Πήγαν στην Ελβετία για να... χαθούν

«Νέα εποχή για τους τραπεζικούς λογαριασμούς στην Ελβετία, την Ελλήνων και των άλλων κατοίκων της Ευρωπαϊκής Ένωσης ξεκινάει από την 1η Ιουλίου.

Σε λιγότερο από δυόμισι μήνες οι ελ­βετικές τράπεζες θα παρακρατούν ένα ποσοστό από τους τόκους έναντι φορο­λογίας, που θα αποδίδουν στις αρχές της χώρας - μέλους της E.E. όπου κατοι­κεί ο δικαιούχος του λογαριασμού. Από εκείνη την ημερομηνία θα τεθεί σε ισχύ η νομοθεσία της E.E. για τη φορολογία των αποταμιεύσεων, που έχει στόχο να εξασφαλίσει ότι θα φορολογούνται οι διασυνοριακές πληρωμές τόκων προς ιδιώτες που κατοικούν στην E.E. H Eυρωπαϊκή Ένωση προωθεί συμφωνίες με άλλες χώρες, ώστε να ληφθούν ανάλογα μέτρα, ιδίως με χώρες που είναι σημα­ντικά χρηματοοικονομικά κέντρα, όπως η Ελβετία.

Όσον αφορά την Ελβετία, η συμφω­νία εξασφαλίζει, τουλάχιστον προς το παρόν, τη διασφάλιση του τραπεζικού απορρήτου των πελατών – το μεγάλο ατού των ελβετικών τραπεζών. H παρα­κράτηση φόρου θα είναι 15% από την 1η Ioυλίου 2005, 20% από την 1η Ιου­λίου 2008 και 35% από την 1η Ιουλίου 2011. Εναλλακτικά οι πελάτες μπορούν να αποποιηθούν την ανωνυμία τους και να εξουσιοδοτήσουν την τράπεζά τους να δώσει τα στοιχεία σχετικά με την πλη­ρωμή των τόκων τους στις φορολογικές αρχές της χώρας κατοικίας τους, ώστε να φορολογηθούν με τον συντελεστή που ισχύει στη χώρα τους, αν νομίζουν ότι αυτό τους συμφέρει (στην Ελλάδα είναι 15%)».

Πουλάνε παραμύθι

Όσοι δεν παρακολουθούν στενά των θέμα των καταθέσεων στην Ελβετία, σί­γουρα θα πίστεψαν ότι το κείμενο αυτό γράφτηκε φέτος το καλοκαίρι. Κι όμως είχε γραφτεί τον Ιούλιο του 2005, οπό­τε και ίσχυσε η συμφωνία της Ε.Ε. με την Ελβετία για τις καταθέσεις. Από τότε οι κυβερνήσεις μάς «πουλάνε» παραμύ­θι για το ότι θα φέρουν πίσω τις κατα­θέσεις του εξωτερικού και θα πιάσουν τους φοροφυγάδες, ενώ τα γραφεία Τύπου στήνουν θέματα με πιασάρικους τίτλους για λίστες φοροφυγάδων και CD με ονόματα μεγαλοκαταθετών. Όλα στην υπηρεσία της… επίσημης παρα­πληροφόρησης, όπως και το ύψος των καταθέσεων των Ελλήνων έξω, που από την κυβέρνησης της Ν.Δ. είχε προσδιο­ριστεί στα 400 και πλέον δισ. ευρώ!

Τελικά τι συμβαίνει με τις καταθέ­σεις στην Ελβετία και γιατί το ελληνικό Δημόσιο δείχνει πάλι να μην μπορεί να λύσει το θέμα;

