Η αργομισθία στο Δημόσιο - Του Άγγελου Στάγκου

Δεν είναι ξεκάθαρο πώς ξεκίνησε η φραστική αντιπαράθεση κυβέρνησης και συνδικαλιστικής ηγεσίας δημοσίων υπαλλήλων. Αν δηλαδή ένας από τους συνδικαλιστές, μάλλον ο κ. Παπασπύρος, μίλησε κάποια στιγμή για λευκή απεργία στο Δημόσιο, οπότε αντέδρασε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος με δική του σκληρή δήλωση, επισημαίνοντας ότι το Σύνταγμα δεν προστατεύει την αργομισθία και τη λευκή απεργία στον δημόσιο τομέα, για να επανέλθει χθες ο πρόεδρος των δημοσίων υπαλλήλων και να απειλήσει με στοχευμένες ενέργειες, που κατά ερμηνεία περιλαμβάνουν την άρνηση είσπραξης φόρων, ή αν όλη η φασαρία ξεκίνησε από υπερβολική επίδειξη σκληρότητας και αποφασιστικότητας από τον κ. Μόσιαλο. Οποιος και να έκανε την αρχή πάντως, υπάρχει μία πραγματικότητα γύρω από τις επιδόσεις των δημοσίων υπαλλήλων που η συνδικαλιστική τους ηγεσία δεν μπορεί να αρνηθεί, αν θέλει να διατηρήσει στοιχειώδη αξιοπιστία.

Η πραγματικότητα λέει ότι ο δημόσιος τομέας είναι υπερφορτωμένος, ότι η δημοσιοϋπαλληλία δεν αποδίδει αυτά που είναι απαραίτητα για να λειτουργήσει κάπως αξιοπρεπώς η διοικητική μηχανή του κράτους και ότι η χαλαρότητα, η έλλειψη πειθαρχίας και η ατιμωρησία που επικρατούν στους κόλπους των δημοσίων υπαλλήλων είναι απαράδεκτες. Αυτή είναι η γενικευμένη διαπίστωση και επιβεβαιώνεται από την απόδοση και την αποτελεσματικότητα του ελληνικού κράτους και των παραφυάδων του. Από εκεί και πέρα, μπορεί να γίνει συζήτηση για το ποιος και τι ευθύνεται γι’ αυτή την κατάσταση και πώς μπορεί να διορθωθεί. Αρκεί ο διάλογος να γίνει με καλή θέληση και διάθεση, πράγμα εξαιρετικά δύσκολο στη χώρα μας.

Αγνωστο τι ακριβώς εννοούσε ο κ. Μόσιαλος μιλώντας για αργομισθία στο Δημόσιο, όπως είναι άγνωστο αν του έχει ανατεθεί ο ρόλος του «σκληρού» στην κυβέρνηση ή αν τον έχει αναλάβει με δική του πρωτοβουλία. Υπάρχουν όμως υπάλληλοι του στενού δημόσιου τομέα, και μάλιστα αρκετοί, που είναι όντως αργόμισθοι. Δεν πρόκειται στην πλειοψηφία τους για υπαλλήλους που έχουν δεδομένη κομματική κάλυψη και δεν εννοούμε τους αποσπασμένους που είναι μία άλλη πληγή, αλλά για ανθρώπους που βρήκαν τρόπο μέσα στο χάος και την ανοργανωσιά που επικρατεί στο Δημόσιο να μην προσέρχονται στην εργασία τους επί σειρά ετών, να έχουν χαθεί τα ίχνη τους και όμως να πληρώνονται. Αρκετοί από αυτούς ασχολούνται με προσωπικές «μπίζνες» εκτός Δημοσίου και το κύριο συμπέρασμα είναι ότι είτε οι διευθύνσεις προσωπικού δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους στα υπουργεία και τις υπηρεσίες ή ότι επικρατεί κακώς εννοούμενο πνεύμα της συναδελφικής αλληλεγγύης, που όμως επιβαρύνει όλους τους υπόλοιπους πολίτες.

Φυσικά υπάρχουν και πολλές άλλες ανοιχτές πληγές στο Δημόσιο, η αργομισθία όμως είναι η πιο προκλητική. Οι συνδικαλιστές τις γνωρίζουν, τις αναφέρουν, αλλά όταν γίνεται προσπάθεια να κλείσουν, αντιδρούν. Αν όμως ο κ. Παπασπύρος απειλεί πράγματι με λευκή απεργία και με άρνηση είσπραξης φόρων, δεν μπορεί να μη γνωρίζει ότι ανοίγει καθυστερημένος ανοιχτές θύρες. Επικρατεί ήδη κλίμα λευκής απεργίας στις δημόσιες υπηρεσίες, κάτι που φαίνεται διά γυμνού οφθαλμού, ενώ την άρνηση είσπραξης φόρων την αποδεικνύουν τα στοιχεία. Επομένως, αν υπάρχει εκπεφρασμένη απειλή απλά επισημοποιεί την άτυπη πραγματικότητα.

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