Μάνου Χατζιδάκι και Νίκου Γκάτσου «Πάει ο καιρός»... - Της Γιόλας Αργυροπούλου - Παπαδοπούλου*
Φωτο: Νίκος Γκάτσος, Μάνος Χατζιδάκις
Ένα τραγούδι που έχουμε ακούσει αμέτρητες φορές· ένα άκουσμα που έχει αγαπηθεί τόσο βαθιά· από όλους μας! Στίχοι του Νίκου Γκάτσου, μελοποιημένοι από τον Μάνο Χατζιδάκι και ερμηνευμένοι, για πρώτη φορά, από τον Γρηγόρη Μπιθικώτση.
Το άκουσα τυχαία, σήμερα το πρωί, κι ένοιωσα τα μάτια και την ψυχή μου να βουρκώνουν, έχοντας την αίσθηση πως αυτό το τραγούδι γράφτηκε πρόσφατα, πως αυτοί οι στίχοι είναι τόσο… επίκαιροι, καθώς εκφράζουν το «σήμερα», όπως όλοι το βιώνουμε… Πάει ο καιρός πάει ο καιρός / που ήταν ο κόσμος δροσερός / και κάθε αυγή ξεκινούσε μια πηγή / για να ποτίσει όλη τη γη…Ήρθανε νύχτες και βροχές / και χειμωνιάσαν οι ψυχές / και στο βαθύ το σκοτάδι έχει σταθεί / ένα παιδί για να ζεσταθεί… Στ’ αλήθεια, εδώ και καιρό τώρα, έχουν έρθει νύχτες και βροχές… για όλους μας! Οι ψυχές μας έχουν πράγματι χειμωνιάσει… Και σ’ αυτό το παιδί, που έχει σταθεί στο βαθύ σκοτάδι για να ζεσταθεί, συνοψίζεται ένας ολόκληρος λαός, ο λαός μας… Τώρα το δάκρυ κυλάει στο χώμα, / και πέρα απ’ το βοριά / ένα καράβι ρωτάει ακόμα / πού θα βρει στεριά… Πράγματι, πάει εκείνος ο καιρός… που ήταν ο κόσμος δροσερός… Κι εκείνη η πηγή…, που κάθε αυγή πότιζε όλη τη γη, έχει στερέψει πια…
Αυτό το ποίημα το έγραψε, πριν από χρόνια, ο «μεγάλος» Νίκος Γκάτσος· αυτούς τους στίχους μελοποίησε ο «αθάνατος» Μάνος Χατζιδάκις· κι αυτό το τραγούδι πρωτακούστηκε από την «ασύγκριτη» φωνή του Γρηγόρη Μπιθικώτση, τη φωνή που εξακολουθεί να αγγίζει το κέντρο της ψυχής όλων μας… Και τώρα που και οι τρεις τους βρίσκονται πια στη… «Γειτονιά των Αγγέλων», είμαι σίγουρη πως βλέπουν το… δάκρυ μας να κυλάει στο χώμα… Όπως, επίσης, είμαι σίγουρη πως και ο Νίκος και ο Μάνος και ο Γρηγόρης πιστεύουν πως το καράβι μας δεν ρωτάει ακόμα πού θα βρει στεριά… Και οι τρεις ξέρουν πολύ καλά τη δύναμη του λαού μας· άλλωστε αυτή τη δύναμη την έχουν τραγουδήσει τόσες φορές… Γι’ αυτό και είναι βέβαιοι πως αυτό το καράβι, αργά ή γρήγορα, θα βρει τη στεριά του… Αρκεί ν’ ακολουθήσει το φάρο της ψυχής του… Το φως της ελπίδας!
Γιόλα Αργυροπούλου – Παπαδοπούλου.
*Η κυρία Γιόλα Αργυροπούλου - Παπαδοπούλου είναι επ. καθηγήτρια της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών και ποιήτρια
Δείτε καρέ-καρέ τη σφαγή στο Κοντομαρί Χανίων από τους Γερμανούς - Η ιστορία του Franz Peter Weixler
- Δημοφιλέστερα
