Λουκά, μη φοβηθείς! - Του Σταύρου Θεοδωράκη

Η ώρα πλησιάζει μεσάνυχτα οι περισσότεροι βουλευτές έχουν φύγει και στα υπουργικά έδρανα, έχουν απομείνει τρεις υφυπουργοί και ένας υπουργός. Κανείς δεν ακούει, μόνο οι πρακτικογράφοι. Οι τελευταίοι στον κατάλογο των ομιλητών γυρνούν γύρω από το καφενείο. Ουίσκι με στραγάλια ή καπουτσίνο με πολύ γάλα που κόβει την πείνα. Να περάσει η ώρα να 'ρθει η σειρά τους, να μιλήσουν στην άδεια αίθουσα. Ευτυχώς οι κάμερες «τραβούν» μόνο πρόσωπα και όχι γενικά πλάνα οπότε οι ψηφοφόροι όταν δουν το βίντεο δεν θα καταλάβουν ότι ο βουλευτής τους, μιλούσε σε άδεια έδρανα. Θα συνεχίζουν να τον φαντάζονται ως τον φόβο και τον τρόμο των αντιπάλων τους. Τα θεωρεία έκλεισαν και αυτά, οι φωτογράφοι έφυγαν, οι όροφοι ένας ένας σκοτεινιάζουν, χαιρέτισε και ο κουρέας, και στην αίθουσα των δημοσιογράφων έμειναν ελάχιστοι, μην αποτρελαθεί κανείς βουλευτής και πετάξει καμιά διαφωνία και χαθεί η «είδηση».

Σαν περιγράφω τις τελευταίες νύχτες στη Βουλή. Ψήφος εμπιστοσύνης στον Παπανδρέου, ψήφος εμπιστοσύνης στον Παπαδήμο. Δέκα μέρες τώρα το κράτος λειτουργεί μόνο στα στενά όρια της Βουλής. Σε δουλειά να βρισκόμαστε. Εγώ βεβαίως δεν είμαι του κοινοβουλευτικού, δυο τρεις φορές το χρόνο όμως μου αρέσει να ξενυχτάω στη  Βουλή. Λίγο πριν τις σημαντικές ψηφοφορίες τριγυρνάω στους διαδρόμους και κρυφακούω. Εδώ έχω ακούσει, υπουργούς να βρίζουν πρωθυπουργούς και βουλευτές να αποκαλύπτουν κουσούρια αρχηγών. Το εξηγούν και οι ψυχολόγοι. Όσο πιο ψηλά είναι τα τείχη, τόσο πιο εύκολα εξομολογείσαι. Στη συζήτηση για παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στον Παπαδήμο, τα πράγματα έγιναν ακόμη πιο εύκολα. Το «τέλος εποχής», τους έχει όλους απελευθερώσει.

Πράσινοι βουλευτές στοιχηματίζουν ποιος θα είναι ο επόμενος αρχηγός τους. Γαλάζιοι βουλευτές αναρωτιούνται αν ο Αντώνης την «πάτησε». Απογοητευμένοι υπουργοί του Παπανδρέου ξυπνούν από το λήθαργο και θυμούνται λάθη και γκάφες. Πρώην υπουργοί του Καραμανλή ονειρεύονται την διάλυση των μεγάλων κομμάτων και την δημιουργία νέων με τους ίδιους πρωταγωνιστές. Αριστεροί βουλευτές βαυκαλίζονται ότι τον Παπανδρέου τον έριξαν οι δυναμικές κινητοποιήσεις του λαού.

«Εμείς κάτι τέτοιους τους χτίζαμε», ακούω κάποια στιγμή από έναν «αριστερό». Μιλάει αυτάρεσκα και με το βλέμμα του δείχνει το γραφείο του Λουκά Παπαδήμου. «Τους χτίζαμε με τούβλα τις πόρτες και δεν τα βγάζαμε αν δεν υπέγραφαν ότι τους ζητούσαμε». «Αχ περασμένα φοιτητικά μεγαλεία».

