Ο νέος Τσολάκογλου και οι "καμηλιέρηδες" του συστήματος - Του Ηλία Σιαμέλα

Καθώς κοιτάζω τη φιγούρα του Giorgaki να φωσφορίζει πάνω στο γυαλί της τηλεόρασης, καθώς διακρίνω αυτό το δύσπεπτο σείσμα που θροεί ανάμεσα στα εφέ μιας μιξοβάρβαρης σκηνοθεσίας, καθώς ακούω αυτό τον ίσκιο να διαβάζει με σπαστά ελληνικά το τεφτέρι που τού έδωσαν, καθώς παρακολουθώ όλο αυτό το ακατανόητο μάγμα, αυτή τη ζύμη που «κυβερνάει» την Ελλάδα, μου ήρθε στο μυαλό η ρήση του Πλούταρχου που λέει, «Δύο τα πάντων εστί κυριώτατα εν ανθρωπίνη φύσει, νους και λόγος». Δυστυχώς στην περίπτωση του «πρωθυπουργού» μας, δεν υπάρχει ούτε νους, ούτε λόγος!

Ω, μοίρα κακιά! Φωνάζω προς τον τοίχο. Ω, χώρα του ακατανόητου. Έχεις αυτιά ν’ ακούσεις; Γιατί τέτοια συφορά; Ποιος διάβολος συνέργησε ώστε να βλέπουμε να γλιστράει μπροστά μας αυτό το ακατανόμαστο χάλι; Ποιον να χλευάσεις; Μπροστά σε ποιον να διαμαρτυρηθείς; Εδώ ακόμη και οι βρισιές έχουν χάσει την έννοια τους. Κοιτάζω και ξανακοιτάζω το γυαλί. Κάθε κίνηση προσδίνει μια σύσμιχτη εικόνα, που όμοιά της δεν έχει υπάρξει στον κόσμο. Ποτέ δε φανταζόμουνα ότι αυτός που αποκαλούν «πρωθυπουργό» της Ελλάδας, θα κουβαλούσε ένα πρόσωπο διάσπαρτο από κηλίδες ανεπάρκειας. Έχω την εντύπωση ότι έχουν βάλει έναν σκληρό δίσκο στην καρδιά του, και με το ποντίκι τού κάνουν κλικ, για το ποιο κείμενο θα διαβάσει. Είναι καίρια τραγικό, είναι απερίγραπτα εξωπραγματικό αυτό που βλέπουμε να συμβαίνει μπροστά μας.

Όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί της άγριας φύσης κάτι έχουν να μας δείξουν. Χτες κοιτούσα μια σαύρα. Ακόμη και το περπάτημά της έχει μια αντιστοιχία με το περιβάλλον. Ακόμη και το σούρσιμο του φιδιού είναι αργασμένο στο υφάδι της γήινης σοφίας. Όλα αυτά τα πλάσματα, όσο ανατριχιαστικά κι αν είναι, συμμετέχουν στην αλυσίδα της ζωής, και τ’ αστραπόμορφα μάτια τους, σου δίνουν την εντύπωση ότι ονειρεύονται την όποια εξέλιξή τους.

Κι όμως, να που η εξέλιξη αναιρείται για τα λεγόμενα έλλογα όντα. Να, που το μεταλλαχτικό εργαστήρι του συστήματος μετάτρεψε έναν ικανό αριθμό ανθρώπων, σε σαλιγκάρια. Να που η στέρεη λογική μεταμορφώθηκε σε άμορφη αφροσύνη. Να που οι αξίες της ζωής έγιναν σκύβαλα της κατανάλωσης και του εύκολου πλουτισμού. Να που στο «περιβόλι» της μεταπολίτευσης, εμφυτεύθηκε κι ο Νέος υβριδικός Τσολάκογλου, ντυμένος όχι με τη στολή των Ναζί, αλλά με το … κολάν της παραλλαγής, θριαμβολογώντας μάλιστα ότι ..έσωσε την Ελλάδα!

Οι ήρωες που απελευθέρωσαν τούτο τον δύσμοιρο λαό, έδιναν το λόγο τους και πέθαιναν γι αυτόν. Η ντομπροσύνη ήταν το κύριο γνώρισμά τους. Όμως τα σύγχρονα νεοπλάσματα της Νεοταξικής πανσπερμίας κινούνται ανάμεσα στη χλιδή, την αυθάδεια, την υπερηφάνεια και το ψέμα, με μια μαεστρία δαιμόνων.

-Δε θα κόψουμε πάλι μισθούς και συντάξεις, λέει ο Νέος Τσολάκογλου, και την άλλη μέρα κόβει μισθούς και συντάξεις!

-Δε θα βάλουμε άλλους φόρους, και την άλλη μέρα βάζει εκατονταπλάσιους φόρους.

