Η γερμανική σκληρότητα - Του Γιώργου Κ. Περπινιά

Η Ελλάδα ως γνωστόν βρίσκεται σε τραγική οικονομική κατάσταση και γι αυτό φέρουν ακεραία την ευθύνη, τα δύο μεγάλα κόμματα που άσκησαν εξουσία, άρα και την διαχείριση των δημόσιων οικονομικών τα τελευταία τριάντα χρόνια. Υπάρχει ένα σχετικό δίκιο από πλευράς Ευρωπαϊκής ένωσης που θέλουν να μας συνετίσουν για τις σπατάλες που όχι μόνον κάναμε, μα και η τελευταία κυβέρνηση μας επί μία διετία που κυβερνά, συνεχίζει την ίδια πολιτική με το σπάταλο κράτος. Παράλληλα όμως κερδίζουν από τους υψηλούς τόκους, τους οποίους εισπράττουν ως δανειστές μας. Η Γερμανική σκληρότητα όμως είναι ανεπίτρεπτη. Ο τύπος τους, με επί κεφαλής τα περιοδικά Focus και Spiegel και η εφημερίδα Bild, πρωτοστατούν στην δημιουργία εχθρικού κλίματος στην Γερμανική κοινή γνώμη, με εξοργιστικά και υβριστικά άρθρα αδιακρίτως, εναντίων όλων των Ελλήνων. Ο δε Ελληνικός τύπος αντεπιτίθεται με την ίδια σκληρότητα, με λάθος επιχειρήματα κατά την άποψή μου κι εξηγώ το γιατί. Ζητούν το κατοχικό δάνειο και τις αποζημιώσεις για τις καταστροφές του Γερμανικού στρατού κατά την διάρκεια του δευτέρου πολέμου. Αυτά έπρεπε να είχαν ζητηθεί εδώ και πολλά χρόνια, αν και κάποια που είχαν τελεσηδικήσει, Ελληνικές κυβερνήσεις είχαν αδιαφορήσει, αλλά κι εμποδίσει την είσπραξή τους. Τώρα τα θυμηθήκαμε για να πατσίσουμε τα δικά μας; Πρέπει να δεχθούμε πως πράγματι πήραμε χρήματα. Τι τα κάναμε όμως; Ένα μεγάλο μέρος των ποσών αυτών σπαταλήθηκε όχι μόνον από μας, αλλά και με την δική τους συμμετοχή για την ενίσχυση της δικής τους βιομηχανίας. Mercedes, η ναυαρχίδα της Γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας. Η απόκτησή της ήταν για τον Έλληνα κοινωνική καταξίωση. Ακολουθούν BMW, Audi, Opel, Volkswagen και κάτι που δεν αγοράζουν πολύ και οι ίδιοι. Η περίφημη Porsche. Σπατάλη δική μας, μα δεν παύει να είναι δικό τους όφελος. Πρόσφατα Γερμανικό δικαστήριο καταδίκασε την δική τους εταιρία κατασκευής υποβρυχίων Ferrostaal, για μίζες που έδωσαν δικοί της διευθυντές, σε δικούς μας αξιωματούχους για την παραγγελία υποβρυχίων. Δεν έχουν ευθύνη μόνον αυτοί που τα πήραν, αλλά κι αυτοί που τα έδωσαν. Δεν γνωρίζουν τίποτα για όλ’ αυτά οι επικριτές μας; Τα γνωστά άρματα μάχης Leopard απ’ αυτούς δεν τα πήραμε; Τα περισσότερα στρατιωτικά αυτοκίνητα δεν είναι Mercedes; Κι ασφαλώς θα έχουμε κι άλλα οπλικά συστήματα. Και το μεγάλο φαγοπότι δεν έγινε με την Siemens; Υπάρχει νοσοκομείο που να μην έχει δικά της ερευνητικά κι εξεταστικά μηχανήματα; Η σηματοδότηση δρόμων και σιδηροδρόμων, το μετρό, η τηλεφωνία, οι φωτισμοί γηπέδων, οι οικιακές συσκευές, εξοπλισμός για τους Ολυμπιακούς αγώνες και πολλά άλλα. Οι μεγάλες κομπίνες και μίζες μ’ αυτήν την εταιρία δεν έγιναν; Τα έδωσαν, αλλά μας τα χρέωσαν. Δικοί μας τα πήραν, αλλά εμείς τα πληρώσαμε. Αυτοί δεν έχασαν. Μαζί με άλλες χώρες πελάτες τους, δώσαμε εργασία σε χιλιάδες εργάτες τους. Οι στατιστικές λένε πως το 2011 ήταν η χρυσή εποχή της αυτοκινητοβιομηχανίας τους. Οι πωλήσεις τους είχαν μια αύξηση κατά 13% σε σχέση με το 2010. Μόνο η δική μας συμμετοχή έλειπε αυτή την χρονιά. Αν δεν είχαμε την φτώχια μας, το ποσοστό θα ήταν μεγαλύτερο. Μας φτάνει λοιπόν η ντροπή για τούς πολιτικούς που ψηφίζουμε, είναι ανάγκη να μας κτυπούν κι από πάνω; Η δική μου γενιά έζησε την δική τους κατοχή, την πείνα, το κρύο και την εξαθλίωση. Τα ξεχάσαμε, πήγαμε μετανάστες στον τόπο τους, βοηθήσαμε στην ανοικοδόμηση, στην ανάπτυξη της βιομηχανίας τους και στην άνοδο της οικονομίας τους. Δεν ζητήσαμε τα ρέστα. Αν μπορέσουμε θα τους πληρώσουμε, δεν χρειάζεται να μας διαπομπεύουν. Ικανοί είναι, όχι όμως τέλειοι. Έχουν κι αυτοί μεγάλες αμαρτίες, εκτός αν η τελευταίες γενιές δεν γνωρίζουν την ιστορία τους. Εμείς δεν βλάψαμε κανέναν. Χρήματα χρωστάμε όχι ζωές. Πληρώνουμε υψηλούς τόκους, στερούμεθα και το χρέος  μεγαλώνει. Δική μας είναι η ευθύνη είμαστε άξιοι της τύχης μας, τιμωρούμεθα μόνοι μας δεν είναι ανάγκη να το κάνουν εκείνοι. Είμαστε μέλος της Ευρωπαϊκής ένωσης, μεταξύ των μελών πρέπει να υπάρχει συνεργασία και βοήθεια, πρό πάντων ειλικρίνεια. Γνώριζαν τα πάντα και τους βόλευε. Κέρδισαν και πάλι θα κερδίσουν. Δεν χρειάζεται η δική μας εξαθλίωση ακόμη μία φορά.

Γιώργος Κ. Περπινιάς.                                                                              21/12/11