Λίγοι στίχοι του Τάσου Λειβαδίτη... κι ένα τραγούδι του Μάνου Χατζιδάκι - Της Γιόλας Αργυροπούλου-Παπαδοπούλου*

… Είταν τότε που οι μέρες δεν ξέρανε την καταχνιά

τότε που άδειαζε η δύση στην αυλή μας μια ποδιά γεμάτη

ροδοδάφνες.

Θυμάσαι ένα βράδι που χτένιζα τα μαλλιά σου

και συ με κοίταζες απ’ τον καθρέφτη και κάτι σιγοτραγουδούσες;

Τα μαλλιά σου είναι μαύρα όπως μια νύχτα, στο στόμα σου

ανασαίνει ολάκερη η άνοιξη

στα χέρια σου για πάντοτε ακούμπησα την καρδιά μου.

Τα μάτια σου

α, τι να πω, αγάπη μου, για τα μάτια σου

όταν τα μάτια σου είναι όμορφα σαν όλα μαζί του κόσμου

τα τραγούδια

όταν είναι μεγάλα τα μάτια σου σαν την πιο μεγάλη ελπίδα.

Τα μάτια σου.

Όταν χαμογελούσες ένα περιστέρι διάβαινε στη βραδιασμένη

κάμαρα

ένα σύννεφο χρυσό ταξίδευε στον ουρανό όταν χαμογελούσες.

Όταν χαμογελούσες ξεχνούσα τη στέγη που έσταζε, ξεχνούσα

το τρύπιο πάτωμα

έλεγα κιόλας, να, μες απ’ τις τρύπες του

όπου και να ’ναι θα φυτρώσουνε μεγάλα κόκκινα τριαντάφυλλα.

Όλα μπορούσανε να γίνουνε στον κόσμο, αγάπη μου,

τότε

που μου χαμογελούσες.

Θυμάσαι κείνη τη νύχτα που κοιτάζαμε ώρες τον ουρανό

σ’ ένιωθα μες στα χέρια μου να τρέμεις.

«Αστέρια μου, είπα, κάντε την αγάπη μας λαμπερή

κάντε την αγαπημένη μου χαρούμενη.

Αστέρια μου, καλά μου αστέρια, κάντε εγώ κ’ εκείνη

να πεθάνουμε μαζί.»

Κ’ έτσι αυτήν τη νύχτα

είχαμε στη μέση των άστρων για πάντοτε παντρευτεί.

Α, θα ’θελα να φιλήσω τα χέρια του πατέρα σου, της μητέρας σου

τα γόνατα που σε γεννήσανε για μένα

να φιλήσω όλες τις καρέκλες που ακούμπησες περνώντας με

το φόρεμά σου

να κρύψω σα φυλαχτό στον κόρφο μου ένα μικρό κομμάτι απ’

το σεντόνι που κοιμήθηκες.

Θα μπορούσα ακόμα και να χαμογελάσω

στον άντρα που σ’ έχει δει γυμνή πριν από μένα

να του χαμογελάσω, που του δόθηκε μια τόσο ατέλειωτη

ευτυχία.

Γιατί εγώ, αγαπημένη, σου χρωστάω κάτι πιο πολύ

απ’ τον έρωτα

εγώ σου χρωστάω το τραγούδι και την ελπίδα, τα δάκρυα

και πάλι την ελπίδα.

Στην πιο μικρή στιγμή μαζί σου, έζησα όλη τη ζωή…

Πρόκειται για ένα απόσπασμα από την Συλλογή του Τάσου Λειβαδίτη «Αυτό το αστέρι είναι για όλους μας», που ο κορυφαίος ποιητής μας έχει αφιερώσει Στη Μαρία, την σύζυγό του, η οποία στάθηκε δίπλα του ως «φύλακας άγγελος», με λατρεία και αφοσίωση, όχι μόνον στα δύσκολα χρόνια της εξορίας του αλλά σε ολόκληρη τη ζωή του. Η ποιητική αυτή συλλογή κατακλύζεται από το φως μιας αδιάκοπης, απέραντης και αδιασάλευτης ερωτικής αγάπης…

Με τους συγκλονιστικούς αυτούς στίχους του Τάσου Λειβαδίτη, και με το υπέροχο τραγούδι «Αθανασία» που ακολουθεί, σε μουσική του Μάνου Χατζιδάκι, στίχους του Νίκου Γκάτσου και ερμηνεία του Βασίλη Λέκκα, εύχομαι από καρδιάς στην κ. Χριστιάννα Λούπα και σε όλους τους αναγνώστες του «Παλμογράφου» ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ! Με υγεία, αγάπη, δύναμη ψυχής και ελπίδα για ό,τι καλύτερο…

Με Αγάπη.

Γιόλα Αργυροπούλου – Παπαδοπούλου.

*Η κυρία Γιόλα Αργυροπούλου-Παπαδοπούλου είναι επ. καθηγήτρια της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών και ποιήτρια.