Το τίμημα της σωτηρίας - Του Παύλου Τσίμα
Η οικονομική κρίση σπρώχνει την αμήχανη Ευρώπη προς μια οριστική λύση της κρίσης χρέους, την οποία ώς τώρα ανέβαλε.
Ερώτημα δεύτερο: Κι είναι καλό ή κακό για εμάς που στα ευρωπαϊκά σαλόνια προφέρουν τώρα την απαγορευμένη λέξη, έστω και μαριναρισμένη «επιλεκτικά», και συζητούν ανοιχτά όσα ώς τώρα ψιθυρίζονταν πίσω από ηχομονωμένες πόρτες - για κούρεμα, επαναγορά ή ανακύκληση του ελληνικού χρέους; Η κλασική, και ολίγον επαρχιώτικη και πάλι, απάντηση είναι πως η συζήτηση αποδεικνύει την αποτυχία του Μνημονίου και της κυβέρνησης γενικώς, αφού φέρνει από το παράθυρο, έστω και ως «επιλεκτική», τη χρεοκοπία, προς αποφυγήν της οποίας μας έλεγαν τόσον καιρό ότι θυσιαζόμαστε. Αλλά αυτή είναι η μία μόνον, και η λιγότερο σημαντική, όψη της υπόθεσης. Το Μνημόνιο, πράγματι, δεν ήταν ποτέ (για τους εμπνευστές του, ό,τι κι αν έλεγαν οι ανέμπνευστοι προπαγανδιστές του) ένα σχέδιο «σωτηρίας» της Ελλάδας. Ηταν ένα μέσο για να κερδίσει η αναποφάσιστη Ευρώπη χρόνο μέχρι να αντιμετωπίσει την ελληνική κρίση χρέους, με την ελπίδα ότι η Ελλάδα, στο μεταξύ, θα έχει απομονωθεί υγειονομικά από την υπόλοιπη εύφλεκτη περιφέρεια της Ευρώπης και η «μετάδοση» της νόσου θα έχει αποκλειστεί. Το σχέδιο απέτυχε. Ο χρόνος τέλειωσε γρηγορότερα από ό,τι περίμεναν και πρέπει τώρα να πάρουν την απόφαση που ήθελαν να αποφύγουν: ή θα δώσουν μια οριστική λύση στο πρόβλημα του χρέους (μας) ή ρισκάρουν τη διάλυση του ευρωοικοδομήματος. Και η επιτάχυνση αυτή, υπό προϋποθέσεις, υπό την προϋπόθεση δηλαδή ότι θα φωτίσει τη Μέρκελ ο Θεός στον οποίο πιστεύει, είναι καλή είδηση για την Ελλάδα.
Ερώτημα τρίτο: Με όλα αυτά, τελικά, η «επιλεκτική χρεοκοπία» είναι ή δεν είναι χρεοκοπία; Ανατρέχω στον Κένεθ Ρόγκοφ, τον πιο αποδεκτό και έγκυρο μελετητή του φαινομένου της χρεοκοπίας. Υπάρχουν πολλοί λόγοι - λέει - που μπορεί να οδηγήσουν ένα κράτος σε χρεοκοπία, αλλά υπάρχει ένας μόνος τρόπος να εκδηλωθεί η χρεοκοπία: να αδειάσουν τα ταμεία, να στεγνώσει η ρευστότητα. Συνεπώς, αν ο υποβιβασμός των ελληνικών ομολόγων από τους κακόφημους οίκους στην κατηγορία «Selective default» δεν διαταράξει τη ροή χρήματος προς το δημόσιο ταμείο και το τραπεζικό σύστημα, αν δεν δημιουργήσει κρίση ρευστότητας, χρεοκοπία δεν είναι. Κι αν ο χαρακτηρισμός αυτός είναι το τίμημα για μια ουσιαστική, δραστική μείωση του συνολικού όγκου του χρέους και μια ουσιαστική ελάφρυνση του αβάσταχτου κόστους των τόκων του, τότε αυτό είναι ένα τίμημα που την Αθήνα δεν έχει λόγο να τρομάζει (αν η ρευστότητα παραμένει ανέπαφη). Δεν είναι ακόμη καθόλου βέβαιο αν και το Βερολίνο, η Φρανκφούρτη, οι Βρυξέλλες είναι έτοιμες να καταβάλουν το τίμημα. Κι αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα και ο πραγματικός κίνδυνος...
Δείτε καρέ-καρέ τη σφαγή στο Κοντομαρί Χανίων από τους Γερμανούς - Η ιστορία του Franz Peter Weixler
- Δημοφιλέστερα
.jpg&size=summary_medium)
