Προσοχή στο κενό μεταξύ ακροδεξιού και μπούφου - Του Κώστα Βαξεβάνη

Αν πιστέψουμε τις διαρροές από το Μαξίμου, ο Αντώνης Σαμαράς είναι έξαλλος με την κίνηση του Μανώλη Κεφαλογιάννη, να μην ψηφίσει υπέρ της άρσης ασυλίας του Κασιδιάρη. Ο Γραμματέας της ΝΔ, δεν ψήφισε να αρθεί η ασυλία του Κασιδιάρη ο οποίος χτύπησε μια γυναίκα, την Λιάνα Κανέλη, μπροστά στις κάμερες. Δηλαδή ούτε το ηθικό σύστημα του Κεφαλογιάννη, ούτε το πολιτικό του, ούτε και αυτές οι κρητικές παραδόσεις, στάθηκαν ικανές να τον αποτρέψουν απ’ το να ψηφίσει να μην δικαστεί ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής. Να μην αποδοθεί δηλαδή Δικαιοσύνη.

Προσωπικά δεν πιστεύω αυτές τις διαρροές οι οποίες προσπαθούν να εμφανίσουν τον πρωθυπουργό να πληγώνεται, να μην ανέχεται, να είναι σχεδόν θύμα σε αυτό το άστοχο παιχνίδι που έπαιξαν τα στελέχη του. Για να το πω διαφορετικά, έχει λίγη σημασία αν ο κ. Σαμαράς προσπαθεί να πιστέψουμε, επειδή ίσως πιστεύει και ο ίδιος, πως έχει στο κόμμα του μπούφους. Και για να προλάβω μηνύσεις εύθικτων που καταπίνουν πολιτικές καμήλους διαφθοράς αλλά διυλίζουν λέξεις, μπούφος είναι ένα πουλί το οποίο συνηθίζει να ανοίγει το στόμα του, περιμένοντας να πέσει σε αυτό η τροφή του. Λίγη σημασία έχει δηλαδή αν στα πλαίσια της αυτοδικαιολόγησής του ο πρωθυπουργός εμφανίζει τα στελέχη του ως ανθρώπους που αρέσκονται στο να ανοίγουν το στόμα τους περιμένοντας έτοιμη τροφή, κάνοντας συνεχώς λάθη.

Προφανώς και υπάρχουν μπούφοι στη ΝΔ όπως και σε όλο το πολιτικό σύστημα, που αναμασούν τα αποφάγια από το μεγάλο γλέντι της διαφθοράς ή που δεν καταλαβαίνουν τι σημαίνει να τρώει η Ελλάδα από τα σκουπίδια. Όσα όμως συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα, αυτό το ερωτικό ειδύλλιο που αναπτύσσεται με την ακροδεξιά, δεν είναι θέμα κάποιων μπούφων ή ανελαστικών πολιτικά. Τα έχει ορίσει και προσυπογράψει ο ίδιος ο πρωθυπουργός.

Οι…ψήφοι του Καράμπελα και του Κεφαλογιάννη, δεν δόθηκαν δώρο στην Χρυσή Αυγή από παρανόηση ή φιλεσπλαχνία αλλά από πολιτική πεποίθηση και συγγένεια. Στις τάξεις της ΝΔ, υπήρχε πάντα ακροδεξιό μπλοκ, όπως και προσωπικότητες που έπαιζαν το ρόλο του Άδωνη. Η διαφορά όμως του Σαμαρά με τους προηγούμενους αρχηγούς της ΝΔ, είναι πως όλοι οι προηγούμενοι δεν επέτρεπαν σε αυτό το χώρο ούτε να κυριαρχήσει, ούτε να εμφανίζεται ως επίσημη πολιτική του κόμματος. Αντιθέτως ο Αντώνης Σαμαράς δίνει στην εσωκομματική ακροδεξιά ρόλο μαχητικής ιδεολογίας και στην ακροδεξιά εκτός κόμματος, συμπάθεια συγγενούς.

Στην ΝΔ του 2013 και της Ευρωπαϊκής Προοπτικής, όπως την διαφημίζει ο αρχηγός της, ο Μάκης Βορίδης υπήρξε υπουργός. Ο Μάκης Βορίδης, ούτε έχει απαρνηθεί τις ακροδεξιές του απόψεις, ούτε τις έχει κρίνει. Οι φωτογραφίες του με το τσεκούρι που σώζονται ελέω διαδικτύου ,είναι το λιγότερο. Ο Βορίδης υπήρξε χρησμένος από τον Παπαδόπουλο αρχηγός της νεολαίας του και υποψήφιος του χουντοκόμματος μαζί με τον Μιχαλολιάκο.

Ο Γενικός Γραμματέας του υπουργείου Δημόσιας Τάξης, Αθανάσιος Ανδρεουλάκος, έχουμε αποκαλύψει πως ήταν στρατοδίκης της Χούντας ο οποίος μάλιστα είχε δικάσει τον ίδιο τον θείο του Σαμαρά για την αντιστασιακή του δράση.

Ο Ηλίας Φιλιππακόπουλος, διευθυντής του Γραμματέα του κόμματος, Μανώλη Κεφαλογιάννη, υπήρξε όπως επίσης αποκαλύψαμε, συνεργάτης της Χούντας στα Πανεπιστήμια, λάτρης και υμνητής του Παπαδόπουλου ο οποίος έχει καταγγελθεί από τους ίδιους τους Νεοδημοκράτες. Επί δύο δεκαετίες είναι συνεργάτης του Κεφαλογιάννη και πληρώνεται από τη Βουλή την οποία κατήργησε. Ο ίδιος ο Σαμαράς τον διόρισε διευθυντή. Παρά τις αποκαλύψεις, δεν έκανε καμιά κίνηση αποκατάστασης του «λάθους» του. Αντιθέτως ο προϊστάμενος του Κεφαλογιάννη, λίγες μέρες μετά, ψήφισε υπέρ του Κασιδιάρη της Χρυσής Αυγής.

Ο Ιωάννης Κωτούλας, σύμβουλος του Αναπληρωτή Υπουργού Εσωτερικών Χαρ. Αθανασίου, αποδείχθηκε ένας «αναθεωρητής του ναζισμού» τον οποίο κατήγγειλαν μάλιστα οι Εβραίοι της Ελλάδας. Όταν οι αποκαλύψεις για το «συγγραφικό» του έργο ήταν στο έπακρο, ο ίδιος ο Γ. Μουρούτης διευθυντής Επικοινωνίας του πρωθυπουργού, υποστήριζε το «επιστημονικό» έργο του Κωτούλα στο διαδίκτυο, ως αποτέλεσμα βαρβάτης βιβλιογραφίας.

Θα μπορούσα να προσθέσω διάφορα στοιχεία των απόψεων και της πολιτικής του ίδιου του Σαμαρά, ο οποίος εμφανίζει κατά καιρούς να διαθέτει πιστοποίηση ISO Παναγίας και να είναι πρωθυπουργός των ελλήνων με πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων, αλλά δεν είναι του παρόντος.

Μετά το 1989, οι ηγέτες του Δεξιού χώρου, άλλος περισσότερο και άλλος λιγότερο, άλλος με ειλικρίνεια και άλλος με λιγότερη, προσπάθησαν να εμφανίσουν τη ΝΔ ως κόμμα της Ευρωπαϊκής Δεξιάς. Ο Σαμαράς συστηματικά επιχειρεί να την ρίξει στο κενό μεταξύ μπούφων και ακροδεξιών.

Το Κουτί της Πανδώρας