Ταξίδι στη Βαλτική και τη Βόρεια Θάλασσα - Του Λευτέρη Τσίλογλου

Είχα την ευκαιρία και τη χαρά να κάνω ένα 13ήμερο ταξίδι προς τις Βόρειες χώρες της Ευρώπης. Εκεί πρωτοείδα νέους τόπους, αντίκρισα καινούριες εικόνες, μάζεψα χρήσιμες εμπειρίες και δυστυχώς …έβαλα κιλά, τα οποία ευελπιστώ σύντομα να χάσω!

Ζήλεψα πολλά από το επίπεδο των κοινωνιών που επισκέφτηκα κι έμαθα κάποια πράγματα για τους θεσμούς και την οργάνωσή τους.. Ήταν ένα γλυκά κουραστικό ταξίδι! Μα, μα την Παναγία άξιζε τον κόπο και τα έξοδά του.

Θα αναφέρω, με συνοπτικό τρόπο, τις πόλεις και τις τοποθεσίες που επισκέφτηκα.

Αθήνα- Μόναχο – Κοπεγχάγη με το αεροπλάνο. Άμεση επιβίβαση στο κρουαζιερόπλοιο με το συμβολικό όνομα   POESIA. Μια κινούμενη στη θάλασσα πολυώροφη πολυκατοικία με τα θετικά και τ’ αρνητικά της. Εταιρία Ιταλικών συμφερόντων, με προχωρημένο επίπεδο οργάνωσης κι εξυπηρέτησης παρά τον μεγάλο αριθμό των επιβατών. Το κυρίως πλήρωμα Ιταλοί, αλλά το υπόλοιπο προσωπικό- μάγειροι, σερβιτόροι, καμαρότοι, πωλητές κτλ – από όλες της φυλές του Ισραήλ. Κυρίως όμως από τις χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας και της Αφρικής.

Άμεση αναχώρηση για την Νορβηγία: Με τη σειρά επίσκεψης  Όσλο- Στάβανγκερ – Μπέργκεν – Άλλεσυντ – Γκαϊράγκεν. Σε κάθε λιμάνι και τοποθεσία γινόταν ξενάγηση με περιήγηση στα σημαντικά μνημεία κι αξιοθέατα, με τις απαραίτητες ιστορικές αναφορές. Οι επισκέψεις γίνονταν με διάφορα μέσα. Κυρίως με πούλμαν, με καταμαράν και προφανώς με τα πόδια.

Στην Νορβηγία υπάρχουν απίθανες ομορφιές. Προσωπικά σημειώνω τα φιόρδ, το αναβιωμένο χωριό των Βίκινγκς και τα τεράστια σπαθιά βυθισμένα στους βράχους, ένδειξη ανακωχής και ειρήνης. Ίσως να ήταν σύμπτωση, αλλά οι υποχρεωτικοί τοπι-κοί ξεναγοί ήταν όλες κοπέλες από τη Λατινική Αμερική ( Μεξικό, Χιλή, Περού, Ε-κουαδόρ)

Στο Όσλο τίποτα το αξιοσημείωτο. Στο Στάβανγκερ, πόλη των πετρελαϊκών εται-ρειών, αναβαθμισμένη τα τελευταία χρόνια μ’ εμφανή το συσσωρευμένο πλούτο. Στο Μπέργκεν, παλαιά πρωτεύουσα της χώρας, με όμορφα σπίτια και περιοδεία με λεω-φορείο και φέρρυ στο πανέμορφο φιόρδ Λισόι. Ιδιαίτερη αναφορά αξίζει η επίσκεψή μας στο Άλλεσυντ και τον παγετώνα του Γκαϊρένγκεν. Όπως οι ντόπιοι λένε, ο παγε-τώνας συνεχώς υποχωρεί λόγω των κλιματικών αλλαγών. Στη συνέχεια μια τρίωρη διαδρομή με πούλμαν μέσα από λίμνες, βουνά γεμάτα χιόνια- Αύγουστο μήνα -, εκα-τοντάδες καταρράκτες που κατέβαζαν τεράστιες ποσότητες νερού και συχνά ουράνια τόξα μέσα στα σύννεφα των σταγόνων γύρω τους.

