Ποιο είναι άραγε το μέλλον μας; - Του Γιώργου Κ. Περπινιά

Σήμερα θ’ αρχίσω το γραπτό μου, με τον τρόπο που απευθύνονται οι πολιτικοί μας στο ακροατήριό τους. Μόνον δεν θα ζητήσω την ψήφο σας, αλλά την προσοχή σας. Θα φρεσκάρω λίγο την μνήμη σας με ορισμένα ενδιαφέροντα γεγονότα, χρήσιμη η μνήμη αυτήν την εποχή. Ελληνίδες Έλληνες, παρακαλώ την προσοχή σας. Από το 1981 έχουν γίνει 11 εθνικές εκλογές και σε όλες, όχι μόνον μας έταξαν, αλλά και μας χόρτασαν ψέματα. Αυτό το «δεσμεύομαι» έχει χάσει τελείως την έννοιά του. Πρώτος διδάξας ο ιδρυτής της σοσιαλιστικής παράταξης. Πιστεύω πώς κανένας συμπατριώτης δεν έμαθε ποτέ τι είναι ο σοσιαλισμός. Αυτό βέβαια δεν τον εμπόδισε να κάνει το περίφημο συμβόλαιο με τον λαό. Την συνταγή του εφήρμοσαν όλοι οι μετέπειτα. Όλοι άλλωστε κοντά του μεγάλωσαν, αυτός τους δίδαξε, δίπλα του ανδρώθηκαν…. και ποιος ωφελήθηκε; Ο καθένας ας το κρίνει μόνος του. Αυτό που εγώ βλέπω είναι πως έκαναν περιουσίες. Μας έφεραν στην δραματική κατάσταση που είμαστε σήμερα κι έριξαν σε μας τα βάρη. Απαίτησαν να πληρώσουμε την ζημιά κι επειδή δεν γνώριζαν τον τρόπο να διορθώσουν τα κακώς κείμενα, αλλά δεν θέλησαν και να πάνε στο σπίτι τους. Έβαλαν τον Παπαδήμο να βγάλει τα κάστανα απ’ την φωτιά υπό την επίβλεψήν τους, για να λένε μετά πως μας έσωσαν. Είναι δύσκολο να το δεχθούμε πως ο μόνος που είπε την αλήθεια για την οικονομική κατάσταση της χώρας, προ των εκλογών του 2009 ήταν ο Καραμανλής ο μικρός. Δεν λέω πως απαλλάσσεσαι της ευθύνης, διότι γνώριζε ή τουλάχιστον ήταν υποχρεωμένος να γνωρίζει την κατάσταση και να είχε πάρει μέτρα ενωρίτερα. Γνώριζε όμως καλά πως συνηθισμένοι στο ψέμα, θα προτιμούσαμε το «λεφτά υπάρχουν» .Υπήρχε και ο πρόθυμος κι έτσι πατήσαμε την πεπονόφλουδα. Τώρα αναμένουμε το αποτέλεσμα που θα έχει το PSI. Γνωρίζετε τι είναι το PSI; Αν όχι, κακώς. Αυτήν την άρνηση στην γνώση εκμεταλλεύονται όλοι και μας δουλεύουν χρόνια. Πρέπει να γίνουμε υπεύθυνοι πολίτες κι όχι πρόβατα. Πρέπει να υπάρξει αντίδραση. Δεν είναι δυνατόν ο κύριος αντιπρόεδρος να μας λέει ότι πρέπει να σφίξουμε το ζωνάρι μας όταν αυτός δεν μπορεί να κουμπώσει το σακάκι του. Το ίδιο κι ο «μαζί τα φάγαμε». Έπρεπε να έχουν δύο άλλους, να κρατούν τουλάχιστον τα προσχήματα. Περικοπές σε μισθούς, συντάξεις, επικουρικές, νοσήλια και ότι άλλο βρούν. Βαριά φορολογία στα ακίνητα, το σπιτάκι του νοικοκύρη. Τώρα έχουν σειρά οι καταθέσεις, οι οικονομίες του κόσμου για την ώρα της ανάγκης. Ούτε λέξη για τους έχοντες. Μόνο παράπονα γιατί έβγαλαν έξω τα χρήματα τους. Όχι θα καθόντουσαν να τους τα φάνε τα λαμόγια, δεν τρελαθήκανε. Θα μου πείτε τι να κάνουμε; Να σας πώ και το θέτω υπό την κρίση σας. Αν γίνουν εκλογές και λέω αν γίνουν γιατί κανείς δεν τις θέλει. Για μας δεν πρόκειται τίποτε ν’ αλλάξει. Όποιος και να έρθει, λεφτά θα ζητάει. Μεταξύ τους τα έχουν βρεί. Μην ψηφίσετε τα δύο κόμματα εξουσίας. Αν είσαστε κομματικά ενταγμένοι η υποχρεωμένοι, μη δώσετε σταυρό σε κανέναν από τους γνωστούς τηλεοπτικούς πρωταγωνιστές. Ψηφίστε όποιον δεν γνωρίζετε. Αν γνώριζαν την δουλειά τους, γιατί οι πολλοί σύμβουλοι και ο Παπαδήμος; Μην ελπίζετε απ’ αυτούς, την θέση τους θέλουν, είναι καλό το επάγγελμα, διότι περί επαγγέλματος πρόκειται. Λίγοι έχουν κάποιο άλλο γι αυτό ψηφίζουν ναι ή όχι σε όλα, κατ’ εντολήν με τον φόβο της διαγραφής. Δεν έχουν γνώμη δεν γνωρίζουν. Έτσι χάθηκε μια διετία 2009-2011 χειροτερεύοντας την κατάσταση και με το χρέος να παίρνει τον ανήφορο. Το λέω για μία ακόμη φορά. Το πρόβλημα ήταν στον δημόσιο κι όχι στον ιδιωτικό τομέα. Εκεί δεν τους έπαιρνε να βάλουν χέρι και τι έκαναν; προτίμησαν να διαλύσουν τον δεύτερο και να κρατήσουν τον πρώτο. Τώρα ποιος θα εργασθεί; ποιος θα παράξει πλούτο; Κλειδώστε τα συρτάρια σας. Προστατέψτε τις οικονομίες σας, κανείς δεν θα μας λυπηθεί, είναι αδίστακτοι, θα υπερασπισθούν την συντεχνία τους. Οι παλαιοί θα έχουν κάνει το κουμάντο τους. Οι νέοι όμως; Με τίποτα δεν θα θελήσουν να βρεθούν απ’ έξω. Νυν υπέρ πάντων αγών. Για μας ο δικός μας, γι αυτούς ο δικός τους. Δεν είμαστε στην ίδια πλευρά. Δικές τους περικοπές δεν κάνουν. Ας τους περικόψουμε εμείς. Αποφασίστε. Αυτοί, ή η αριστερά;                            Έχει κι αυτή τις ευθύνες της. Η ουσία είναι πως και οι δύο μας οδηγούν από διαφορετικό δρόμο,  σε παράδεισο τύπου Κούβας και βόρειας Κορέας.

