Ο Βολταίρος και η Μερσεντές - Του Τάκη Θεοδωρόπουλου
Το 2003, με αφορμή τον πόλεμο στο Ιράκ, ο Βρετανός Μπλερ και ο Ισπανός Αθνάρ μετέτρεψαν την ευρωπαϊκή ομοφωνία σε κακοφωνία. Το 2005 η κακοφωνία αποδείχτηκε ο καθιερωμένος τρόπος συνεννόησης για την Ευρώπη που μόλις είχε διευρύνει τα σύνορά της. Το σχέδιο του Ευρωπαϊκού Συντάγματος δεν απορρίφθηκε καν. Απλώς ξεχάστηκε, σαν τις δυσάρεστες στιγμές που τα ζευγάρια προτιμούν να μη θυμούνται για να 'χουνε καλά γεράματα.
Η πρώτη σοβαρή προσπάθεια πολιτικής οργάνωσης της μεγάλης ένωσης αλλού, όπως στη Γαλλία και στην Ολλανδία, υποβλήθηκε στην κρίση των λαών με δημοψηφίσματα, αλλού πέρασε από τα Κοινοβούλια, χωρίς καν οι βουλευτές να ξέρουν τι ακριβώς ψηφίζουν. Μετά το «Οχι» των Γάλλων και των Ολλανδών, απλώς σταμάτησαν να ψηφίζουν. Και όχι μόνον σταμάτησαν να ψηφίζουν αλλά σταμάτησαν να μιλάνε και γι' αυτό.
Αντί για Σύνταγμα, η Ευρώπη απέκτησε μερικά ακόμη υποκατάστατα, μερικές ακόμη «συνθήκες» ειρήνης, φιλίας και αλληλεγγύης. Απέκτησε και πρόεδρο, καθώς και ένα είδος υπουργού Εξωτερικών. Το δυσκολοπρόφερτο όνομα του προέδρου μέχρι να γίνει πρόεδρος στην Ευρώπη δεν το ήξερε κανείς. Το όνομα της υπουργού Εξωτερικών δεν χρειάζεται καν να ξέρεις να το προφέρεις γιατί δεν εμφανίζεται πουθενά.
Τα σημάδια υπήρχαν, τα βλέπαμε, κυκλοφορούσαν ανάμεσά μας, όμως κανείς δεν είχε τη διάθεση ή και τον χρόνο να τα διαβάσει. Τα ερείπια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου είχαν βρει τη θέση τους στα βιβλία της Ιστορίας, το Τείχος του Βερολίνου είχε γκρεμιστεί με πάταγο, τα δυσάρεστα σε γενικές γραμμές είχαν βρει τη θέση τους στον κόσμο των σκιών και την κακοφωνία την έσβηνε η ομοφωνία του ευρώ. Οπου η Ευρώπη ετοιμαζόταν να επιτύχει μια ιστορική πρωτιά: θα διέγραφε όλες τις διαφορές, όλες τις ανισότητες, όλες τις ιδιομορφίες, τις στρεβλώσεις και τις παραφωνίες με την ομοφωνία του ευρώ.
Το «άμα τη εμφανίσει» του κοινού νομίσματος κυκλοφορούσε από τον Βορρά έως τον Νότο, και από Δυσμάς προς Ανατολάς, με την ίδια ορμή που κάποτε προχώρησε η Μεγάλη Στρατιά του Ναπολέοντα. Μόνον που τώρα, αντί να μεταφέρει στις αποσκευές του την ωραία ψευδαίσθηση ότι το κόστος του αίματος θα εξαργυρωθεί με μια καινούργια αντίληψη για την ανθρώπινη ζωή, ότι η κραιπάλη του αίματος θα γκρεμίσει τα αρχαία καθεστώτα, μετέφερε χαμηλό πληθωρισμό, φτηνά επιτόκια και Μερσεντές, άφθονες Μερσεντές.
Οι ηγέτες της σήμερα μοιάζουν με συνδαιτυμόνες που ξέχασαν γιατί βρέθηκαν να δειπνήσουν όλοι μαζί στο ίδιο τραπέζι. Δεν ξέχασαν μόνον τα ερείπια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, δεν ξέχασαν μόνον το Τείχος του Βερολίνου, που αν δεν είχε πέσει η κ. Μέρκελ αντί για Καγκελάριος της Γερμανίας θα δίδασκε μαρξισμό - λενινισμό σε κάποιο χωριό της Ανατολικής. Ξέχασαν και το ουσιώδες. Και το ουσιώδες είναι πως η Ευρώπη, ως Ευρώπη, ως κοινός παρονομαστής, δεν γεννήθηκε ούτε στα χρηματιστήρια ούτε στα θησαυροφυλάκια των τραπεζών.
Η Ευρώπη, ως υπερεθνική ένωση κρατών, γεννήθηκε στο εργαστήριο των πολιτικών ιδεών, αυτών που τώρα ψάχνει απεγνωσμένα για να μπορέσει να βγει από το αδιέξοδο των διασκέψεων κορυφής.
Άλλα άρθρα από Τάκης Θεοδωρόπουλος
Σχολιάστε το άρθρο:
συνολικά:
| προβολή:
Δείτε καρέ-καρέ τη σφαγή στο Κοντομαρί Χανίων από τους Γερμανούς - Η ιστορία του Franz Peter Weixler
Β΄Παγκόσμιος Πόλεμος.
Η Μάχη της Κρήτης είναι γνωστή σε όλους.Μετά την κατάληψη του νησιού από τους ναζί ωστόσο, άρχισαν τα αντίποινα.
Στις 2 Ιουνίου 1941, στο χωριό Κοντομαρί Χανίων, οι Γερμανοί εκτέλεσαν 23 (;) άνδρες, ως αντίποινα για τις εκτελέσεις και τη σφαγή πολλών Γερμανών αλεξιπτωτιστών, που είχαν πέσει μέσα στους θάμνους. Πτώματα Γερμανών είχαν εντοπιστεί κοντά στο χωριό. Οι Γερμανοί όρμησαν ...
Διαβάστε το άρθρο
- Δημοφιλέστερα
.jpg&size=summary_medium)
Αξιολογήστε αυτο το άρθρο