Αυτός είναι ο Νέος Τσολάκογλου της Νέας Κατοχής μας. Τούτος ο Τσολάκογλου δεν φοράει στολές, πέρλες και γαλόνια, και η κατοχή δε γίνεται με τις σιδερόφραχτες στρατιές του Χίτλερ. Τώρα η κατοχή έχει άλλη μορφή και ο Νέος Τσολάκογλου έχει άλλη υφή και μούρη. Κρατώντας ψηλά το «Μνημόνιο» που υπόγραψε με τους διεθνείς αρπαχτονύχες, γίνεται ο ενθουσιώδης νεκροθάφτης της κοινωνίας, με μια παγερότητα εξωγήινου, που θα τρόμαζε ακόμη και τον πιο πωρωμένο εκτελεστή του Γ΄ Ράιχ. Με τη βοήθεια της 5^ης φάλαγγας των ΜΜΕ, μπορεί άνετα για την ώρα να συγκαλύπτει τα πτώματα των συνανθρώπων μας, που αυτοκτονούν από απόγνωση. Αύριο θα συγκαλύπτει πιο άνετα τα πτώματα των χιλιάδων πεινασμένων, των εξεγερμένων και πάει λέγοντας.

Ο Χίτλερ επιζητώντας την εποπτεία στις καταλαμβανόμενες ή στις υποψήφιες προς κατάληψη χώρες, φρόντιζε να βρει τα κατάλληλα κόμματα και τους κατάλληλους «Επιστάτες Σκλάβων», όπως τους αποκαλούσε στο βιβλίο του «Ο Αγών μου». Σημαντικότερα ήταν τα κόμματα του Μόσλεϋ στην Αγγλία, του Ντεγκρέλλ στο Βέλγιο, του Μούσσερτ στην Ολανδία, του Κουίσλιγκ στη Νορβηγία, αλλά και το κόμμα των προδοτών της ΕΣΠΟ στην Αθήνα, που τα γραφεία της ανατινάχτηκαν το 1942 από έλληνες πατριώτες, θάβοντας ταυτόχρονα στα ερείπια τους λιγοστούς οπαδούς της.

Σήμερα η «Παγκόσμια Κυβέρνηση» της Νέας Τάξης, διεισδύει στα κόμματα, τα διαβρώνει, τα αλώνει και «διορίζει» με τον τρόπο της τους κατάλληλους «επιστάτες σκλάβων».

Όμως ποια είναι τα στηρίγματα του δικού μας «Επιστάτη σκλάβων» ή αλλιώς του Νέου Τσολάκογλου;

Πέραν από την «Global Financial Government», τη Λέσχη Μπίλντενμπεργκ , και τα υποστυλώματα της διεθνούς μαφίας του χρήματος, έχει μαζί του τη μάζα των ντόπιων «καμηλιέρηδων». Είναι όλοι οι βαρόνοι μεγαλοεκδότες, καναλάρχες και μεγαλοεργολάβοι, που προεκλογικά λύσσαξαν για να τον κάνουν «πρωθυπουργό». Είναι όλα τα «ευαγή» ιδρύματα της δημοσιογραφίας, όλη η σφηκοφωλιά της σύγχρονης ατιμίας. Είναι όλοι οι ληστές που ρήμαξαν τα δημόσια ταμεία. Είναι οι υψίποδες πολιτικάντηδες μιζαδόροι και κλέφτες. Είναι οι χειρόδεικτοι συνδικαλισταράδες εργατοπατέρες. Είναι οι τρίδουλοι ψηφοφόροι και τροφοί του δικομματισμού. Είναι τα επί θητεία μίσθαρνα κουκουλοφόρικα τάγματα εφόδου της αισχρής εξουσίας.

Αύριο όταν ο Νέος Τσολάκογλου θα κινδυνεύσει να εκθρονιστεί, οι «καμηλιέρηδες» του συστήματος θα είναι όλοι εκεί. Θα είναι εκεί για να τον προστατέψουν, όπως έκαναν και οι καμηλιέρηδες του Μουμπάρακ στην πλατεία Ταχρίρ.

Όμως κοινή είναι η μοίρα των τυράννων και των προδοτών. Οι «Αγαναχτισμένοι» είναι εδώ! Η πλατεία Συντάγματος και όλες οι άλλες πλατείες των πόλεων σηκώνουν το δάχτυλο! Τα ανοσιουργήματα εναντίον του λαού δεν συγχωρούνται και οδηγούν αν όχι στο Γουδί, σίγουρα όμως στην πολιτική αγχόνη!

Φυσάει λίβας και την οργή μου την αφήνω πάνω στ’ αναρίθμητα χέρια του. Ξέρω ότι οι προδότες σημαδεύουν τις λέξεις μου. Ξέρω ότι οι δοσίλογοι οριοθετούν την κραυγή μας. Όμως τούτος ο λαός αργά ή γρήγορα θα βρει το δρόμο του. Είναι οι καρδιές μας που αλλάζουν κι επαναστατούν. Είναι τούτο το χώμα που μας φωνάζει αιώνες τώρα να ξαναγυρίσουμε στην αγκαλιά της Άμεσης Δημοκρατίας, και είναι και του ανέμου το σύριγμα και η δική μας φωνή και το δικό μας τραγούδι που ορκοδοτούν κι ελπίζουν.

Τρίτη, 14 Ιουνίου 2011

Λιμποβίσι Αρκαδίας (Συνειδησιακά Ελεύθερη Ζώνη, στου Νέου Τσολάκογλου την κατεχόμενη χώρα).