Και οι δύο πλευρές, για διαφορετικούς λόγους η κάθε μία. Στρέφουν την οργή των πολιτών εναντίον των Ευρωπαίων και ιδίως των Γερμανών. Έτσι μόνοι μας βγάζουμε τα μάτια μας. Το ενδιαφέρον τους για τις καλοκαιρινές διακοπές, θα στραφεί προς τις γειτονικές μας χώρες. Απώλεια εσόδων των επαγγελματιών, του κράτους από φόρους και τέλος θέσεων εργασίας. Μας οδηγούν προς την εξαθλίωση. Η αριστερά για να κερδίζει ψήφους και η δεξιά, (γιατί δεξιά είναι όλοι οι άλλοι μην γελιόμαστε, λάθος θέση δήλωσαν στα βαφτίσια τους) για να μας αποτρέψουν να ζητήσουμε ευθύνες, όχι για τα λάθη τους, αλλά για την άγνοιά τους από διοίκηση και διαχείριση. Θα κλείσουν πάλι τα λιμάνια στα κρουαζιερόπλοια και οι διοικούντες θα λένε πως το φταίξιμο δεν είναι δικό τους. Έτσι τους χαρίζουν μια θαυμάσια δικαιολογία. Μην γιγαντώσετε κανέναν. Να λείπουν οι αυτοδυναμίες, καταλήγουν σε κοινοβουλευτικές δικτατορίες, με την απόλυτη εξουσία του ενός. Νέα κόμματα, πρόσωπα και πολιτικές. Ανθρώπους δοκιμασμένους κι επιτυχημένους επιστημονικά ή επαγγελματικά στον στίβο της ζωής. Ψηφοφόρε όχι αυτόν δεν τον γνωρίζω. Κι αυτόν που γνώριζες τι σου πρόσφερε; Μπορεί ν’ αργήσουμε. Ότι χάσαμε χάθηκε. Τι άλλο μας μένει από έναν αργό και βασανιστικό θάνατο. Ας τον αποφασίσουμε όπως οι πρόγονοι μας στο  Μεσολόγγι.

Γιώργος Κ. Περπινιάς.                 6/3/12