Έξυπνος ή κορόιδο - Του Λευτέρη Τσίλογλου

Τι παράξενο, αλήθεια, είναι το πέρασμά μας από αυτήν την πεζή πραγματικότητα! Πολλές φορές στη διάρκειά του βίου βλέπουμε παράξενα φαινόμενα, εκδηλώσεις και ενέργειες που καλύπτονται πίσω από ψευδεπίγραφες δικαιολογίες και αποτελούν προ-πέτασμα καπνού για αλλότριες επιδιώξεις. Πλαστά ιδεολογήματα που είναι πασα-λειμμένα με δήθεν ανθρωπιστικής φύσεως «ευαισθησίες» κι ανάγκες.

Πρέπει  κάποιος να είναι προετοιμασμένος ν’ αντιμετωπίσει τέτοιου είδους φαινόμε-να που απαντώνται σε ευρεία κυκλοφορία στην κοινωνία. Τότε η επίδρασή τους πάνω σου μπορεί να μείνει σε ελεγχόμενα πλαίσια. Μέσα σ’ άλλα που μου συνέβησαν είναι και τούτο.

Στη ζωή συνάντησα πολλούς φουντωμένους επαναστάτες, πανέτοιμους να κατακτή-σουν τα «χειμερινά ανάκτορα» και να γκρεμίσουν οσονούπω τη σάπια «αστική» κοι-νωνία. Την κοινωνία που- κατά την αντίληψή τους- με τον πιο ανοίκειο τρόπο εκμε-ταλλεύεται τον απλό εργαζόμενο πολίτη και ρουφάει το προϊόν του ιδρώτα τους. Αυ-τή που νέμεται, χωρίς αιδώ, όλες τις πλουτοπαραγωγικές δυνάμεις του τόπου, μη στέργοντας να μοιραστεί τα αγαθά με κανέναν άλλο.

Άκουσα σε πολλές ευκαιρίες τα υποτιμητικά τους σχόλια για τον προσωπικό μου «συντηρητισμό», την «αφελή» μου ψευδαίσθηση ότι είναι δυνατόν να υπάρξουν δι-ορθωτικές κινήσεις, που θα βελτιώσουν την υπάρχουσα κατάσταση, εποικοδομητικές προτάσεις, για σειρά μικρών διαδοχικών - αλλά ομαλών - βημάτων, χωρίς τις βίαιες και τελικώς αναποτελεσματικές ανατροπές. Και όλα αυτά με την ίδια τελικώς στό-χευση. Την δικαιότερη- κατά το δυνατόν - κατανομή των υλικών αγαθών.

Στα επόμενα χρόνια συνάντησα πάλι μερικούς εξ αυτών, με αμείωτη την αρχική φούντωση και χρησιμοποιώντας την ίδια πάντα γλώσσα, να έχουν επιβιβαστεί στο όχημα της εξουσίας, και να αρμέγουν με χαρακτηριστική λαιμαργία, χωρίς μνήμη και δισταγμό, όλα τα καλούδια της.

Έτσι μετά την πολύχρονη εμπειρία κατάληξα στο εξής απλό και άρα γνήσιο συμπέ-ρασμα.  Στην κοινωνία μας υπάρχει μια ειδική κατηγορία ανθρώπων. Είναι οι καπά-τσοι! Είναι αυτοί που διαθέτουν «αξιοζήλευτα» ειδικά χαρακτηριστικά. Έχουν την ιδιαίτερη ικανότητα να υπερασπίζονται τα προσωπικά τους συμφέροντά. Είναι προσ-γειωμένοι. Είναι ρεαλιστές. Είναι  ικανοί να  πλασάρουν τον εαυτό τους και να διεισ-δύσουν σε κάθε χρήσιμο χώρο. Μπορούν χωρίς καμιά αναστολή να επικαλούνται ι-κανότητες και προσόντα, που στην πραγματικότητα το πιθανότερο είναι να μην δια-θέτουν. Έτσι, πετυχαίνουν να βρίσκονται πάντα και χωρίς εξαίρεση στο επίκεντρο των εξελίξεων. Τέτοιες ικανότητες, που υπογείως ίσως να τις ζηλεύεις, αλλά εσύ δυ-στυχώς είσαι ανίκανος να τους μιμηθείς. Κάποια αόρατη, μα ισχυρή ανασχετική δύ-ναμη, ένας άγνωστης προέλευσης δισταγμός είναι εκείνος που δεν σε αφήνει να κά-νεις το πρώτο βήμα και να ευθυγραμμιστείς με την κυρίαρχη ατμόσφαιρα.

Έτσι μένεις άοπλος κι ανίσχυρος έξω από το πανηγύρι που δίπλα σου έχει στηθεί και μοιράζει με λεόντειο τρόπο τον κοινό εθνικό πλούτο. Το τελικό κλου στην υπό-θεση αυτή είναι τούτο. Η εντύπωση που αφήνεται στον τρίτο ανυποψίαστο παρατη-ρητή είναι πως εσύ είσαι το κορόιδο και αυτοί είναι οι έξυπνοι και ικανοί.

Καλά! Ας είναι! Εν τέλει ένα έχω να προσθέσω.  Ας ανήκω καλύτερα στη συνομοτα-ξία των «κορόιδων». Το προτιμώ από το να καταντήσω «πετυχημένος» με αυτόν τον τρόπο στη ζωή!