Σύγχρονη Ελληνική μυθολογία - Του Γιώργου Κ. Περπινιά

«Δεν δακρύζεις μάνα μου Ελλάς, που τα παιδιά σου σκλάβους τα πουλάς» έγραψε ο Νίκος Γκάτσος και μελοποίησε ο Σταύρος Ξαρχάκος. Είναι όμως έτσι; Τα περισσότερα κυβερνητικά παιδιά σου των 30 τελευταίων ετών, αφού σε κατακλέψανε, τώρα σε ξεπουλάνε λίγο λίγο χωρίς να έχουν προσφέρει ούτε ένα πετραδάκι στην δόξα σου. Γέννησες τον πολιτισμό, τις καλές τέχνες, τις επιστήμες την ιατρική, την αστρονομία, την φιλοσοφία, το θέατρο την (μυθολογία) κι ότι άλλο πολύτιμο έχει η ανθρωπότητα. Όλους τους μεγάλους άνδρες και τους σοφούς, τους έδωσες στην αρχαιότητα κι άφησες την σαβούρα για το σήμερα. Αλλοίμονο, οι σύγχρονοι πολιτικοί και πολίτες, δεν κράτησαν ότι πολύτιμο υπήρχε. Οι ξένοι  αναγνώρισαν νωρίς την αξία τους και είχαν το θάρρος να δηλώσουν πως τα αρχαία μυαλά δεν άφησαν τίποτα να βρούν εκείνοι. Θα απορείτε γιατί ανέφερα ενωρίτερα εντός παρενθέσεως την μυθολογία; Κοντεύουμε δύο αιώνες από τότε που γίναμε κράτος ή μάλλον δείγμα κράτους και ζούμε με την δόξα των αρχαίων και τους μύθους των νεοτέρων προγόνων. Δύο αιώνες, μύθους και θέατρο μας χορταίνουν κι εμείς τα χαϊβάνια τους θαυμάζουμε. Έχουμε τους πιο ανυπόληπτους κι αναξιόπιστους πολιτικούς στην Ευρώπη. Όλοι τους γυρίζουν την πλάτη κι εμείς τους ψηφίζουμε και ξαναψηφίζουμε τρώγοντας τις μπαρούφες τους και δίνοντας αξία στα μεγάλα τίποτα. Από την ίδρυση του κράτους μας, βασιλείς και δάνεια από την Ευρώπη τα ζητούσαμε. Τους βασιλείς  τους διώχναμε και μετά τους ξαναφέρναμε. Όσο για τα δάνεια τα τρώγανε οι τραπεζίτες με τους πολιτικούς κι ότι απέμενε το δίνανε στον λαό, για να πληρώνει μετά τον λογαριασμό.

Μας λένε τα σαΐνια της προπαγάνδας πως όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες, αυτοί έτρωγαν βελανίδια επάνω στα δένδρα κι εμείς καμαρώνουμε σαν παγώνια. Λάθος. Έπρεπε να ντρεπόμαστε που αυτοί κατέβηκαν απ’ τα δένδρα και ανεβήκαμε εμείς. Τώρα τα βελανίδια είναι δικά μας, και η πρόοδος δική τους. Φτάσαμε να τους ζητάμε ελεημοσύνη για να ζήσουμε κι αυτοί μας κοροϊδεύουν. Αρχίζω από εκεί που φτάσαμε στην κρίση. Για τους παλαιότερους θα γράψω σε άλλο άρθρο. Είναι πολλοί και θα σας κουράσω.

Τι ήταν αυτό που έκανε τους Έλληνες να ψηφίσουν τον Γιωργάκη; ήταν τόσο σπουδαίο να καταλάβουν τον δείκτη νοημοσύνης του; Απ’ αυτόν άρχισε η κατρακύλα. Ταξίδια, οφίκια, μυστικές συμφωνίες με το ΔΝΤ, πληθώρα ακριβοπληρωμένων συμβούλων κι αποτέλεσμα, το χρέος αντί να μικρύνει μεγάλωσε, να μη βασκαθεί το καημένο. Μεγάλη η επιτυχία του.