Ακολούθως μια μέρα ξεκούραση εν πλω, και επίσκεψη στο Κίελο της Γερμανίας. Τίποτα το ιδιαίτερο! Απλώς να σημειώσω την ενόχληση που ένιωσα κατά την επί-σκεψή μας στο Ναυτικό Μουσείο της πόλης. Έξω απ’ αυτό.. εκτίθεται το φημισμένο υποβρύχιο των Γερμανών, που στη διάρκεια του 2ου Παγκόσμιου πολέμου βύθισε δε-κάδες πλοία, κυρίως Βρετανών. Σίγουρα είμαι αρνητικά προκατειλημμένος, αλλά στην ατμόσφαιρα ανίχνευσα  μια υπόκωφη περηφάνια. Ελπίζω να κάνω λάθος, αλλά με τρόμαξε η προοπτική της μιλιταριστικής αναβίωσης.

Μετά ταξίδι απέναντι στη Σουηδία και επίσκεψη στην πανέμορφη Στοκχόλμη. Ανα-λυτική ξενάγηση, με τις απαραίτητες κοινωνικές και πολιτικές προεκτάσεις από πλη-ροφορημένο Έλληνα ξεναγό, εγκαταστημένο χρόνια στην πόλη. Είναι μια ήρεμη πό-λη γεμάτη κανάλια και λίμνες, χωρίς κυκλοφοριακά προβλήματα με ντόπιους κατοί-κους που έχουν λυμένα τα προσωπικά οικονομικά τους θέματα.

Αναχώρηση στην συνέχεια για το «στολίδι της Ανατολής» την πανέμορφη Αγία Πε-τρούπολη. Είχα την τύχη να την επισκεφτώ και παλαιότερα με παρέα καλούς φίλους, αλλά μέσω άλλης διαδρομής. Με ποταμόπλοιο από τη Μόσχα κι ενδιάμεσους σταθ-μούς. Αυτή τη φορά ήμουν μόνο με την γυναίκα μου, αλλά όχι και μόνοι. Στο πλοίο ήταν καμιά εβδομηνταριά Έλληνες.

Η γραφειοκρατία για την είσοδο στην πόλη συνεχίζει απτόητη. Αρκετή ορθοστασία στα γκισέ ελέγχου διαβατηρίων. Ο τοπικός ξεναγός μας ανέφερε όλο το γενεαλογικό δέντρο του Μεγάλου Πέτρου με τα αντίστοιχα κτίρια που έζησαν και τώρα είναι κυ-ρίως μουσεία, αλλά τίποτα άλλο. Κουβέντα περί σοβιετικής Ένωσης, λες και ήταν απαγορευμένη περιοχή. Το σοβιετικό καθεστώς πέρα από τις κατακτήσεις του «κα-τόρθωσε» να γαλουχήσει δυο γενιές που μισούν το σοσιαλισμό.

Μετά μια διήμερη παραμονή στην πόλη επιστροφή στην Κοπεγχάγη. Τρίωρη ξενά-γηση στην ταλαιπωρημένη Γοργόνα της, στο Παλάτι, τον εμπορικό δρόμο και μετά αεροδρόμιο με τη διαδρομή Κοπεγχάγη- Φρανκφούρτη- Αθήνα. Αυτή ήταν η εκδρο-μή μας.

Εν κατακλείδει θέλω να κάνω μια τελευταία παρατήρηση για το δίκαιο της υπόθεσης. Επισκεπτόμαστε αυτές τις πόλεις στην καλύτερή τους περίοδο με τον γηγενή πληθυσμό εξαφανισμένο σε διακοπές ή στα εξοχικά τους και με παρούσες τις νέες φουρνιές των ανθρώπων που κατέφθασαν απ’ όλες τις γωνιές του κόσμου, αναζητώντας καλύτερη μοίρα.

Όμως μην ξεχνάμε ότι από τον Οκτώβριο και μετά ενσκήπτει στις περιοχές ο βαρύς χειμώνας, οι μεγάλες νύχτες και την αφόρητη μοναξιά. Αυτήν την ατμόσφαιρα δεν θα την αντέχαμε για πολύ καιρό. Εκεί έμαθα ότι η έλλειψη του ηλιακού φωτός δημιουργεί έλλειψη βιταμίνης C με συνέπεια την κατάθλιψη και τον αυξημένο αριθμό αυτοκτονιών. Θα επανέλθω!