Το ερώτημα της πτώχευσης - Του Γιώργου Κ. Περπινιά

Θα πτωχεύσουμε δεν θα πτωχεύσουμε; Ιδού η απορία. Αν συμβεί θα κτυπήσουν οι καμπάνες, όχι χαρμόσυνα φυσικά, πάντως θα το μάθουμε χωρίς να μαδήσουμε τις μαργαρίτες. Κατά την γνώμη πολλών ειδικών είναι κάτι που σίγουρα θα γίνει, αλλά όχι τώρα. Δεν χρειάζονται ειδικές γνώσεις για να καταλάβει κι ένας απλός, αλλά αρκετά σκεπτόμενος άνθρωπος, σε τι κατάσταση είναι η χώρα και πως την αντιμετωπίζουν οι πολιτικοί μας. Δανειζόμαστε συνεχώς κι αυτά τα χρήματα είναι για να πληρωθούν παλαιότερα χρέη. Έτσι το συνολικό χρέος αυξάνει κι αφού δεν παράγουμε τίποτα, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να το αποπληρώσουμε όλο. Μας είπαν πως μισθοί και συντάξεις, πληρώνονται με δάνεια από το1989. Αν είναι έτσι, οι βουλευτές πως ψήφιζαν κάθε χρόνο τους προϋπολογισμούς για τις δαπάνες του κράτους; Δύο πράγματα μπορεί να συνέβαιναν, η δεν γνώριζαν τι ψήφιζαν γιατί δεν έκαναν τον κόπο να διαβάσουν, η μας κορόιδευαν. Και στις δύο περιπτώσεις κακώς έπρατταν. Αν μάλιστα γνώριζαν…..πως κάθε τόσο έδιναν αυξήσεις στους εαυτούς τους; αλλά και στους κομματικούς στρατούς, τους διορισμένους από τους ίδιους στο δημόσιο και στις ΔΕΚΟ. Έτσι και τώρα για την ψήφιση του δευτέρου μνημονίου, κάνουν πως έχουν αντιρρήσεις για τα νέα μέτρα που θέλει να λάβει η κυβέρνηση, αλλά στο τέλος θα τα ψηφίσουν. Ο υπουργός οικονομικών, όταν καταθέτει τα φοροεισπρακτικά νομοσχέδια, ποτέ δεν είναι απ’ την αρχή όπως τα έχει υπολογίσει. Βάζει κάτι, η πολύ παραπάνω, φωνάζουν οι βουλευτές γιατί τα θεωρούν σκληρά, κάνει αυτός κάποιες υποχωρήσεις τάχα, έρχονται εκεί που τα θέλει και κοκορεύονται οι αντιρρησίες ότι κάτι έκαναν για να ελαφρύνουν τα βάρη απ’ τον λαό. Παλιό και δοκιμασμένο το κόλπο και πάντα πιάνει. Είχαν υποσχεθεί στους δανειστές μας πως για να μειώσουν τις δαπάνες του δημοσίου, θα καταργούσαν οργανισμούς που δεν έχουν λόγο ύπαρξης και ως εκ τούτου θα έκαναν απολύσεις. Φυσικά δεν έκαναν τίποτα. Αν πάρουν τέτοια μέτρα ποιος θα τους ψηφίσει; Έχουν εκπαιδεύσει τον λαό να τους ψηφίζει με αντιπαροχές. Διορισμούς στο δημόσιο, μεταγραφές φοιτητών από πόλη σε πόλη, αποσπάσεις στρατιωτών από μονάδες των συνόρων προς τις πόλεις, εθνικό σπόρ το κτίσιμο αυθαιρέτων και η νομιμοποίησή τους κάθε φορά που έχουμε εκλογές, σβήσιμο κλίσεων για τροχαίες παραβάσεις και πολλά άλλα. Τώρα τα πράγματα έχουν δυσκολέψει, ίσως δεν θα μπορούν ν’ ανταποκριθούν. Το γνωρίζουν και θα προσπαθήσουν να παρατείνουν την παραμονή τους στην εξουσία, όσο περισσότερο μπορούν. Χρόνο αγοράζουν, γι αυτό ας λένε πως έχουν αντιρρήσεις για τα μέτρα. Στο τέλος θα τα ψηφίσουν. Από δικαιολογίες άλλο τίποτα. Για το καλό της πατρίδος!!! οι αποφάσεις είναι των οργάνων του κόμματος που πάρθηκαν με δημοκρατικές διαδικασίες!!! Και άλλα πολλά μεγάλα και παχιά λόγια. Το μόνο που δεν θα πούν είναι πως όλα τα κάνουν για τις έδρες τους, με τα πολλά προνόμια. Ο υπουργός των οικονομικών, την εποχή που έκανε την επιδρομή στις συντάξεις και στους μισθούς του ιδιωτικού τομέα, σε ερώτηση αν θα πάρει άλλα μέτρα είχε πεί. «όχι, διότι αν χρειασθεί, αυτό θα σημαίνει ότι απέτυχα» τώρα γιατί παίρνει; Απέτυχε; γιατί δεν πάει σπίτι του; μας δούλευε τότε όπως και τώρα. Το ίδιο και ο αρχηγός του με το «λεφτά υπάρχουν». Τίποτα δεν αλλάζει. Ας ελπίσουμε πως όταν έρθει η ώρα του λαού, θα θυμάται μερικά πράγματα. Λυπάμαι γιατί ελπίδα είναι μόνο, κάτι θα βρούν να μας ξεγελάσουν πάλι. Το έχω ξαναγράψει, είμαστε αμνήμονες και συμφεροντολόγοι. Δεν βάζουμε την ψυχρή λογική για το καλό του συνόλου. Όλοι όσοι διετέλεσαν υπουργοί, όλων των κομμάτων, όλοι οι πρωτοκλασάτοι και τηλεορασάτοι, να περάσουν στην λήθη, να γίνουν παρελθόν. Από τον λαό όμως, να μην περιμένουμε να το κάνει η ιστορία.

Γιώργος Κ. Περπινιάς. Αθήνα 9/6/11