Ο έρωτας, όπως κι ο ταχυδρόμος, χτυπά δυο φορές - Της Όλγας Δουλγερίδου-Μαρκεζίνη
Μου άπλωσε το χέρι ταξίδι να κάνουμε
Δίστασα…
Τι φοβάσαι με ρώτησε?
Τα σκοτάδια των ψυχών απάντησα είναι αυτά που με τρομάζουν!
Μ’ άγγιξε απαλά, πάμε μου είπε και μη φοβάσαι. Ξαφνιάστηκα, είχε μια μαγική ζεστασιά το χέρι του κι ας μην έλιωσε ακόμα η παγωνιά της ψυχής μου.
Μη φοβάσαι μικρούλα μου, μπορούμε να κάνουμε πολλά οι δυο μας γιατί μοιάζουμε, διάβασα τα μάτια σου που καθρεπτίζουν την ψυχή σου και πίστεψε με ,μοιάζουμε!
Το ταξίδι μικρούλα διάλεξε το εσύ, γιατί βλέπω την ανασφάλεια και τον τρόμο σου μήπως κάνεις πάλι λάθος .Σου είπα διάβασα την ψυχούλα σου κι αυτό μ’ έφερε κοντά σου, οριοθέτησε την διαδρομή που θες να κάνουμε μα, άσε με καπετάνιο και χαλάρωσε.
Πανικοβλήθηκα, η πρόταση για το ταξίδι έγινε σε μια διαδρομή που με πλήγωσε τόσο μα τόσο πολύ …λες και πάλι όλα συνωμοτούσαν εναντίον μου ή ξόρκισμα έπρεπε να κάνω ,στα ίδια βήματα για να αποτινάξω τα απομεινάρια της τέφρας που καταλάγιασαν στην ψυχή μου και μ έπνιγαν.
Μ έπιασε γλυκά απ τον ώμο, σαν την αύρα της θάλασσας δίπλα μας .Έτρεμα, σκέφτηκα να το βάλω στα πόδια μα όχι, η περίοδος αδυναμίας είχε λάβει οριστικό τέλος. Πρέπει να αντιμετωπίσω κατάματα όσα μου συμβαίνουν, δίχως τις παρωπίδες του ψεύτικου πρόσφατου παρελθόντος.
Γύρισα δειλά και τον κοίταξα στα μάτια, ψάχνοντας να βρω αν υπάρχει κάτι κοινό ανάμεσα στα βλέμματά τους , δεν διέκρινα το παραμικρό. Γαλήνιο βλέμμα αντίκρισα κι όχι τρικυμισμένο, σταθερό κι όχι ανήσυχο κι αρπαχτικό να παίζει δεξιά κι αριστερά. Είχα μάθει να διαβάζω τα μάτια…
Μη φοβάσαι , έλα, ξανάπε και μου άπλωσε το χέρι. Ο έρωτας μικρούλα μου είναι άγγιγμα ψυχής και η δική σου με άγγιξε. Ο έρωτας είναι μυσταγωγία και νάμα πρώτα , μετά έρχεται η σωματική ένωση, για να υπάρξει το τέλειο αντάμωμα ψυχής και σώματος!
Μη φοβάσαι, έλα! Έλα να συνθέσουμε σονάτα ονειρική, με χρώματα του ουράνιου τόξου να την ντύσουμε , οι μπόρες τέλειωσαν για σένα μη φοβάσαι πια!
Σε μέρη αγαπημένα των ψυχών μας θα βαδίσουμε, τις στάχτες του παρελθόντος χρυσή άμμο σ’ απάνεμα λιμάνια θα κάνουμε να λαμπυρίζουν και, πάνω της θα χαράξουμε τη λέξη εμείς, που από δυο γίναμε ένα!
Σαν κεραυνός στη σιγαλιά της όμορφης νύχτας με χτύπησαν τα λόγια του, αν είναι δυνατόν συλλογίστηκα να ακούω όσα ονειρευόμουν καιρό… Μάλλον έπρεπε να κάνω την ίδια διαδρομή με τον λάθος άνθρωπο για να ξεχωρίσω στην ίδια διαδρομή τον άνθρωπό μου!
Έφυγαν τα σκοτάδια πια και παρελθόν γινήκαν! Άπλωσα το χέρι μου για πρώτη φορά κι αγκαλιαστήκαμε, περπατήσαμε ξορκίζοντας όλα όσα άφησα πίσω…
Και ήρθε το πρώτο μας φιλί, τι σύμπτωση, πάλι σε ένα γνώριμο μέρος, ήταν τόσο απαλό ισα που έσμιξαν τα χείλη κι όχι βίαιο και αρπαχτικό.
Χαμογέλασα και είπα στον εαυτό μου.
Λάθος βατραχάκι φιλούσες κορίτσι μου. Ιδου ο πρίγκιπας σου!!!
Όλγα Δουλγερίδου- Μαρκεζίνη
Άλλα άρθρα από Χριστιάννα Λούπα
Σχολιάστε το άρθρο:
συνολικά:
| προβολή:
Δείτε καρέ-καρέ τη σφαγή στο Κοντομαρί Χανίων από τους Γερμανούς - Η ιστορία του Franz Peter Weixler
Β΄Παγκόσμιος Πόλεμος.
Η Μάχη της Κρήτης είναι γνωστή σε όλους.Μετά την κατάληψη του νησιού από τους ναζί ωστόσο, άρχισαν τα αντίποινα.
Στις 2 Ιουνίου 1941, στο χωριό Κοντομαρί Χανίων, οι Γερμανοί εκτέλεσαν 23 (;) άνδρες, ως αντίποινα για τις εκτελέσεις και τη σφαγή πολλών Γερμανών αλεξιπτωτιστών, που είχαν πέσει μέσα στους θάμνους. Πτώματα Γερμανών είχαν εντοπιστεί κοντά στο χωριό. Οι Γερμανοί όρμησαν ...
Διαβάστε το άρθρο
- Δημοφιλέστερα
Αξιολογήστε αυτο το άρθρο