Δεν ξέρω τι εντύπωση έχετε εσείς για την Βουλή, αλλά εκεί μέσα δεν βρίσκεται καμιά πρωτοπορία. Υπερτιμημένοι γέροντες, νέοι που δεν έχουν δουλέψει ποτέ τους, παιδιά του κομματικού σωλήνα ή πλούσιων οικογενειών, το ίδιο κάνει. Μαγκιές και ανόητες κουβέντες. Σπανίως να βρεις έναν άνθρωπο να θαυμάσεις. Να τον παραδεχτείς τέλος πάντων, ασχέτως αν συμφωνείς ή διαφωνείς μαζί του.

Αυτή τη  Βουλή λοιπόν, αυτά τα κόμματα, αυτό το πολιτικό προσωπικό δεν πρέπει να το φοβηθεί ο Παπαδήμος. Αλλιώς θα τη πάθει όπως ο Σημίτης. Όταν ανέβηκε το ‘96, ορισμένοι κλέφτες σύντροφοι του, το μόνο που παρακαλούσαν ήταν να μην καταλήξουν φυλακή. Ακόμα θυμάμαι «πράσινους παράγοντες» να προσπαθούν να εκμαιεύσουν πληροφορίες από τους δημοσιογράφους. «Θα μας διώξει;». «Θα μας κυνηγήσει;». Και ο Σημίτης όχι μόνο δεν τους κυνήγησε αλλά του έδωσε και υπουργεία. Φοβόταν μην του κάνουν «πραξικόπημα». Ποιοι; Οι τελειωμένοι. Όταν κατάλαβε ότι δεν είχαν καμία δύναμη, ήταν πια αργά. Του είχαν πάρει τον αέρα και είχαν στεριώσει την εξουσία τους. Τα ίδια κινδυνεύει να πάθει τώρα και ο Παπαδήμος. Να τους φοβηθεί. Να τρέχει πίσω από τον κάθε γαλάζιο και πράσινο πολιτικό και να ξεχάσει ότι το 80% του κόσμου είναι μαζί του (βλέπε εδώ και την δημοσκόπηση του protagon.gr). Να πιστέψει εν ολίγοις ότι είναι υπάλληλος του Παπανδρέου, του Σαμαρά και του Καρατζαφέρη.

Το πρώτο λάθος ο Λουκάς Παπαδήμος το έκανε ήδη. Δέχτηκε μια δυσκίνητη παλαιοκομματική κυβέρνηση. Αντίθετα ο «συνάδελφος» του ο Μόντι στην Ιταλία άφησε έξω τους πολιτικούς και «όρκισε» μονάχα 16 τεχνοκράτες. Δεύτερο λάθος: απέκλεισε την Αριστερά και έδωσε το 10% της κυβέρνησης του στο ΛΑΟΣ. Το «έγκλημα» βέβαια εδώ το διέπραξε κυρίως ο Παπανδρέου. Στον Κουβέλη δεν έκανε καν μια πρόταση – ναι δεν έκανε! -  και δεν σκέφτηκε, ούτε ο ίδιος ούτε το περιλάλητο επιτελείο του, να βρει έναν αριστερό, εξωκοινοβουλευτικό έστω, να συμπληρώσει το εθνικό καρέ. Η έγνοια της ομάδας Παπανδρέου ήταν να κάνει πρωθυπουργό τον Πετσάλνικο - ή έστω τον Κακλαμάνη - και όταν τα σχέδια ναυάγησαν, έπεσαν αμαχητί στον Καρατζαφέρη.

Έστω και έτσι όμως, την μάχη ο Παπαδήμος πρέπει να τη δώσει. Άλλη κυβέρνηση δεν προλαβαίνουμε να κάνουμε – τουλάχιστον με το ίδιο νόμισμα στη τσέπη. Να παραμερίσει λοιπόν αμέσως αυτούς που στέκονται μπροστά του –αυτούς που άρχισαν ήδη να βάζουν όρους και όρια στην πολιτική του -και να κάνει όλα όσα πρέπει για να κρατηθούμε στην Ευρώπη. Το 80% των πολιτών – το ξαναθυμίζω- είναι μαζί του. Μπορεί να μην είναι βέβαιοι για  τις ικανότητες του, γνωρίζουν όμως πόσοι ανίκανοι είναι όλοι οι άλλοι …. Αν δειλιάσει τώρα, στην αρχή, στις γιορτές θα τον στέλνουν στο κυλικείο να τους φέρνει τσιγάρα.

Protagon.gr