Έχουμε τον γίγαντα της πολιτικής Ευάγγελο, που συνεχώς επαναλαμβάνει την ίδια ατάκα «οι εταίροι μας και οι εταίροι μας» δεν γνωρίζω από πότε οι δανειστές και μάλιστα οι τοκογλύφοι, ονομάζονται εταίροι. Για ποιόν το λέει; για μας που τον ακούμε ή για να ικανοποιήσει την δική του ματαιοδοξία ότι έγινε εταίρος με τους μεγάλους της Ευρώπης; Άλλη συμπεριφορά έχουν οι εταίροι μεταξύ τους.  Εδώ έχουμε συμπεριφορά άρχοντα προς επαίτη. Πολιτικός της ίντριγκας ο μεγάλος Ευάγγελος με την δημιουργία πανούργων νόμων αλλά και μεγάλων λαθών.

Έχει παρελθόν. Προσπάθησε παλαιότερα να απαλλοτριώσει το βασιλικό κτήμα του Τατοίου, παρ’ όλο που ο τέως ισχυριζόταν πως έχει νόμιμους τίτλους αγοράς και πως δεν ήταν δώρο του Ελληνικού κράτους. Το απαλλοτρίωσε με νόμο, πήγε ο τέως στο Ευρωπαϊκό δικαστήριο, κέρδισε την δίκη, το χρυσοπληρώσαμε με την τιμή που καθόρισε το δικαστήριο και το αφήσαμε μετά να ρημάξει. Πόσο λίγοι θα θυμούνται αυτήν την γκάφα και πόσο μας στοίχησε; Τουλάχιστον να είχε γίνει εθνικό πάρκο, να το απολαμβάνει ο λαός, αλλά ποιος δίνει σημασία στους αμνήμονες οπαδούς. Τώρα είναι μεταξύ των φιλέτων που θα πουληθούν και φυσικά σε τιμή ευκαιρίας, για να το αξιοποιήσουν άλλοι.  Κουβαρντάς ο μέγας. Το μνημόσυνο όμως έγινε, με ξένα κόλλυβα.

Αυτός έκανε τον νόμο περί ευθύνης υπουργών, με τον οποίο πολλοί καταχραστές του δημοσίου χρήματος γλύτωσαν το σκαμνί του κατηγορουμένου και πλούτισαν. Ποιον αγαθό σκοπό είχε αυτός ο νόμος; Σκεφθείτε το.

Άλλος ένας νόμος είναι για την δίωξη των δημοσιογράφων, όχι με δίκη αλλά με αγωγή για να τους βουλώνει το στόμα και την πένα. Το χαράτσι και την είσπραξή του μέσω της ΔΕΗ; Γνώριζε πως είναι παράνομο, (νομικός είναι) κάτι που εκ των υστέρων βεβαίωσε το συμβούλιο της επικρατείας. Μήπως θυμόσαστε πως εκράυγαζε στην TV και στην βουλή; Να πληρώσουν όλοι, οι άνεργοι, οι ανήμποροι και μετά να πάνε στην εφορία ν’ αποδείξουν ότι δεν είχαν χρήματα. Έχετε δει μεγαλύτερη απονιά και σκληρότητα, ακόμη και στην έκφρασή του από πολιτικό;

Και τέλος αντικατέστησε τον ΓΑΠ ή μάλλον τον παραγκώνισε. Πήγε να κατατροπώσει τους τροϊκανούς κι έκανε την μεγαλύτερη τρύπα  που έγινε ποτέ σε νερό. Ατιμώρητος έμεινε κι αυτός από την πλευρά των ψηφοφόρων. Είχε την στήριξη των μέσων ενημέρωσης και των εκδοτών. Από αυτούς πηγάζει η δύναμη των μη χαρισματικών πολιτικών. Αυτοί τους ανεβοκατεβάζουν, ανάλογα με τα συμφέροντά  τους, και δυστυχώς βρίσκουν πάντα πρόθυμους οσφυοκάμπτες ή αν θέλετε κυρτομεσίτες.

