Πού ‘ν’ τα χρόνια εκείνα - Του Γιάννη Καλαμίτση
ΙΣΩΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ τοπικιστικού ενδιαφέροντος το σημερινό χρονογράφημα, ίσως πάλι να είναι γενικότερου ενδιαφέροντος. Αναφέρεται στην Αθήνα, αλλά ίσως να αφορά και άλλες ελληνικές πόλεις.
Εδώ και καιρό, δεν περνά ημέρα που να μην ακούσεις κάποιον να λέει πως η ζωή στην Αθήνα έχει γίνει, πλέον, ανυπόφορη. Απειλητικοί λαθρομετανάστες, ενοχλητικές Αφρικανές πόρνες, ναρκομανείς τσαντάκηδες, αλλοδαποί και ημεδαποί ληστές, άστεγοι που κοιμούνται στις εσοχές των κτιρίων και ό,τι άλλο τρομακτικό ή, έστω, απλώς ενοχλητικό σε περιμένει σε κάθε δρόμο και σε κάθε γωνία. Κι ακούγονται όλοι οι πολίτες να λένε: «Μα, πώς κατάντησε έτσι η άλλοτε λαμπρή πρωτεύουσα της χώρας;».
Λοιπόν, η σταδιακή χειροτέρευση της κατάστασης στην πρωτεύουσα δεν είναι κάτι το καινούργιο! Πριν από 60 χρόνια, ο Νίκος Γούναρης και ο Τώνης Μαρούδας τραγουδούσαν «Όμορφή μου Αθήνα, πού ’ν’ τα χρόνια εκείνα… Πού ’ν’ τα χρόνια εκείνα, τα παλιά! Λες και σ’ είχαν άχτι και σε κάναν στάχτη, σαν γριά με αχτένιστα μαλλιά».
Στα μάτια των δημιουργών και των ερμηνευτών του τραγουδιού, η Αθήνα είχε αρχίσει να αλλάζει! Είχε αρχίσει να εκμοντερνίζεται και τα μικρά σπιτάκια, ένα ένα, γκρεμίζονταν και στη θέση τους ξεφύτρωναν τριώροφα και τετραώροφα κτίρια. Παραλλήλως -αν και δεν είμαι βέβαιος- πρέπει να υπήρχε και μια οικονομική αλλαγή. Πρέπει να είχε δυσκολέψει η δυνατότητα μιας άνετης επιβίωσης. Το συμπεραίνω από τον δεύτερο στίχο του τραγουδιού, που έλεγε «πού ’ν’ τα χρόνια που εξηγιόμασταν αλάνικα και που σέρναν τα σκυλιά με τα λουκάνικα!». Ο στίχος υπαινίσσεται πως, πριν από τις αλλαγές, υπήρχε τόση ανεμελιά, αλλά και τόση άνεση, ώστε ακόμα και τα σκυλιά δεν τα δέναν με λουριά ή αλυσίδες, αλλά τα σέρναν με μια σειρά από λουκάνικα! Απλή υπερβολή, για να τονίσει μια άνετη κατάσταση.
Σκέφτομαι: Τότε έγραφαν τραγούδια για κάποιες ασήμαντες αλλαγές που γίνονταν στην Αθήνα. Αν έγραφαν κάτι για τη σημερινή κατάσταση, θα έπρεπε να είναι ή θρήνος ή μοιρολόι. Ένα εκατομμύριο αλλοδαποί, που ήρθαν απροσκάλεστοι στη χώρα μας για να βελτιώσουν την ποιότητα της ζωής τους, κατέστρεψαν την ποιότητα της δικής μας ζωής. Κι αυτή η καταστροφή δείχνει να είναι αμετάκλητη και ανεπανόρθωτη.
Χθες γιορτάζαμε την 28η Οκτωβρίου, την επέτειο του «ΟΧΙ».
Σε λίγα χρόνια θα έχουμε και τρίτη εθνική εορτή. Θα γιορτάζουμε τη μνήμη της δικής μας Ελλάδας...
Δείτε καρέ-καρέ τη σφαγή στο Κοντομαρί Χανίων από τους Γερμανούς - Η ιστορία του Franz Peter Weixler
- Δημοφιλέστερα
