Λουκάς Παπαδήμος - Του Γιώργου Περπινιά

Ποιος Έλληνας δεν θέλει την επιτυχία της διακυβέρνησης της χώρας απ’ αυτόν τον άνθρωπο. Θα είναι σωτήρας, η όχι; Θα τα καταφέρει να ξεπεράσει τις συμπληγάδες των δύο μεγάλων κομμάτων και των επαγγελματιών πολιτικών; Έχει ένα εξαιρετικό βιογραφικό και μία θαυμάσια σταδιοδρομία. Οι περγαμηνές του πλουσιότατες. Αμερική, Ευρώπη και φυσικά Ελλάδα. Υπάρχει και κάτι συζητήσιμο στ’ αρνητικά του στοιχεία. Τα Greek statistics και η βοήθεια της Goldman Sachs στην κυβέρνηση Σημίτη, για την είσοδό μας στην ΟΝΕ, κάτι από το οποίο η μεγάλη αυτή τράπεζα κέρδισε εκατομμύρια δολάρια απ’ τον δικό μας κόπο. Ήταν τότε διοικητής της τραπέζης Ελλάδος και φυσικά σύμβουλος του τότε πρωθυπουργού και ασφαλώς γνώστης της καταστάσεως. Αυτή του η πράξη δεν είναι οπωσδήποτε κακή, θα κριθεί στο μέλλον από οικονομολόγους και ιστορικούς, γιατί ίσως αν οι πολιτικοί μας είχαν αξιοποιήσει τον πακτωλό των χρημάτων για την ενίσχυση της Ελληνικής οικονομίας από την Ευρωπαϊκή ένωση, τα πράγματα θα ήταν καλύτερα. Συμπέρασμα: ίσως να έγινε για καλό και δεν απέδωσε όχι από δική του ευθύνη, αλλά από τους συνήθεις γνωστούς ανεύθυνους και απαλλαγμένους από τον νόμο περί ευθύνης υπουργών, που δεν λογοδοτούν ποτέ για τις πράξεις τους. Επί τη ευκαιρία να θυμίσω στον αναγνώστη, ότι ο νόμος αυτός έχει την πατρότητα του μεγάλου Ευαγγέλου, σημερινού αντιπροέδρου, που κατά ατυχή σύμπτωση, είναι μεταξύ των σημερινών σωτήρων (κούνια που μας κούναγε). Για την ιστορία, ο νόμος αυτός έγινε με την αναθεώρηση του συντάγματος το 1981 με υπουργό δικαιοσύνης τον σημερινό πρόεδρο της βουλής κ. Πετσάλνικο, με την εισήγηση του συνταγματολόγου κυρίου Βενιζέλου. Οποία σοφία!!! Επανέρχομαι στον κύριο Παπαδήμο. Κανείς μέχρι στιγμής δεν αμφισβητεί τις καλές του προθέσεις, λίγο βιαστικά όμως οι δημοσκοπήσεις του δίνουν ένα υψηλό ποσοστό πριν δούμε αποτελέσματα. Εκτός αν δεχθούμε ότι μπορεί να στερούνται αξιοπιστίας, κάτι όχι απίθανο για τα Ελληνικά δεδομένα, για την διαμόρφωση της κοινής γνώμης όπως κάποιοι θέλουν. Να εξετάσουμε το γιατί. Δέχθηκε την ευθύνη της πρωθυπουργίας, αλλά και τον διορισμό 38 υπουργών του ΠΑΣΟΚ που εξ αιτίας τους απέτυχε η προηγούμενη κυβέρνηση, εκτός αν μας πούνε ότι δεν απέτυχαν αυτοί, αλλά η ανικανότης του πρωθυπουργού τους. Έξι της ΝΔ. άλλοι αποτυχημένοι και τέσσερις του ΛΑΟΣ που τουλάχιστον αυτοί είναι αδοκίμαστοι. Αν συγκρίνουμε την στάση του με αυτήν του Ιταλού ομολόγου του, είναι η μέρα με την νύχτα. Εκείνος έκανε κυβέρνηση με 15 ανθρώπους δικής του επιλογής. Σε τι θα βοηθήσουν οι δικοί μας; τι θα κάνουν που δεν έκαναν μέχρι τώρα; Να πιστέψουμε ότι με προκαθορισμένη ημερομηνία εκλογών τον Φεβρουάριο του 12 μπορεί να πάρουν μέτρα όπως οι απολύσεις στο δημόσιο, που είναι ανειλημμένη υποχρέωση προς την τρόικα; Ο μη γένοιτο. Δεν το έκαναν εδώ και δύο χρόνια που μπορούσαν, θα το κάνουν τώρα υπογράφοντας συγχρόνως την δική τους καταδίκη; Άσε που σπαράσσονται για την κατάληψη της αρχηγίας ενός διαλυμένου κόμματος. Πόσοι υποψήφιοι δελφίνοι ετοιμάζονται ν’ αρπάξουν την μεγάλη θέση, απ’ αυτόν που μέχρι χθές εξυμνούσαν σαν τον μοναδικό ηγέτη. Σήμερα είναι έτοιμοι να του φορτώσουν όλες τις αμαρτίες, σαν τον αποδιοπομπαίο τράγο της παλαιάς διαθήκης, ξεχνώντας ότι πριν παραδώσει την εξουσία του έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης, άρα όταν παρέλθει η προθεσμία που έχει η σημερινή κυβέρνηση, θα είναι πάλι πρωθυπουργός και με τον νόμο. Αμ’ ο άλλος ο εξουσιολάγνος του εταίρου μεγάλου κόμματος, τι τις θέλει τις εκλογές τώρα; είναι το μόνο που μας έλειπε και που θα μας λύσει όλα τα προβλήματα; Δεν μπορεί να κάνει ότι χρειάζεται μήπως και περισώσει κάτι τώρα; Και ότι έβαλε μόνον έξι υπουργούς και μάλιστα παραιτημένους βουλευτές, είναι για να λέει μετά πως δεν φέρει καμία ευθύνη για ότι γίνει. Ο τρίτος στυλοβάτης είχε μοναδική ευκαιρία να βρεθεί στην εξουσία από το τίποτα, τι θα προσφέρει; άγνωστο. Η μόνη κερδισμένη από την κατάσταση αυτή είναι η κατακερματισμένη αριστερά, με τα επιδοτούμενα κόμματα από τον δημόσιο κορβανά κι ας μην αναγνωρίζει το σύνταγμα, αφού λέει πως δεν θα περάσουν κάποιοι ψηφισμένοι νόμοι από την πλειοψηφία της βουλής.