Και τώρα έχουμε τον Αντώνιο, με τα δύο εξαπτέρυγα. Πάλι ο Ευάγγελος στο προσκήνιο και ο γέρων Φώτιος. Βέβαια ο πρώτος είναι με ψαλιδισμένα τα φτερά. Τον αμφισβητούν και οι πρωτοκλασάτοι του κόμματος. Προσπαθεί να τους επιβληθεί με διαγραφές. Πάνε οι παλιές οι δόξες. Και οι δύο είναι υποχρεωμένοι να υπακούουν προς τας υποδείξεις, γιατί για εκλογές ούτε συζήτηση να γίνεται. Θα ψάχνουν να βρούν και την δική τους ψήφο. Ο Φώτιος κάνει πως διαφωνεί κάπου κάπου, αλλά με κάποιες μικροαλλαγές, στηρίζει την κυβέρνηση για την σωτηρία της πατρίδας. Στην πραγματικότητα όμως είναι για την τιμή των όπλων. Είμαστε κι εμείς εδώ. Και πάλι η λαϊκή σοφία. «κ’ η μυλωνού τον άνδρα της με τους πραματευτάδες». Ψήφισαν το τελευταίο μνημόνιο με 153 βουλευτές. Αν σκεφθούμε πως οι 50 ήταν από το μπόνους (Ελληνικά) του εκλογικού νόμου, τι μεγάλη πλειοψηφία!!!   Συμπλήρωσαν κι ένα άρθρο, οι συμφωνίες για τις ιδιωτικοποιήσεις να μην περνούν απ’ την βουλή, να γίνονται στα μουγκά. Αυτή είναι η δημοκρατία που μας προσφέρουν. Έτσι κι αλλιώς αν δεν ψηφίσουν, τους περιμένει η διαγραφή. Θα έλεγα να μην πηγαίνουν τακτικά στην βουλή, γιατί να κουράζονται οι άνθρωποι; αφού μόνο για να συμφωνούν και να ψηφίζουν είναι. Ναι σε όλα ή όχι σε όλα. Αλήθεια έχετε σκεφθεί γιατί οι βουλευτές φοβούνται την διαγραφή; Αν έχουν ελευθέρα βούληση; ποιος ο λόγος της διαγραφής τους, διαφορετικά και ποιος ο λόγος της ύπαρξής τους; Να σας πω; Έχει πολύ ψωμί το μαγαζί.

Μία μείωση του αριθμού τους, θα ήταν σοβαρή οικονομία στον κρατικό προϋπολογισμό σε περίοδο λιτότητας. Το άρθρο 51 του συντάγματος ορίζει ότι ο αριθμός των βουλευτών δεν μπορεί να είναι μικρότερος από 200 και μεγαλύτερος από 300. Άρα μπορούν να πάνε 100 στο σπίτι τους. Αν φύγουν και 5 περίπου μετακλητοί που είναι στο καθ’ έναν, αυτοκίνητα ξενοδοχεία για τους επαρχιώτες, γραφεία, κινητά τηλέφωνα και ότι άλλες παροχές που έχουν, θα είναι μια σοβαρή οικονομία. Θα μπορούσαν να μη στερήσουν το δώρο του ΟΓΑ. Ποιες οι ικανότητές των πολιτικών όταν πρέπει να πληρώνουμε πληθώρα συμβούλων; Οι πολιτικοί δεν πρέπει να γνωρίζουν; Τι ευθύνες μπορεί να ζητήσουμε από τον Παπαδήμο ή  τον Στουρνάρα; Ποιος ελέγχει τις αποφάσεις τους; Έτσι κι ο ΓΑΠ είχε δώσει εξουσία δια νόμου στον Παπακωνσταντίνου να υπογράφει συμβάσεις και συμφωνίες χωρίς να ενημερώνει την κυβέρνηση και την βουλή. Το αποτέλεσμα είναι ο πρώτος να συνεχίζει τα ταξίδια και να το παίζει καθηγητής στο Harvard, να τον πληρώνουμε και ως βουλευτή για τις υπηρεσίες που προσέφερε κι ο δεύτερος ποιος ξέρει πού αρμενίζει.

Μεγάλη καρδιά οι Έλληνες, αυτό το διαθέτουμε, συγχωρούμε. Να είναι καλά ο Αντώνιος, εκείνα τα προβλήματα με το ματάκι του στην αρχή με φοβίζουν. Μου θυμίζει το ποίημα του Καβάφη. «Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον» Ναι, να είναι αντί το Θεός ο λαός.

Γιώργος  Κ. Περπινιάς.                                                                      25/11/12