«Αφεντικό, δεν έχουμε στάση, έχουμε επανάσταση»!... - Του Χρήστου Πασαλάρη

ΟΤΑΝ Ο ΛΑΟΣ του Παρισιού ξεσηκώθηκε και γκρέμισε τη Βαστίλη, ο βασιλιάς Λουδοβίκος έγραφε στο ημερολόγιό του: «14 Ιουλίου 1789 – Rien», δηλαδή ΟΥΔΕΝ! Και όταν κάποιος αυλικός μπήκε έντρομος στο εργαστήριό του την ώρα που λιμάριζε ένα κλειδί (του άρεσε να κάνει τον κλειδαρά!..) για να του αναγγείλει τα συγκλονιστικά γεγονότα, ακολούθησε ο παρακάτω διάλογος: Λουδοβίκος: «Ε, τι τρέχει πάλι, έχουμε στάση;» Αυλικός: «Οχι, Μεγαλειότατε, αυτή τη φορά έχουμε ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ!..».

ΤΟ ΘΥΜΗΘΗΚΑ θαυμάζοντας τη μακαριότητα της κυβέρνησης τώρα που η πατρίδα φλέγεται, σφαδάζει, διαλύεται... Οι δαιμόνιοι επικοινωνιολόγοι της, νεφελοβάμονες όσο και ο Λουδοβίκος με την Αντουανέτα του (που απορούσε γιατί ο λαός δεν τρώει παντεσπάνι όταν δεν έχει ψωμί), τυφλώνουν μέσω «φιλικών» καναλιών τους δύστυχους πολίτες ότι τάχα ο κορυφαίος μπελάς της πατρίδας είναι το τι είπαν η Μέρκελ με τον Σαρκοζί!.. Και αν θα πάρουμε το δάνειο-Μαμούθ. Ταυτόχρονα όμως, πέφτουν στην πρωτοφανή γκάφα των «εμπράγματων εγγυήσεων», με Φινλανδία και δεν συμμαζεύεται...

Οπως λοιπόν το καθεστώς Λουδοβίκου, έτσι και η παρούσα κυβέρνηση εθελοτυφλεί στο θέαμα της δόλιας πατρίδας που τρικλίζει πριν από τη μεγάλη καταστροφή, αυτή τη φορά χειρότερη από τη «Μικρασιατική». Δεν θέλει να δεχθεί ότι τα ξένα αφεντικά της επιτρέπουν να ζει μόνο και μόνο για να πληρώνει τοκοχρεολύσια. Οτι για πρώτη φορά οι άνεργοι είναι περισσότεροι από τους εργαζόμενους. Οτι τα λουκέτα στα μαγαζιά ξεπέρασαν τις 200.000. Οτι οι ακάλυπτες επιταγές αγγίζουν το 1,3 δισεκατομμύριο. Οτι οι πολίτες παύουν να πληρώνουν λογαριασμούς της ΔΕΗ, του ΟΤΕ, των Δήμων. Οτι η μισή Αθήνα «ενοικιάζεται» ή «πωλείται». Οτι οι ιδιοκτήτες ακινήτων τραβάνε τα μαλλιά τους, βαλλόμενοι πανταχόθεν. Οτι οι άστεγοι (λόγω κατάσχεσης της στέγης τους από τις τράπεζες) αυξάνονται και πληθύνονται. Οτι η εγκληματικότητα (λόγω της επί εικοσαετία χειμαρρώδους εισβολής δύο εκατομμυρίων λαθρομεταναστών) έχει φτάσει σε ιλιγγιώδη ύψη. Οτι τα μόνα επαγγέλματα που κάνουν δουλειά είναι οι εταιρείες σεκιούριτι, οι κλειδαράδες, οι πωλητές συναγερμών, οι τοκογλύφοι, οι αργυραμοιβοί και οι παλιατζήδες. Οτι τα σκυλόψαρα της φοροδιαφυγής μένουν ανέγγιχτα. Οτι ο κόσμος έχει εξαγριωθεί και είναι έτοιμος «να πάρει το νόμο στα χέρια του». Οτι, ότι, ότι...

ΤΑ ΖΟΥΝ όλα αυτά σήμερα οι Ελληνες. Και βεβαίως καταλογίζουν ευθύνες στα κόμματα που τους κυβέρνησαν τις τελευταίες δεκαετίες με μοναδικό κριτήριο την «πελατειακή σχέση». Από την οποία όμως επωφελήθηκε το κατά δύναμιν και η Αριστερά, εδώ που τα λέμε. Αναγνωρίζουν οι πολίτες ότι έπεσαν θύματα χειρίστης πολιτικής παιδείας, που σημαίνει ότι οι πέντε στους δέκα έγιναν φοροκλέφτες, ρουσφετολόγοι, φυγόπονοι, καλοπερασάκηδες και ζεμανφουτίστες. Αλλά οι άλλοι πέντε δεν θα ησυχάσουν αν δεν ιδούν μερικά βαρύγδουπα ονόματα στον Κορυδαλλό. Και μερικές μυθικές περιουσίες κατασχεμένες, αφού δυστυχώς εθνικοί ευεργέτες σαν τους παλιούς δεν υπάρχουν πλέον.

ΔΕΝ ΞΕΧΝΟΥΝ οι Ελληνες ότι Αύγουστο μήνα είχαν ξεσπάσει πελώρια σκάνδαλα όπως αυτά του Κοσκωτά και του Χρηματιστηρίου. Δεν ξεχνούν ότι για την εισβολή των δύο εκατομμυρίων μεταναστών ευθύνονται αμφότερα τα κόμματα εξουσίας αλλά και η Αριστερά που τους χαϊδεύει υπολογίζοντας στην ψήφο τους. Δεν ξεχνούν όμως οι ενεργοί πολίτες και το Γουδί, ούτε σαν τόπο επανάστασης ούτε σαν τόπο νέμεσης...

ΚΑΙ ΑΦΟΥ με γαλλική επανάσταση ξεκινήσαμε, ας κλείσουμε πάλι με αυτήν. Ο «κλειδαράς» βασιλιάς Λουδοβίκος οδηγήθηκε στην γκιλοτίνα τον Ιανουάριο του 1793, η δε αλαζονική Αντουανέτα τον ακολούθησε τον Οκτώβριο. Ανάλογη βεβαίως τύχη είχαν και οι σκληροί εξτρεμιστές της εποχής, όπως ο Ροβεσπιέρος ή ο Μαρά. Τελικά όμως η αστική δημοκρατία με τα «δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη» εδραιώθηκε. Σήμερα η ίδια αυτή Δημοκρατία του Βορρά, με «αφεντικά» τον Σαρκοζί και τη Μέρκελ, διψάει να καταβροχθίσει χώρες αδύναμες του Νότου όπως η Ελλάδα. Και θα το καταφέρει όσο θα έχει να κάμει με δουλοπρεπείς πολιτικές ηγεσίες, όπως η δική μας. Εκτός και αν η παρούσα κυβέρνηση, έστω και πολύ αργά, τολμήσει να επιπέσει με πατριωτική (έως απονενοημένη) αυταπάρνηση στα ζέοντα εσωτερικά προβλήματα, αντί να τρέμει μπροστά στους «τροϊκάδες» που σήμερα κιόλας χυμούν εναντίον της...

ΓΙΑΤΙ ΑΝ δεν τολμήσει θα έλθει ίσως μέρα που κάποιος «αυλικός» θα τρέξει λαχανιασμένος να πει στον όποιο πρωθυπουργό: «Αφεντικό, ξύπνα, δεν έχουμε στάση, έχουμε επανάσταση»!

Real.gr