Ζητήστε ευθύνες - Όχι άλλη ευκαιρία! 1ο - Του Γιώργου Κ. Περπινιά

Στις 29 Μαρτίου αποφυλακίστηκε ο μοναχός Εφραίμ. Έπρεπε να εορτάσει το Άγιον Πάσχα, στην Ιεράν μονήν του Βατόπαιδίου. Το περίεργο είναι, που βρέθηκαν 300.000 € που είναι το ποσόν της εγγύησης, για την αποφυλάκισή του. Είναι μεγάλο το ποσόν κι ως γνωστόν οι μοναχοί έχουν δώσει όρκο ακτημοσύνης. Τώρα θα μου πείτε στην Ελλάδα ζούμε. Ή μάλλον «αυτή είναι η Ελλάδα» όπως είχε πεί ο κ. Σημίτης. Εκτός αυτού στις άγιες μέρες που είμαστε, ίσως γίνονται και θαύματα. Στο μέσον της Μεγάλης Εβδομάδος, μας ανακοίνωσαν την ημερομηνία των εκλογών. Δεύτερο θαύμα. Ο λαός, ή μάλλον ο κυρίαρχος, έχει τώρα τον λόγο. Του δίνουν την ευκαιρία να εκλέξει τους δυνάστες του. Λέτε αυτή την φορά να εφαρμόσουν το πρόγραμμα που θα μας δώσουν, υπό έγκρισην; Μάλλον όχι. Μετά το «λεφτά υπάρχουν» που γι αυτό δώσαμε εντολή, όμως ο ΓΑΠ άλλα εφήρμοσε. Και τώρα προσπαθούν να μας πείσουν πως δεν καταλάβαμε καλά. Βλέπεις δεν μιλούσε καλά Ελληνικά κι εκείνη την ημέρα δεν κρατούσε το αναγνωστικό του. Γιατί να μην γίνει το ίδιο και τώρα; Πόσοι άραγε συνεχίζουν να τους πιστεύουν; Πέρασαν και οι Άγιες ημέρες. Φάγαμε και ήπιαμε σαν καλοί Χριστιανοί, κάναμε τα θρησκευτικά μας καθήκοντα και τώρα μπορούμε να φαγωθούμε κομματικά, έτσι για να δείξουμε αν βάλαμε ή όχι μυαλό, με τα όσα συνέβησαν τα πρόσθετα δύο χρόνια. Και λέω πρόσθετα γιατί με τα προηγούμενα τριάντα νομίζαμε πως ήταν στραβός ο γιαλός κι όχι ότι στραβά αρμενίζαμε. Μετά μας έδωσαν ένα γλυκό κουταλιού να γλυκαθούμε και η προσοχή μας να στραφεί αλλού. Γέμισαν ξαφνικά τα μέσα τις ώρες τους, με το θέμα του μεγάλου ΑΚΗ.          Ο «ωραίος Μπρούμελ» όπως τον έλεγαν. Ποιος το πίστευε αλήθεια πως το νούμερο δύο του ΠΑΣΟΚ που κατά τύχη δεν έγινε πρωθυπουργός, ελεώ Λαλιώτη. Να δούμε αν θα έχει την τύχη, ή όχι του άλλου μεγάλου, του Μένιου. Τον θυμόσαστε; Ήταν κι αυτός νούμερο δύο τότε. Πέθανε μέσα στο δικαστήριο. Τουλάχιστον ο Άκης να μην έχει την ίδια τύχη. Να δούμε τι τέλος του επιφυλάσσουν οι πρώην σύντροφοι. Δικαιοσύνης; ή κουκούλας; Είχαμε και τότε μεγάλα σκάνδαλα και θα τα πούμε. Τώρα λοιπόν είναι οι ώρες της περισυλλογής για το τι και το αν θα ψηφίσουμε. Το πρώτο που πρέπει να σκεφτείτε  είναι πως αν ο Άκης την γλυτώσει, που είναι και το πιθανότερο, είναι από τον νόμο περί (μη) ευθύνης υπουργών. Νομοθετικό έργο του Ευαγγέλου, που τώρα ζητά την ψήφο μας και ίσως να είναι ο αυριανός πρωθυπουργός. Κι όμως, με το κεφάλι που διαθέτουμε, όλα είναι πιθανά. Όχι αποχή, όχι λευκό, όχι άκυρο. Και τα τρία αυτά δεν τους ενδιαφέρουν, αρκεί η ψήφος να μην πάει σε άλλο κόμμα. Δεν έχω σκοπό να υποδείξω λύσεις. Θα το κάνω με αρνητική διάθεση, μόνον να για τους δύο μεγάλους. Θα θυμίσω ότι χρειάζεται, για