Και τέλος στην κωμωδία αυτή λαμβάνει μέρος και η εκκλησία, η οποία καλείται κάθε φορά να ορκίζει τους ίδιους και τους ίδιους για τις ίδιες θέσεις υπουργούς, όπως έκανε και τώρα. Αυτοί οι γέροντες δεν μπορούν να καταλάβουν με την μέχρι τώρα εμπειρία τους, πως κανείς δεν τηρεί τους όρκους και τα προσκυνήματα; Αλλού είναι το μέλι. Ας προβληματιστούν κι αυτοί μαζί με μας και σε πρώτη ευκαιρία με δημοκρατικές διαδικασίες ας τους πετάξουμε όλους έξω, κι όχι μόνο να τους μουντζώνουν οι αγανακτισμένοι έξω από την βουλή. Ας δοκιμάσουμε αγνώστους, η δοκιμασμένους κι επιτυχημένους στην ζωή κι όχι τους αποτυχημένους σημερινούς, ούτε τους γόνους τους που με κληρονομικό δικαίωμα καταλαμβάνουν την έδρα των πατεράδων με μόνο προσόν το όνομα, μηδέ ενός εξαιρουμένου. Καλή τύχη ταλαιπωρημένοι συμπολίτες, προς θεού μην επαναλάβουμε τα σφάλματα του παρελθόντος.

Γιώργος Κ. Περπινιάς. 11/12/11

Υ.Γ

Για την ιστορία, να σας υπενθυμίσω ότι το νόμο περί ευθύνης υπουργών υπέγραψαν και ενέκριναν ο τότε πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωστής Στεφανόπουλος, ο πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης και οι υπουργοί Γ. Παπανδρέου, Ν. Χριστοδουλάκης, Γ. Παπαντωνίου, Β. Παπανδρέου, Κ. Σκανδαλίδης, Α. Τσοχατζόπουλος, Π. Ευθυμίου, Δ. Ρέππας, Κ. Στεφανής, Γ. Δρυς, Φ. Πετσάλνικος, Β. Βενιζέλος, Χ. Βερελής, Μ. Χρυσοχοΐδης, Γ. Ανωμερίτης, Χ. Πρωτόπαπας, Γ. Πασχαλίδης, Ν. Σηφουνάκης, Στ. Μανίκας, Τ. Γιαννίτσης. Σας θυμίζουν τίποτα;

Ευάγγελε, ευχαριστούμε! Τώρα, από τη νέα σου θέση, είμαστε σίγουροι ότι θα πολεμήσεις για τον ελληνικό λαό, κόντρα στη διαφθορά και τα ξένα συμφέροντα…