Ένα συν Ένα συν Ένα ίσον Τρία! - Του Παύλου Καρκανίδα, Αυστραλία

-Το μνημόνιο.

Ένα απλό αλληγορικό παράδειγμα. Αγόρασες ένα σπίτι αξίας 400 χιλιάδων ευρώ. Είχες 50 χιλιάδες και δανείστηκες 350 χιλιάδες από τη Τράπεζα για να πληρώσεις τους πωλητές. Υπέγραψες μια συμφωνία με τη Τράπεζα πως και με ποιούς όρους και τόκους και σε ποιο χρόνο θα το ξεπληρώσεις. Αυτή τη συμφωνία υπέγραψε ο αδελφός σου ο Βαγγέλης και την συνυπέγραψε και ο Αντώνης. Έρχεσαι εσύ ο Αλέξης στη Τράπεζα και λες, ήλθα για να καταγγείλω τη συμφωνία. Ο διευθυντής της τράπεζας θα σου πει φύγε με το ίδιο αεροπλάνο που ήρθες. Αν θέλετε κάποιες αλλαγές, ευχαρίστως να το συζητήσω με τα αδέλφια σου που έχουν υπογράψει τη συμφωνία. Καταλάβατε; -Αλέξης: πάει κοντά στο αυτί του τραπεζίτη και ψιθυριστά του λέει: Το ξέρω πολύ καλά το ξέρω κύριέ μου, αλλά είπα δήθεν πως θα καταγγείλω το μνημόνιο, ήταν ο μόνος τρόπος για να κερδίσω τις εκλογές και σας παρακαλώ μην ανακοινώσετε τι σας είπα ποτέ, ούτε πριν τις εκλογές ούτε μετά, κρατήστε το μυστικό σφραγιστό, πολύ σας παρακαλώ. -Τραπεζίτης: Ο.Κ… -Αλέξης: σας ευχαριστώ πολύ και σας υπόσχομαι πως αν με τη βοήθειά σας θα γίνω πρωθυπουργός, θα σας προσφέρω δωρεάν διακοπές στη Μύκονο για όσο καιρό εσείς θα θέλετε.

-Το εκλογικό σύστημα.

Στις εκλογές της 6ης Μαΐου συμμετείχαν, άκουσον - άκουσον, 25 κόμματα. Παγκόσμιο ρεκόρ. Γιατί; Επειδή το βουλευτικό “επάγγελμα” καλοπληρώνεται και βολεύει, επειδή τινές αρέσκονται του προεδρικού τίτλου, και επειδή θεωρούν εαυτούς ικανούς και καλύτερους και τιμιότερους από όλους τους άλλους.

Το αποτέλεσμα; Σύγχυσης και μπέρδεμα των ψηφοφόρων. Διασκορπισμός των ψήφων σε 25 μέρη -κόμματα- από τα οποία τα 17 δεν αντιπροσωπεύουν καμία λαϊκή ιδεολογία παρά μόνο κομματική, με αποτέλεσμα το πρώτο κόμμα να μη μπορεί να πάρει πάνω από 25% του συνόλου των ψήφων και ούτε πάνω από 120 έδρες μαζί με τις 50 μπόνους και επομένως να μη μπορεί να κάνει κυβέρνηση, παρά μόνο με το ζόρι να συνεργαστεί με δύο και τρία κόμματα, θέλει δεν θέλει, μπορεί δεν μπορεί.

Τι πρέπει να γίνει;  Πρέπει ο εκλογικός νόμος να θέτει όριο αριθμού των κομμάτων που θα συμμετέχουν στις εκλογές. Για να γίνει αυτό, πρέπει να γίνουν συγχωνεύσεις  των  κομμάτων    μέχρι να φθάσει ο αριθμός τους όσο το δυνατόν ολιγότερος και όχι περισσότερος από οκτώ, έτσι ώστε οι ψήφοι να μην διασκορπίζονται.

Το άλλο είναι να καταργηθεί το όριο των 151 εδρών (101 συν 50 μπόνους) , ώστε να μπορεί το κόμμα που είναι πρώτο στους ψήφους να σχηματίζει μονοκομματική κυβέρνηση με όσες έδρες  και να συγκεντρώνει.

Αυτές οι δύο αλλαγές αποδεικνύονται πολύ αναγκαίες αλλά και πραγματικές για την ομαλότητα και αποδοτικότητα των εκλογών ώστε να σχηματίζεται κυβέρνηση βιώσιμη, άμεσα, δίκαια, χωρίς προσκόμματα, εμπόδια, ζόρια και παζαρέματα.

-Τα τηλεοπτικά παράθυρα των καναλιών.

Καλούνται δύο, ή τρεις, ή έως και οκτώ πολιτικοί σε κάποιο κανάλι της τηλεοράσεως να μιλήσουν -θα έλεγα να παπαγαλίσουν- τις απόψεις των αρχηγών των κομμάτων τους για κάποιο θέμα. Συνήθως οι πιο πολλοί διακόπτουν τον συνομιλητή τους, κάποιοι φωνασκούν, όταν συνήθως δεν πείθουν, μερικοί χρησιμοποιούν και καυστικές, προσβλητικές, ακόμη και υβριστικές φρασεολογίες κατά του συνομιλητή τους. Πολλές φορές σκύλο-καυγαδίζουν, πραγματικό αλαλούμ, που ο ακροατής θεατής δεν καταλαβαίνει τι λένε και αφού δεν καταλαβαίνει, θλίβεται για τα χάλια αυτών που θέλουν να μας κυβερνήσουν. Τριτοκοσμική, προσβλητική και βάρβαρη εικόνα που μας εκθέτει διεθνώς.

Τι πρέπει να γίνει; Με τη σημερινή τεχνολογία είναι πολύ απλό και εύκολο. Η/Ο δημοσιογράφος που προεδρεύει στη συζήτηση πρέπει να έχει τρία κουμπιά με τα χρώματα-κόκκινο, πράσινο, κίτρινο- Αυτά τα τρία φωτάκια θα είναι και μπροστά στον κάθε ένα καλεσμένο εάν παρακάθεται με τη δημοσιογράφο μέσα στην αίθουσα της ΕΡΤ,  εάν όμως είναι έξω από την αίθουσα  οπουδήποτε και να βρίσκεται θα βλέπει και πάλι τα φωτάκια αλλά μόνο αυτά που ανάβει ο/η δημοσιογράφος. Το κόκκινο θα σημαίνει ότι σε σταματώ να ακούγεσαι γιατί μίλησες πάνω από το επιτρεπτό όριο χρονικής διάρκειας. Το κίτρινο ότι σε σταματώ για απρεπή, χυδαία, ή για υβριστική φρασεολογία. Τέλος το πράσινο φωτάκι σε σταματώ να μιλάς για λίγο γιατί θέλω να σου απευθύνω μια ερώτηση.

Δεν είμαι τεχνικός και αυτά που προτείνω οι τεχνικοί ξέρουν πως θα εφαρμοστούν.

Εν κατακλείδι παραθέτω και δύο λαϊκές σοφές ρήσεις ενόψει των επικείμενων εκλογών.

“Όπου ακούς πολλά κεράσια μικρό καλάθι βάστα”… και.. ”Όποιος είναι έξω από το χορό πολλά τραγούδια ξέρει ”

Παύλος Καρκανίδας