τους αμνήμονες και τους αφηρημένους. Ας μην έχουμε την γνώμη μόνον του Πρετεντέρη και της Τρέμη. Τα δύο μεγάλα κόμματα έχουν δώσει εξετάσεις. Πρέπει να το σκευθείτε πολύ αν θα τους  δοθεί πάλι η εξουσία. Έφτιαξαν ένα κράτος γίγαντα, με πάνω από ένα εκατομμύριο υπαλλήλους, εξαγοράζοντας την ψήφο τους κι εξασφαλίζοντας την συνεχή νομή της εξουσίας. Έκαναν δυναμικούς συνδικαλιστές για να ελέγχουν το ποίμνιον των διορισμένων, και μετά μην μπορώντας να τους ελέγξουν, τους μοίραζαν κυβερνητικούς θώκους για την αμοιβή τους. Έκαναν σωρείαν σκανδάλων και πάρα πολλοί πλούτισαν. Να θυμίσω μερικά. Σκάνδαλο Κοσκωτά με την τράπεζα Κρήτης. Εξοπλιστικά προγράμματα, TOR-M1       S-300 άρματα Leopard, Hovercraft, υποβρύχια. Χρηματιστήριο, αποθεματικά ταμείων σε ομόλογα και σε κοινωνικές παροχές προς άλλες τάξεις, εκτός ταμειακής ασφάλισης. Οι συντάξεις των επαναπατρισμένων από την εποχή του εμφυλίου, από πού πληρώθηκαν; Δώρα του Ανδρέα Παπανδρέου με αντάλλαγμα της ψήφου των αριστερών. Μνημόσυνο με ξένα κόλλυβα. Δεν πλήρωσε με κρατικά χρήματα και ας το έκανε. Όχι όμως με τα χρήματα των ταμείων. Ρωσοπόντιοι, άλλες παροχές, μήπως θυμόσαστε τα μεγάλου κυβισμού πολυτελή αυτοκίνητα που σχεδόν τους χάριζαν και τα μεταπωλούσαν. Υπερτιμολογήσεις έργων των ολυμπιακών αγώνων, με απευθείας ανάθεση. Βατοπαίδι, δομημένα ομόλογα και πάνω απ’ όλα Siemens και Ferrostaal. Το μεγάλο φαγοπότι. Νοσοκομεία και φάρμακο, σχολεία και πανεπιστήμια, με το λαϊκίστικο παραμύθι  δωρεάν υγεία και παιδεία. Υγεία με φακελάκια και παιδεία με φροντιστήρια. Έκαναν εξεταστικές επιτροπές, ως πλυντήρια βιολογικού καθαρισμού. Δύο από τις επιτροπές έβγαλαν λευκήν περιστεράν τον Άκη. Κουκούλες; ή ανίκανοι; Τώρα που βρήκε τα στοιχεία η δικαιοσύνη; Και παρά την κρατική επιχορήγηση, τα κόμματα χρωστούν τεράστια ποσά σε τράπεζες. Ποιος κι από πού θα πληρωθούν όλ’ αυτά; Τι; το σκεφθήκατε; Σωστά το μαντέψατε. Πόσα χρόνια ακόμη πρέπει να φάμε στην μάπα τα ίδια αποτυχημένα πρόσωπα, που μας έδιναν ψεύτικη ευδαιμονία με δανικά; Να μην τα κατονομάσω, γιατί ο κατάλογος είναι μεγάλος. Ακόμη και σήμερα που έχουμε πτωχεύσει, η ρεμούλα δουλεύει κανονικά, το μαγαζί έχει την πελατεία του, και οι γνωστοί τις ανάγκες τους.

Απάτες στο ΙΚΑ στις εφορίες, στα τελωνεία, συντάξεις νεκρών, ανάπηροι μαϊμούδες, αναρρωτικές άδειες, κάθε μέρα και κάτι καινούριο μαθαίνουμε. Όσο για ποινές, ακόμη στις ΕΔΕ βρισκόμαστε. Ο ΓΑΠ και ο αντικαταστάτης του δεν μας φτάνουν, δεν εκτονώνεται η οργή μας.  Δεν διορθώνεται το κακό. Ο δεύτερος έχει και το θράσος να μας ζητάει εντολή. Δεν είχε καταλάβει την μικρότητα του προέδρου; Νέο ΠΑΣΟΚ μας λέει. Γίνεται νέο σπίτι με παλαιά υλικά; Όχι δεν γίνεται. Θέλει νέα, ή μάλλον νέους. Τα παλαιά να τα πάνε στο δημοπρατήριο.

