Κώστας Μπαλάφας: Έφυγε ένα κομμάτι της ιστορίας... - Του Άγγελου Σακκέτου

Ο Κώστας Μπαλάφας, ο κορυφαίος (αλλά και τελευταίος) φωτογράφος της ασπρόμαυρης φωτογραφίας, αναχώρησε από τον μάταιο τούτο κόσμο για να τον υποδεχθεί σήμερα στην αγκαλιά της η ίδια η ιστορία!.. «Δεν πούλησα ποτέ φωτογραφίες. Το ψωμί μου το βγάζω με τη σύνταξη της ΔΕΗ. Αν τις πουλήσω είναι σαν να εκπορνεύω τα συναισθήματά μου»!.. «Ο φωτογράφος που τυπώνει τη δουλειά του στο σκοτεινό θάλαμο είναι σαν το συνθέτη που εκτελεί ο ίδιος τη μουσική του», έλεγε ο ίδιος!... Και τι να πρώτο θυμηθεί κανείς!..

ΣΗΜΕΡΑ οι χιλιάδες πλέον φίλοι και φίλες αυτής της ιστοσελίδας, θα μου επιτρέψουν ώστε το «Σχόλιο της Ημέρας» να μην έχει καταγγελτικό, αλλά συναισθηματικό χαρακτήρα.

Ο λόγος στον Κώστα Μπαλάφα, τον τελευταίο των μεγάλων φωτογράφων, ο οποίος πράγματι εμφύσησε το μεγαλείο στο ασπρόμαυρο φιλμ δημιουργώντας μνημειακές φωτογραφίες και δεν θα πιάσει πλέον στα χέρια του ξανά τη φωτογραφική μηχανή. Πήρε ζωή από τη ζωντανή βιογραφία του και άφησε ένα κομματάκι για το θάνατο, όπως γράφει σήμερα η «Ελευθεροτυπία». Άφησε πίσω του τα δύσβατα και κακοτράχαλα φωτογραφικά μονοπάτια, όπως λένε κάποιοι άλλοι!

Πέθανε σε ηλικία 91 χρόνων κι όλοι θα τον θυμούνται ως νέο, όμορφο, χαμογελαστό, μελαχρινό αντάρτη, με τη χλαίνη και το όπλο κρεμασμένο στον αριστερό ώμο να «κοιτάει» προς τα κάτω. Στη φωτογραφία αυτή, τα μαλλιά είναι λευκά από τις νιφάδες του χιονιού. Μια φωτογραφία μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας!

Έχει δίκιο η «Ελευθεροτυπία»!.. Ο Κώστας Μπαλάφας, όταν μιλούσε, όπως κι όταν φωτογράφιζε, πρώτα σκεπτόταν. Και σκεπτόταν πολύ μέχρι να νιώσει τη μουσική των λέξεων και τη μουσική του φωτός.

«Ο φακός του απαθανάτιζε, με όρους αιωνιότητας, τη στιγμή που οριοθετείται με τον ελάχιστο χρόνο ενός κλικ της φωτογραφικής μηχανής. Κοίταξε κατά μέτωπο την ελληνική φύση και τον Έλληνα εργαζόμενο, αυτόν που βγαίνει κατευθείαν από το καυτό και μαύρο ανθρακωρυχείο της καθημερινής επιβίωσης. Κι όταν ήρθε η μεγάλη ώρα της Αντίστασης εναντίον των Ιταλών και των Γερμανών κατακτητών, επέλεξε το μικρότερο βαθμό. Γιατί πρωτίστως ήταν ο μαχητής-τυφεκιοφόρος του 85ου Συντάγματος της 6ης Ταξιαρχίας του ΕΛΑΣ και δευτερευόντως ο καλλιτέχνης-φωτογράφος».

Και πιο κάτω:

«Ο βιογράφος του θα σταθεί μόνο στο ταλέντο του. Γιατί όλη η ζωή του δεν διέφερε σε τίποτα από τα μοντέλα του: ανώνυμοι εργατικοί του μόχθου, γυναίκες του θρήνου, παιδιά που παίζουν στις λάσπες με μια ηλιαχτίδα, αντάρτες με πολλή θέληση στο βλέμμα και περισσότερη αγάπη για ζωή. Ένα φτωχόπαιδο υπήρξε, γιος αγροτών από το ορεινό χωριό Κυψέλη της Αρτας. Το σύνθημα που ακούστηκε στ' αυτιά του όταν κατάλαβε τον κόσμο ήταν «Φύγε να σωθείς».

Και έφυγε για το ραντεβού του με την ίδια τη φωτογραφική ιστορία! Στα δύσβατα και κακοτράχαλα φωτογραφικά μονοπάτια!

Με αντίτιμο –λέει- μερικές οκάδες καλαμποκάλευρο απέκτησε το Ferrania Capelli, όπου αποτύπωσε τα φοβερά και τρομερά εγκλήματα των Ιταλογερμανών κατακτητών. Σε πολλές περιπτώσεις, με κίνδυνο της ζωής του. Σε μία από αυτές, κρατώντας μια σακούλα με κρεμμύδια, όπου είχε κρύψει τη φωτογραφική του μηχανή, τράβηξε τα κρεμασμένα πτώματα των πατριωτών Τόδουλου και Φαρίδη.

«Δεν φωτογραφίζω γρήγορα. Πρώτα τις φτιάχνω στο μυαλό μου και μετά φωτογραφίζω. Δεν έχω γρήγορες αντιδράσεις».

Σήμερα όλοι αποχαιρετούμε τον Κώστα Μπαλάφα!.. Και θα τον αποχαιρετήσουμε όπως πρέπει: Με ένα «κλικ» στη μνήμη του σαν ένα αιώνιο «ευχαριστώ» για όλα όσα προσέφερε στον τόπο και την νεότερη ελληνική ιστορία.!..

Με σεβασμό και τιμή

ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΑΝ. ΣΑΚΚΕΤΟΣ
Δευτέρα, 10 Οκτωβρίου 2011

Πηγή: Σακκέτος Άγγελος