Πέρυσι, επί υπουργίας Παπακωνσταντίνου και αφού ο αρμόδιος υπουργός φρόντισε να τρομάξει τους νοικοκυ­ραίους (ότι θα βάλει μεγαλύτερους τόκους στις καταθέσεις) ώστε να μην κρατήσουν ούτε ευρώ στο εσωτερικό, ξεκίνησε μια απόπειρα συνεργασίας με τις ελβετικές αρχές, με στόχο να φέρει πίσω «περισσότερα» απ’ όσα προέβλε­πε η γενική συμφωνία της Ένωσης το 2005. Η συνεργασία έγινε στο πρότυ­πο των συνεργασιών που παράλληλα είχαν ξεκινήσει η Γερμανία και η Βρε­τανία και έγινε πιο επίσημη την περα­σμένη άνοιξη στο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός, όπου ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου είχε επαφές με τους Ελβετούς πάνω σε μια πιθανή διμερή φορολογική συμφωνία. Ακολούθησε μάλιστα και επίσκεψη Βενιζέλου στη χώρα αυτή και συνάντησή του με την Ελβετίδα ομόλογό του Έβελιν Βίντμερ - Σλουμπφ.

Όπως όμως και σε όλα τα άλλα, οι άλ­λοι Ευρωπαίοι μας προσπέρασαν. Έτσι, τόσο οι Γερμανοί όσο και οι Βρετανοί υπέγραψαν τη συμφωνία (που υποτίθε­ται εμείς είχαμε κλείσει από την άνοι­ξη)…

Με βάση τη συμφωνία που υπέγραψαν οι Βρετανοί, θα επιβάλλεται φόρος παρακράτησης στους λογαριασμούς που διατηρούν στη χώρα Βρετανοί πο­λίτες, ενώ παρέχεται το δικαίωμα στις αρμόδιες βρετανικές αρχές να ζητούν αναλυτικά στοιχεία για έως 500 πολί­τες ετησίως που θεωρούνται ύποπτοι για φοροδιαφυγή.

Η διαφορά

Στην περίπτωση της ελληνικής δια­πραγμάτευσης το αρχικό πλαίσιο προ­βλέπει ότι οι καταθέσεις θα φορολο­γούνται με ευθύνη των ελβετικών τρα­πεζών με βάση την αρχή της ανωνυμί­ας, με απόδοση των φόρων στο ελληνι­κό Δημόσιο. Η Ελλάδα, όμως, ζητά και ονόματα καταθετών για έλεγχο «πόθεν έσχες» και διασταυρώσεις για το κατά πόσον έχουν δηλωθεί και φορολογηθεί οι τόκοι. Εδώ υπάρχει και το πρόβλημα αφού η ελβετική νομοθεσία δέχεται να αποκαλύψει ονόματα μόνο σε περίπτω­ση που υπάρχει βεβαιωμένη παράβα­ση ή και καταδίκη.

Σε ό,τι αφορά το πρώτο σκέλος, για το οποίο φαίνεται να υπάρχει συμφωνία, προβλέπεται η φορολόγηση των τόκων των καταθέσεων στη βάση και στη συνέχεια η απόδοσή τους στο Δη­μόσιο. Η φορολογία αυτή μπορεί να κυ­μαίνεται μεταξύ 10% (που είναι τώρα στην Ελλάδα) και 20%. Το υπουργείο Οικονομικών τοποθετεί τις εν λόγω κα­ταθέσεις στα 150 δισ. ευρώ, οπότε η συνολική απόδοση (αναλόγως του τό­κου που παίρνει η κάθε κατάθεση) μπο­ρεί να κυμανθεί σε μερικές δεκάδες εκατομμύρια και όχι βέβαια στα 15-25 δισ. ευρώ που διέρρεε το καλοκαίρι το υπουργείο Οικονομικών, καθώς οι ανα­λυτές του υπολόγισαν τη φορολόγηση επί του κεφαλαίου…

Εάν όμως λάβουμε υπ’ όψιν ότι οι περισσότερες ελληνικές καταθέσεις στην Ελβετία ήδη φορολογούνται και πως από τα 150 δισ. μόνο τα 30 είναι αδήλωτα, τότε και η σχετική φορολό­γηση θα αποφέρει ακόμη λιγότερα. Άλ­λωστε, με βάση τη συμφωνία Ελβετίας - Ε.Ε. το 2005 για τη φορολόγηση των τόκων των καταθέσεων στην Ελβετία η Ελλάδα εισπράττει ήδη τους φόρους των δηλωμένων καταθέσεων.

Το Ποντίκι

Αποστολή: Γιώργος Θαλασσινός