Και τα δύο κόμματα, τους αρχηγούς που χρησιμοποίησαν τα τελευταία χρόνια, η αξία τους ήταν μόνον το όνομά τους. Ολίγιστοι για κρίσιμες εποχές. Ένα μικρό παράδειγμα της νοημοσύνης και της Ελληνικότητας του δευτέρου. Πριν από ένα μήνα εορτάσαμε την ημέρα της εθνικής παλιγγενεσίας, 25 Μαρτίου. Εκείνη την ημέρα την πέρασε στην Τουρκία. Ασχέτως αν λειτουργήθηκε στο πατριαρχείο. Ως προ ολίγων ημερών πρωθυπουργός, δεν έπρεπε να βρίσκεται εκεί, αλλά εδώ. Μας εξηπάτησαν κι εμείς το κατάπιαμε αμάσητο. Μάθαμε ν’ αποφασίζουμε από το γυαλί της TV και με τον φανατισμό του οπαδού. Χάσαμε την κρίση και τ’ απομεινάρια της υποτιθέμενης ευφυΐας για την οποία καυχόμαστε. Κακοί επαγγελματίες της πολιτικής οι βουλευτές. Παρ’ όλο το κράξιμο και το γιαούρτωμα που έφαγαν, από την στιγμή που έσκασε η βόμβα. Και πάλι ζητούν την ψήφο μας και τις τελευταίες ημέρες λειτουργίας του κοινοβουλίου, προσπάθησαν να περάσουν 150 ψηφοθηρικές τροπολογίες, (ντροπολογίες).   Το κερασάκι στην τούρτα στο τέλος, είναι ότι πριμοδότησαν το πρώτο κόμμα με 50 έδρες, ανεξάρτητα από το ύψος του ποσοστού του.  Είναι αυτό η γνήσια λαϊκή έκφραση; Εμείς ζητούσαμε μείωση του αριθμού των βουλευτών για να υπάρξει μια οικονομία κι από την δική τους πλευρά κι αυτοί άλλο έκαναν. Μας μιλούν διαρκώς για τους αγώνες και τις μάχες που δίνουν. Υπερβολές στο τετράγωνο. Ποτέ δεν τους είδαμε ιδρωμένους και ματωμένους. Η μόνη φορά που αντιμετώπισαν τον κίνδυνο, ήταν όταν βρέθηκαν αντιμέτωποι με τα γιαούρτια. Και τότε το έβαλαν στα πόδια και ζήτησαν την βοήθεια της αστυνομίας. Τέτοιοι μαχητές είναι, της πλάκας. Λόγια παχιά του μπαλκονιού και της πασαρέλας. Στην τελευταία ψηφοφορία για την δανειακή σύμβαση, περίπου σαράντα και από τα δύο κόμματα, αρνήθηκαν ψήφο για συνειδησιακούς λόγους όπως μας είπαν. Και τότε οι μεγάλοι αρχηγοί, τους διέγραψαν από το κόμμα, με καθαρώς δημοκρατικές διαδικασίες!!! Όταν πέρασε η μπόρα κάποιοι έβαλαν την «ουρά στα σκέλια» που λέει ο λαός και ζήτησαν συγχώρηση. Οι μεγάλοι δείχνοντας μακροθυμία δέχθηκαν το αίτημα. Δεν μας είπαν τι έγινε, είχαν κάνει λάθος και μετανόησαν; ή μήπως θυμήθηκαν τον γνωστό λόγο του μεγάλου Αβέρωφ «όποιος φεύγει απ’ το μαντρί τον τρώει ο λύκος». Και οι αρχηγοί; Πως δεν δέχθηκαν την ελευθερία της έκφρασης του βουλευτή, που έχει την εντολή του ψηφοφόρου του κι όχι του αρχηγού. Αλλά και μετά τι έκαναν; Έδειξαν μεγάλη επιείκεια και τους έδωσαν την ευκαιρία να συνεχίσουν το σωτήριον υπέρ της πατρίδος έργον τους;  Μην γελιέστε δεν αλλάζουν, είναι αδιόρθωτοι. Ακόμη και οι συνταξιούχοι εξ αυτών, κατέφυγαν στα δικαστήρια ζητώντας αναδρομικά, την στιγμή που οι δικές μας ισχνές συντάξεις ίσως και να κοπούν. Αν δεν κάνουμε εμείς κάτι, έτσι θα πορευόμαστε. Θα μας βασανίζει η ανέχεια, η ανεργία, τα χρέη, το μεταναστευτικό που ίσως πολλοί δεν έχουν καταλάβει ακόμη το μέγεθος του προβλήματος. Ξένοι στον τόπο μας θα είμαστε, για να μην μας κολλήσουν οι προοδευτικοί την ρετσινιά του ρατσιστή. Αρκετά μεγάλο είναι το κείμενο. Θα σταματήσω εδώ και θ’ ακολουθήσει δεύτερο για τα λεγόμενα μικρά κόμματα. Υπομονή.

Γιώργος Κ. Περπινιάς                            20/4/12