Τι συζήτησαν οι Ευρωπαίοι Φιλελεύθεροι για Ελλάδα & Ευρώπη - Του Θεόδωρου Σκυλακάκη*

Βρέθηκα στο Δουβλίνο, που αρχίζει σιγά-σιγά να αναθαρρεί και να ανακάμπτει, στο τέλος της προηγούμενης εβδομάδας. Εκεί, στο τριήμερο Συνέδριο των Φιλελευθέρων κομμάτων της Ευρώπης, είχα την ευκαιρία να διαπιστώσω για άλλη μια φορά ότι η στάση των  Ευρωπαίων τόσο στα θέματα της Ευρώπης όσο και  για τις δικές μας εφιαλτικές δυσκολίες, δεν είναι, όπως μερικοί νομίζουν, μονοσήμαντη.

Ο πολιτικός αυτός σχηματισμός αποτελεί το τρίτο μεγαλύτερο ευρωπαϊκό κόμμα. Στη Ένωση των 27, έχουν (με τους συμμάχους τους) 85 ευρωβουλευτές, 8 επιτρόπους και συμμετοχή σε 12 από τις 27 κυβερνήσεις (με δύο πρωθυπουργούς και δύο αναπληρωτές πρωθυπουργούς). Στο ευρωπαϊκό πολιτικό στερέωμα βρίσκονται πολιτικά στο κέντρο και στις τάξεις τους έχουν τόσο κόμματα, που προτάσσουν τον οικονομικό φιλελευθερισμό, όσο και κόμματα που βρίσκονται στα αριστερά του κέντρου και δίνουν έμφαση στον πολιτικό και κοινωνικό φιλελευθερισμό. Για παράδειγμα στην Ολλανδία υπάρχει το κυβερνητικό VVD που δίνει έμφαση στην οικονομία και το D66, που στο ευρωκοινοβούλιο είναι πολύ δυναμικό σε θέματα πολιτικού φιλελευθερισμού, δηλαδή ανθρώπινων δικαιωμάτων, προστασίας χρηστών διαδικτύου, αδύναμων κοινωνικά ομάδων κ.λπ. Κοινό χαρακτηριστικό του ευρύτερου αυτού χώρου είναι η σταθερή φιλο-ευρωπαϊκή τοποθέτηση.

Παρ΄ όλα αυτά και στο εσωτερικό του ευρύτερου αυτού σχηματισμού υπάρχουν διαφορετικές απόψεις. Ο επικεφαλής της ομάδας στο Ευρωκοινοβούλιο Γκυ Φερχόφστατ υποστηρίζει με πάθος ότι η πολιτική που ακολουθεί η Ευρώπη, με την καθοδήγηση της κας Μέρκελ, είναι αδιέξοδη και ζητά -παράλληλα με την τήρηση της δημοσιονομικής πειθαρχίας- την ενοποίηση του χρέους (ευρωομόλογο ή ταμείο κοινής αντιμετώπισης του χρέους) και την πορεία προς μια πραγματική Ευρωπαϊκή διακυβέρνηση. Θεωρεί -και έχει δίκιο- ότι κοινό νόμισμα, που δεν έχει πίσω του έναν σοβαρό ομοσπονδιακό προϋπολογισμό, δεν μπορεί ούτε πρόκειται να μακροημερεύσει. Η ριζοσπαστική αυτή άποψη δημιουργεί ένταση ακόμα και μεταξύ των φιλελευθέρων, αφού σε πολλές βόρειες χώρες και στη Μ. Βρετανία (για δικούς της λόγους) υπάρχουν προφανώς επιφυλάξεις.

Αντίστοιχα υπάρχουν ποικίλες απόψεις και στα ελληνικά θέματα. Οι περισσότεροι Ευρωπαίοι Φιλελεύθεροι βλέπουν με μεγάλη συμπάθεια τον ελληνικό λαό για όσα υποφέρει. Όταν σε μια από τις συνεδριάσεις έθεσα το θέμα της εφιαλτικής ανεργίας του 25%-30%, που δεν μπορεί να γίνεται ανεκτή σε μια ευρωπαϊκή χώρα, η έντονα θετική αντίδραση ενός Φιλανδού συναδέλφου (από μια χώρα δηλαδή εξόχως ευρωσκεπτικιστική), ότι «στην Ελλάδα θα κριθεί αν υπάρχει στην Ευρώπη η έννοια της αλληλεγγύης», που συνάντησε την γενική επιδοκιμασία.

Ταυτόχρονα όμως βλέπουν απολύτως αρνητικά το ελληνικό σύστημα ηγεσίας, το οποίο οδήγησε τη χώρα όπου την οδήγησε, συνεχίζει να τακτοποιεί και να συναλλάσσεται και καθυστερεί 3 χρόνια τώρα τη μοναδική μας ελπίδα για το μέλλον, τις επαναστατικές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις.

Επίσης είναι διαφορετική από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα και την κ. Μέρκελ, η στάση τους για το θέμα των επενδύσεων. Ενώ από πλευράς Μέρκελ υπάρχει στην πράξη έντονα αρνητική στάση (στο νέο ΕΣΠΑ πάμε για 12 δισ. αντί για 20 που είχαμε στο προηγούμενο), στο συνέδριο των Ευρωπαίων Φιλελεύθερων ψηφίστηκε ότι «η Ελλάδα και η Ευρώπη πρέπει να σπάσουν τον φαύλο κύκλο και συνεπώς χρειάζονται ένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα Ηρακλής για επενδύσεις και ανάπτυξη».

Πρόκειται λοιπόν για έναν πολιτικό χώρο, σχετικά άγνωστο στην Ελλάδα, αλλά με σημαντική πολιτική επιρροή και προπαντός βαθειά ευρωπαϊκό και γνήσια μεταρρυθμιστικό.

* Ο κ. Θεόδωρος Σκυλακάκης είναι  Ανεξάρτητος Ευρωβουλευτής, μέλος στο Ευρωκοινοβούλιο της Συμμαχίας Φιλελεύθερων και Δημοκρατών για την Ευρώπη.

Πηγή: www.capital.gr