Ημερολόγιο Τρίπολης #3 - Της Μαρίας Καρχιλάκη
Πόση φρίκη να χωρέσει μέσα σε λίγες λέξεις;
Ημερολόγιο Τρίπολης #3
Συνοικία Χαλίντα Φερζάν, 4 χιλιόμετρα έξω από την Τρίπολη. Πόση φρίκη μπορεί να χωρέσει μέσα σε μερικά τετραγωνικά μέτρα γης…
Οι στάχτες και τα αποτυπώματα στο τσιμέντο είναι ό,τι απέμεινε από τους ανθρώπους σε μια αποθήκη από τσιμεντόλιθο και λαμαρίνα πίσω από το βομβαρδισμένο στρατόπεδο του γιου του Καντάφι, Χαμίς.
Τους συνέλαβαν τις τελευταίες μέρες πριν από την πτώση της Τρίπολης. Από το Ζλίτεν και τη Ζαουίγια, κυρίως. Τις εστίες της επανάστασης, δηλαδή στα ανατολικά. Τους έφεραν εδώ μέσα σε φορτηγάκια με κλουβιά και τους παράτησαν.
Ο Μαχμούντ Σάρι, 31 χρονών, μου λέει ότι έχασε το χρόνο μέσα στο κλουβί. Ένα κουβάρι για να χωρέσει, δίχως νερό, μόνο με μια σιδερένια λεκάνη για τα περιττώματα.
«Κάποια στιγμή», συνεχίζει ο Μαχμούντ, «μας έσυραν απ’ τα κλουβιά και μας πέταξαν στην αποθήκη. Ήμαστε ο ένας πάνω στον άλλο. Μας έδιναν ελάχιστο νερό και ψωμί. Πέντε μέρες πέρασαν έτσι. Τους παρακαλούσαμε για νερό κι ένας είπε ότι πάει να φέρει. Πράγματι, λίγο μετά ακούσαμε την κλειδαριά ν’ ανοίγει. Ετοιμαζόμαστε για την τελευταία προσευχή».
«Αντί για νερό πρώτα πέταξαν χειροβομβίδες και μετά γάζωσαν με τα αυτόματα. Ακόμη και τώρα δεν ξέρω πως κατάφερα να το σκάσω. Σύρθηκα μέχρι το φορτηγάκι με τα κλουβιά κι έμεινα από κάτω μέχρι να τους δω να φεύγουν. Όταν έπεσε κι άλλο το σκοτάδι σκαρφάλωσα τον τοίχο κι άρχισα να τρέχω. Δεκαεννιά γλυτώσαμε. Μέσα ήμαστε 153».
Ο Μαχμούντ Σάρι δεν έχει καμία αμφιβολία για την ταυτότητα των εκτελεστών: Λιουά Μουάζας, μου λέει, το όνομα, δηλαδή, στα αραβικά της διαβόητης «32ης Ταξιαρχίας» του Χαμίς Καντάφι.
Η καθημερινότητά μας στην Τρίπολη εξακολουθεί να είναι πολύ δύσκολη. Σήμερα δεν ήρθε το βυτίο να εφοδιάσει με νερό το ξενοδοχείο και τρέχουμε από το πρωί να γεμίσουμε μπιτόνια. Είμαστε τυχεροί γιατί η μητέρα του οδηγού μας μένει στην παλιά πόλη, κάτι που σημαίνει πως στο σπίτι της έχει πηγάδι! Σφραγισμένο στην κουζίνα της και με φίλτρο καθαρισμού παρακαλώ!
Η τύχη μας ακολουθεί και παρακάτω. Το υπαίθριο… βενζινάδικο έχει μόλις… απλώσει το προϊόν του. Στην ουρά κι εμείς για ακόμη ένα μπιτόνι, με βενζίνη αυτή τη φορά, τυνησιακής προελεύσεως και τσουχτερής τιμής!
*φωτο Κώστας Δελδήμος – Μαρία Καρχιλάκη
Δείτε καρέ-καρέ τη σφαγή στο Κοντομαρί Χανίων από τους Γερμανούς - Η ιστορία του Franz Peter Weixler
- Δημοφιλέστερα
