« Η Φαιδρά πορτοκαλέα » - Του Θεόδωρου Μεσσηνέζη

Κάποτε, δεν θυμάμαι ακριβώς πότε και πού, άκουσα αυτή τη φράση : «Η χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας». Δεν μπόρεσα να καταλάβω τι ήθελε να πει  και πιότερο, μου γεννήθηκε η απορία ποια μπορεί να είναι η χώρα αυτή . Ήμουν τότε πολύ νέος και η απορία αυτή καρφώθηκε στο μυαλό μου και κατά καιρούς , που δεν το απασχολούσαν άλλες σκέψεις ή σκοτούρες , την ξεκρέμαζε απ’ τη κρεμάστρα που την είχε κρεμασμένη , μη τυχόν και παραπέσει και μπερδευτεί με άλλες πολλές απορίες που το είχα φορτώσει, κι άρχιζε να ψάχνει να βρει την εξήγησή της. Το συμπέρασμα που τελικά κατόρθωσε να βγάλει, ήταν ότι αυτή η χώρα θα έπρεπε να είναι μια πολύ ευτυχισμένη χώρα, όπου τα πάντα θα γελούσαν κάτω απ’ έναν ολοκάθαρο ουρανό που θα τον στόλιζε ένας λαμπρότατος Ήλιος. Το συμπέρασμα αυτό δεν μου ήρθε έτσι απλά,  τυχαία. Είχε ένα ουσιαστικό αντίκρισμα.

Ένα πρωί ,νέος ακόμη , έτυχε να βρεθώ στη περιοχή του Άργους, στη Πελοπόννησο . Ήταν Άνοιξη . Οι χιλιάδες πορτοκαλιές που έχει εκεί, ήταν ολάνθιστες. Η νιότη, έχει το πλεονέκτημα να επηρεάζεται εύκολα από κάτι τέτοιες ομορφιές και να διώχνει απ’ το μυαλό της τις σκοτούρες. ΄Κάτι τέτοιο συνέβη και στο δικό μου μυαλό τότε, και καθώς ένοιωσε λεύτερο και ξένοιαστο, βλέποντας τις ανθισμένες πορτοκαλιές και μισοζαλισμένο απ’ το μεθυστικό άρωμα των λουλουδιών των , ξανά έπιασε την απορία της φαιδράς πορτοκαλέας και με περηφάνια σκέφτηκε:«Το βρήκα! Η Χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας θα πρέπει να είναι μια χώρα που είναι γεμάτη ανθισμένες πορτοκαλιές που το άρωμά τους μεθά τους ανθρώπους και τους κάνει να είναι ευτυχισμένοι και να βλέπουν τα πάντα γελαστά γύρο τους»

Τα χρόνια όμως πέρασαν. Τα λουλούδια απ’ στις πορτοκαλιές έγιναν πολλές φορές πορτοκάλια , η νιότη ακολούθησε τη πορεία της και η παγωνιά που ερχότανε, πολλές φορές πάγωσε τα πορτοκάλια , στολίζοντας κάποτε  και το  άλλοτε μαυρόμαλλο κεφάλι της νιότης με χιονισμένα τώρα μαλλιά , αφήνοντας  όμως μέσα του  να πλανάται αόριστα η εξήγηση που είχε δώσει παλιά ο αθώος νους  στην φράση της «  φαιδράς πορτοκαλέας» .  Από απειρία και αθωότητα υπέθεσε, πως ίσως θα μπορούσε , αυτή η χώρα με τους ευτυχισμένους ανθρώπους να είναι κάποτε ,η Χώρα μου, η Ελλάδα!

Αλλά δυστυχώς , άλλα η νιότη φαντάζεται και άλλα κατεργάζονταν οι εκάστοτε τιμονιέρηδες της Χώρας. Έτσι μετέτρεψαν την έννοια της  λέξης «φαιδρά» Από «ευτυχία και χαρά» όπως η νιότη τη φαντάστηκε και την έφεραν στην πραγματική της έννοια που είναι « γελοία !» .     Συλλαβίζω αυτή τη λέξη και πονώ , όχι γιατί δεν μου αρέσει σαν λέξη , αλλά γιατί  άκουω από παντού τον τελευταίο καιρό, ότι θα βάλουμε φόρο και στους ανέργους (φόρος ανεργίας θα λέγεται αυτός ; ), τη στιγμή που πλειάδα εκατομμυριούχων φοροκλεπτών και φοροφυγάδων γλεντοκοπούν και χαίρονται που  δεν συλλαμβάνονται και δεν επιστρέφουν όσα έκλεψαν, και ότι το προαιώνιο όνειρο κάθε Ρωμιού να βάλει κεραμίδι πάνω απ’ το κεφάλι του μετατρέπεται  από όνειρο σε εφιάλτη με το περίφημο χαράτσι, η και ότι θα ξεσπιτώσουμε τις κεντρικές υπηρεσίες της χώρας απ’ τα κτήριά τους για να τα πουλήσουμε και μετά θα τις ξαναπάμε στα ίδια ίσως κτήρια, με  ενοίκιο φυσικά υπέρ των νέων ιδιοκτητών  και τέλος ότι επί μήνες πληρώνουμε μισθούς, έστω και μειωμένους , σε καταδικασμένους και φυλακισμένους για εγκλήματα επίορκους δημόσιους υπάλληλους, που ακόμα, ύστερα από τόσους μήνες ίσως και χρόνους, δεν μπόρεσαν τα υπηρεσιακά τους συμβούλια  να συνεδριάσουν για να τους πετάξουν απ’ το δημόσιο και , άκουσον άκουσον, πως κανένας δεν βρέθηκε να τα ελέγξει κι  αυτά τα έρμα μέχρι τώρα , και φοβάμαι ότι αυτή η έκφραση περί «φαιδράς πορτοκαλέας» με την πραγματική της έννοιας , της «γελοίας, πάει να ταιριάσει με τη Χώρα μου ή μάλλον τη ΧΩΡΑ ΜΑΣ.

Μη τρομάζετε, δεν πάω να κατηγορήσω τη Χώρα μας. Αντιθέτως το αναφέρω , πρώτον ,όπως προείπα, γιατί πονώ    γι’ Αυτήν και δεύτερον, γιατί ελπίζω (και η ελπίδα πεθαίνει τελευταία), ότι υπάρχει πάντοτε καιρός, έστω και τη τελευταία στιγμή να διορθωθούν μερικές στραβοτιμονιές, όταν ίσως ο Θεός της Ελλάδας φωτίσει τους «τιμονιέρηδες της, όποιοι κι αν είναι αυτοί, να αλλάξουν πορεία, να νοιώσουν βαθιά μέσα τους να τους καιει το αθάνατο Ελληνικό φιλότιμο   και να την ξαναφέρουν σ’ ένα πιο ασφαλή δρόμο ευτυχίας για όλους μας Γιατί ο τίτλος «φαιδρά» μπορεί να της μείνει και θα είναι ΚΡΙΜΑ !!!

Θ.Σ.Μεσσηνέζης.- Αθήνα 14/03