Λίγο θάλασσα και τ’ αγόρι μου - Του Τάκη Θεοδωρόπουλου

Κι ενώ το άρμα του ήλιου προβάλλοντας στην κορυφογραμμή του Υμηττού κατευθυνόταν προς την καμπή της εαρινής ισημερίας, κι ενώ γύρω τα πουλάκια τιτίβιζαν, τα φυλλαράκια θρόιζαν, τα χελιδόνια έχτιζαν τις φωλιές τους, εκείνος θυμήθηκε πως την ημέρα που η φύση γιορτάζει την άφιξη μιας ακόμη άνοιξης, οι άνθρωποι, πρόσκαιροι και θνητοί, γιορτάζουν την αθάνατη πλευρά της ύπαρξής τους. Διότι η 21η Μαρτίου είναι, εκτός όλων των άλλων, και η παγκόσμια ημέρα της ποίησης. Από τα κατάβαθα της ψυχής του αναδύθηκαν για να πάρουν ανάσα στη διαύγεια της συνείδησής του στίχοι του Αρχίλοχου και της Σαπφούς, σονέτα του Σαίξπηρ σε τρυφερές περιπτύξεις, αναμνήσεις από τον Σολωμό, βυρωνικές εκλάμψεις, σαν αστραπές πάνω από τα Κύθηρα του Χέλντερλιν, κι άλλα, κι άλλα, κι άλλα… Πόση ποίηση μπορεί να κουβαλάει μέσα του ένας τέτοιος άνθρωπος.

Εν πάση περιπτώσει, για να μην τα πολυλογώ, εκεί που ο άνθρωπος απολάμβανε τα νάματα της φύσης και της ανθρώπινης δημιουργίας, εκ παραλλήλου με το αχνιστό του ρόφημα μια γκριμάτσα φριχτού πόνου παραμόρφωσε τα χαρακτηριστικά του προσώπου του. Θυμήθηκε την τελευταία δήλωση του Τέρενς; Θυμήθηκε πως έχει ραντεβού με τον κ. Τσίπρα; Οχι, τίποτε απ’ αυτά δεν συνέβη. Απλώς, όσο η εγρήγορση του νου του πλησίαζε στις επιδόσεις της ευφυΐας με την οποία σταδιοδρομεί στον καλό αγώνα για την εξόρυξη υδατανθράκων, στο μυαλό του ήρθε ο κυπριακός αγώνας. Ξαφνικά, τα δάχτυλά του άρχισαν να σαλεύουν νευρικά πάνω στο πληκτρολόγιο. Οι νευρώνες του εγκεφάλου του κινήθηκαν με εκτυφλωτική ταχύτητα, συμπαθητικό και παρασυμπαθητικό τεντώθηκαν ετοιμοπόλεμα.

Για μία ακόμη φορά ο κ. Καμμένος ήταν θυμωμένος. Κι αυτή τη φορά αιτία ήταν ο Σουηδός, ο οποίος δεν φτάνει που είναι Σουηδός, Σκανδιναβός στην κυριολεξία, είναι και υπουργός Οικονομικών. Ασε που τον λένε και Αντερς Μποργκ, αν είναι ποτέ δυνατόν. Και παρ’ ότι σέρνει όλα αυτά τα κουσούρια, τόλμησε να πιάσει στο στόμα του τη μαρτυρική Μεγαλόνησο. Είπε πως η Κύπρος έχει μόνον παραλίες και αν το χρηματοπιστωτικό της σύστημα καταρρεύσει, θα μείνει μόνον με τις πρώτες για να λιάζεται. Σκέφτηκε να του πει καμιά κουβέντα, αλλά συγκρατήθηκε. Ενας πολιτικός ηγέτης σαν τον κ. Καμμένο οφείλει να ελέγχει τον αυθορμητισμό του και, διά των αντιδράσεών του όχι μόνον να κατατροπώνει τους αντιπάλους του, αλλά να διαπαιδαγωγεί και τον λαό του. Ειδικά μια τέτοια μέρα που η οικουμένη γιορτάζει την ποίηση. Κι ο ίδιος, αν και γαλουχημένος στον σκληρό στίβο της πολιτικής, δεν ξεχνάει ποτέ πως είναι και ποιητής. Και σημείωσε: «Οι Σουηδοί έχουν αυτοκίνητα Saab και όμορφες γυναίκες. Τα καλοκαίρια έχουν μόνον Saab, οι όμορφες γυναίκες είναι με τους Κύπριους εραστές τους στην παραλία».

Ας αφήσουμε κατά μέρος το λιτό ύφος, τη μεστή διατύπωση και τη λεπτή ειρωνεία, αρετές που αναδεικνύονται από την επιλογή του ελεύθερου στίχου. Ας αφήσουμε κατά μέρος και τις κατηγορίες περί σεξισμού που έσπευσαν κάποιοι να προσάψουν στον κ. Καμμένο για την τελευταία του παρέμβαση στη διεθνή πολιτική σκηνή μέσω twitter. Και ας προσπαθήσουμε να απαντήσουμε στο απλό ερώτημα: Τι σόι αντίληψη έχει για τον κόσμο αυτός ο άνθρωπος; Ποια παιδεία, ποια καλλιέργεια τον βοήθησε να την αποκτήσει; Δεδομένου δε ότι δεν είναι αυτοσχέδιος ρήτορας επαρχιακής καφετέριας, αλλά παίκτης της πολιτικής σκηνής, ηγέτης ενός κόμματος που φιλοδοξεί να γίνει ρυθμιστής των πολιτικών εξελίξεων και άλλα παρόμοια, εμείς οι υπόλοιποι σε τι έχουμε φταίξει; Θα μου πείτε κάπως έτσι σταδιοδρόμησε ο ελληνικός πολιτισμός. Από αρχαιοτάτων χρόνων διατύπωνε αναπάντητα ερωτήματα για την ανθρώπινη ύπαρξη...

Η Καθημερινή