Φωτογραφία φρίκης! - Η μικρή Αφγανή - σύμβολο των αθώων θυμάτων στο Αφγανιστάν

Η 13χρονη σήμερα, Ταράνα Ακμπάρι στέκεται όρθια, ουρλιάζοντας από τη φρίκη, ανάμεσα στα θύματα της βομβιστικής επίθεσης αυτοκτονίας, αντικρίζοντας το αποκρουστικό πρόσωπο του πολέμου στο Αφγανιστάν. Η φωτογραφία αυτή κέρδισε το βραβείο Πούλιτζερ για το 2011, τα θύματα ωστόσο, μάλλον ξεχνιούνται. Όχι βέβαια και για την ίδια την Ταράνα η οποία στους νεκρούς γύρω της μετράει επτά μέλη της οικογένειάς της μεταξύ των οποίων και ο εννιάχρονος αδερφός της.

Επιμέλεια: Γρηγόρης Καυκιάς

Περίπου 70 ήταν τα συνολικά θύματα της βομβιστικής επίθεσης που πραγματοποίησε μια ομάδα, η οποία συνδέεται με την Αλ Κάιντα τον Δεκέμβριο του 2011. Επρόκειτο για την πρώτη σημαντική θρησκευτική επίθεση στη χώρα, με θύματα προσκυνητές που συγκεντρώθηκαν σε Σηιτικό τέμενος στην Καμπούλ.

Η Ταράνα Ακμπάρι, αφού παρουσιάστηκε από την Αφγανική κυβέρνηση και τους διεθνείς οργανισμούς ως ένα σύμβολο των αθώων που μπήκαν στο στόχαστρο των τρομοκρατών, έλαβε μόνο υποσχέσεις πως αυτή και η οικογένειά της θα είχαν όλη την απαραίτητη βοήθεια.

Παρόλα αυτά η πραγματικότητα, τόσο για την ίδια όσο και για τα μέλη της οικογένειάς της, είναι εντελώς διαφορετική. Όλοι ζουν σε συνθήκες φτώχειας και η νεαρή Ταράνα κουτσαίνει με αποτέλεσμα να μην μπορεί να περπατήσει παρά μόνο σε κοντινές αποστάσεις.

Δύο από τις αδερφές της είναι επίσης τραυματισμένες. Η 15χρονη Σουνίτα, χτυπημένη από θραύσματα στο κεφάλι , αφού νοσηλεύτηκε για 40 μέρες στο νοσοκομείο και έχασε ένα από τα νεφρά της, σήμερα είναι αδύνατον να παρακολουθήσει το σχολείο. Χρειάζεται επειγόντως θεραπεία για τα σοβαρά τραύματα που φέρει στα πόδια της.

«Έχω χτυπήσει 100 πόρτες για βοήθεια αλλά κανείς δεν κάνει τίποτα, δεν ξέρω πραγματικά πού αλλού να πάω», λέει ο 35χρονος πατέρας των κοριτσιών, Άχμεντ Σαχ Ακμπάρι, στην βρετανική Independent.

«Σέρνω ένα καλάθι όλη μέρα και παίρνω περίπου 300 αφγάνι (6 δολάρια). Δεν μπορώ να πληρώσω για φάρμακα και επεμβάσεις έχοντας να ταΐσω την οικογένεια. Πολλοί μεγάλοι άνθρωποι ήρθαν για να τους δουν με τις κόρες μου μετά το βομβαρδισμό αλλά κανείς δεν ενδιαφέρθηκε».

Η οικογένεια υποστηρίζει πως η θεραπεία που δόθηκε δωρεάν από κλινικές αποδείχτηκε αναποτελεσματική δημιουργώντας στα κορίτσια μια ελπίδα ότι θα γίνουν καλύτερα ενώ στο τέλος απογοητεύτηκαν. Στον απόηχο της επίθεσης η Σουνίτα μεταφέρθηκε στη Τουρκία για ένα σωτήριο για της ζωή της χειρουργείο αλλά πλέον και αυτή η πρόσβαση διεκόπη.

Η Ταράνα που φέρει κοψίματα στα χέρια και στα πόδια λέει «Μετά τον βομβαρδισμό σκεφτόμουν ότι θα γίνω γιατρός και θα βοηθώ ανθρώπους. Ακόμα το θέλω αυτό αλλά βλέπω τώρα πως όλα γίνονται για τα χρήματα. Είναι πολύ δύσκολο για τους φτωχούς να έχουν τις υπηρεσίες που χρειάζονται και αυτό δεν είναι σωστό».

Συνεχίζει επιπλέον, αναφέροντας «Υποθέτω βέβαια πως είμαστε τυχεροί που ζούμε. Χάσαμε θείες, ξαδέρφια. Αυτός που σκέφτομαι όλη μέρα είναι ο Σόαμπ. Παίζαμε μαζί και εγώ τον φρόντιζα. Μετά το βομβαρδισμό τον είδα να κείτεται στο πεζοδρόμιο όντας ακόμα ζωντανός. Προσπαθούσε να ανασάνει και από το στόμα και τη μύτη του έβγαινε αίμα».

«Εχω ακόμη εφιάλτες για εκείνη τη μέρα. Αισθάνομαι θυμωμένη με ό,τι συνέβη. Πώς μπορεί κάποιος να ανατιναχτεί ο ίδιος για να σκοτώσει άλλους ανθρώπους; Νιώθω θυμό για αυτούς που τον έστειλαν. Έχουν στείλει κι άλλους σαν αυτόν και έχουμε δει πολλούς νεκρούς εδώ εξαιτίας αυτών των βομβαρδισμών».

Πηγή: Independent via TVXS.gr