ΝΙΚΟΣ ΔΗΜΟΥ
Ένα παιδί στον πόλεμο - Του Νίκου Δήμου
Το πρώτο πράγμα που θυμάμαι είναι να με ξυπνάνε στον βαθύ ύπνο, να με τυλίγουν σε μία τραχιά κουβέρτα που μου έγδερνε το μάγουλο και να μου λένε ότι με κατεβάζουν στο «καταφύγιο» (καινούργια λέξη).
Μαζί ακούω και τις σειρήνες που ουρλιάζανε μέσα στο σκοτάδι.
Από τότε, όποτε ακούω σειρήνες, ανατριχιάζω.
Το καταφύγιο δεν ήταν άλλο από
«Αλβανέ – αλβανέ…» - Του Νίκου Δήμου
Γερνάμε και φτωχαίνουμε σαν χώρα. Οι στατιστικές λένε ότι το 2050 θα είμαστε ενάμισι εκατομμύριο λιγότεροι – και πολύ πιο γέροι. Γεννιούνται λιγότερα παιδιά, φεύγουν περισσότεροι ...Με τα μάτια των ξένων - Του Νίκου Δήμου
Παραθέριζα, για λίγες μέρες, σε ένα μικρό συγκρότημα, στην Αργολίδα. Συγκάτοικοι ήταν μία ξένη οικογένεια που αριθμούσε πάνω από σαράντα άτομα. Παππούς, γιαγιά, οκτώ μεγάλα ...Εξήντα χρόνια Βερολίνο - Του Νίκου Δήμου
Το πρώτο μου αντίκρισμα: πριν να χτιστεί το Τείχος. Ουσιαστικά ήταν ακόμα η προπολεμική πόλη, με μερικά μπαλώματα και πολλά ερείπια. Υπήρχαν τότε οι συμμαχικοί ...Πληροφορίες συντάκτη
ΝΙΚΟΣ ΔΗΜΟΥ
