"Οι ιδέες δεν σωπαίνουν ποτέ" - Ποίημα του Ανδρέα Κλουτσινιώτη
Υποκριτές εξαγόρασαν
τη σιωπή σου.
Το άδικο έκρυψαν σε μια μάσκα
Ηθικής, κι όταν εκείνη έπεσε,
ένα μεροκάματο σου υποσχέθηκαν.
Ένα απλό μεροκάματο
για να ξεχάσεις
τι σε κάνει Άνθρωπο.
Να λησμονήσεις για ό,τι αξίζει
να πολεμάς.
Πολέμησε τις Ενοχές.
Πολέμησε τους Ένοχους.
*~~~~~~~~~~*~~~~~~~~~~~*
Όταν έκλαψες σε περιφρόνησαν.
Όταν αυτοκτόνησες γέλασαν με το θάνατό σου.
Πώς μπόρεσαν;
Στο γραφείο Ανεργίας στοιβάζονται
τα όνειρά σου, με ένα αριθμό προτεραιότητας.
Τα βήματά σου
στους απρόσωπους διαδρόμους
φτιάχνουν τα διαγράμματα
του Μέλλοντος.
Οι μάζες διδάσκονται
απ’ το βιασμό της αξιοπρέπειάς σου.
Μην τους αφήνεις.
Γκρέμισε τη Στατιστική τους.
*~~~~~~~~~~*~~~~~~~~~~~*
Σήκωσε το βλέμμα σου !
Να πορεύεσαι, δίχως φόβο, στους Άγνωστους ορίζοντες
που σου στέρησαν.
Άκουσε. Άκουσε τις ιδέες που δεν σωπαίνουν ποτέ.
Αυτές είναι που πλημμυρίζουν με Φως
τους διψασμένους, τους ανέλπιδους δρόμους
των Αγώνων.
Αυτές είναι οι οδοδείκτες για τις Μάχες
που τραντάζουν
την ύπαρξή σου συθέμελα.
Εκεί είναι που ξεγυμνώνεται η Ψυχή
για να δεις τον εαυτό σου,
εκεί είναι που τα ιδανικά ψηλώνουν περισσότερο
αν έχεις συνοδοιπόρους.
Σφίξε το χέρι τους. Αγωνίσου γι’ αυτούς.
Πίστεψε.
*~~~~~~~~~~*~~~~~~~~~~~*
Οι σκέψεις για ένα καλύτερο Αύριο
ξεψυχούν μπρος στη μοναξιά.
Τα λόγια της Ελπίδας κτίζουν μισές αλήθειες,
όταν δεν τα πιστεύεις.
Οι πράξεις για τον άλλο είναι μάταιες,
όταν δεν έχουν για Θεό τους την Αγάπη.
Το ουράνιο τόξο παύει να είναι η ζωγραφιά των ονείρων,
αν δεν μπολιάσει τα φτερά του Έρωτα,
με Χρώματα και ανέγγιχτες μνήμες.
Νοιώσε την Άνοιξη.
Τις κόκκινες παπαρούνες που χορεύουν
ευτυχισμένες στο αγέρι,
τη μοναξιά της μπλε ανεμώνης που ελπίζει
στο πιο τρυφερό σου χάδι,
τα κόκκινα γεράνια που ψιθυρίζουν
τα μυστικά τους λίγο πριν τη βροχή.
Νοιώσε.
*~~~~~~~~~~*~~~~~~~~~~~*
Αν συναντήσεις το Μοιραίο χαμογέλασέ του.
Αν το Αναπόφευκτο σταθεί απέναντί σου ζήσε.
Ζήσε αγνοώντάς το.
Μη μετράς ποιοι και πόσα είναι εναντίον σου.
Πάλεψε για ό,τι αξίζει,
για ό,τι φαίνεται μόνο του ασήμαντο,
μα που μαζί με άλλα γίνεται
σπουδαίο, μεγάλο.
Άκουσε.
Άκουσε τις ιδέες που δεν σωπαίνουν ποτέ.
Για εκείνες τραγουδούν στο χρόνο
οι γιοί τ’ Ανέμου,
για κείνες, τις αέναες ερωμένες
του Ήλιου και της Δικαιοσύνης.
Αγάπησε. Δίχως όρια. Πέρα απ’ αυτά.
Μη ρωτάς γιατί.
Μόνο Αγάπησε.
*Η ποιητική συλλογή του κ. Ανδρέα Κλουτσινιώτη "Labey Sabprea" κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ιωλκός (2010)
Δείτε καρέ-καρέ τη σφαγή στο Κοντομαρί Χανίων από τους Γερμανούς - Η ιστορία του Franz Peter Weixler
- Δημοφιλέστερα
.jpg&size=summary_medium)
