Το κόστος των ελλιπών εσόδων - Του Πάσχου Μανδραβέλη

Την ώρα που η Κύπρος κλυδωνίζεται, οι γεωπολιτικές ισορροπίες αλλάζουν στην Ανατολική Μεσόγειο, η Ευρώπη είναι σε πυρετώδεις διαβουλεύσεις για τη φούσκα του χρέους και την ανάπτυξη, ο Ελληνας πρωθυπουργός και δύο αρχηγοί κομμάτων συζητούν για τους... λογαριασμούς της ΔΕΗ. Αν τα πράγματα δεν ήταν τόσο δύσκολα για τον ελληνικό λαό, θα επρόκειτο περί κωμωδίας να υπάρχουν ρήγματα σε μια κυβέρνηση για τη φορολογία των ακινήτων. Προσοχή! Οχι για το ύψος της -αυτό είναι πολιτική απόφαση για την οποία δεν διαφωνούν- αλλά για τον τρόπο επιβολής της. Για ακόμη μία φορά το πρόβλημα της χώρας εμφανίζεται να είναι το ήσσον. Ο μηχανισμός φορολόγησης στο κάτω κάτω της γραφής θα έπρεπε να είναι δουλειά των τεχνοκρατών και ουχί των πολιτικών. Σε χώρες που λειτουργούν αποτελεσματικά, οι πολιτικοί θέτουν στόχους και η δημόσια διοίκηση τους επιτυγχάνει, αλλιώς οι λειτουργοί της πάνε σπίτι τους.

Το τραγελαφικότερο όλων είναι ότι αυτή η κυβέρνηση συνέστησε κοτζάμ Γενική Γραμματεία Εσόδων γι’ αυτή τη δουλειά ώστε «να υπάρχει ένας μηχανισμός απαλλαγμένος από τα γνωστά “βαρίδια” του δημόσιου μηχανισμού και να μπορέσει να κινηθεί αυτόνομα προς τη συγκέντρωση εσόδων» («Καθημερινή» 16.2.2013). Τη συνέστησαν, την ανακοίνωσαν με τυμπανοκρουσίες και τώρα οι τρεις πολιτικοί αρχηγοί πηγαινοέρχονται στο Μαξίμου για να κάνουν τη δουλειά της! Αυτό είναι κατασπατάληση πόρων, σε επίπεδο κορυφής. Ο πρωθυπουργός, αντί να ασχολείται με τις μεγάλες προκλήσεις της χώρας, κατατρίβεται με τους λογαριασμούς της ΔΕΗ. Οι δύο άλλοι κυβερνητικοί εταίροι αντί να χαράσσουν στρατηγική για τα κόμματά τους -η απουσία της είναι έκδηλη- ασχολούνται με το ΕΤΗΔΕ!

Η Γ.Γ. Εσόδων είναι το πιο φανερό παράδειγμα για το πώς εφαρμόζουμε τα Μνημόνια. Φτιάχνουμε θεσμούς-κελύφη για τα μάτια της τρόικα, τους αφήνουμε ανενεργούς, ώστε το πολιτικό σύστημα να πορεύεται κατά τα προηγούμενα. Τώρα μάλιστα, κάποιοι σκέφτονται να βάλουν «καπέλο» στον νέο γραμματέα κάποιον αποτυχημένο (σε πολλές εκλογές μάλιστα) πολιτευτή. Πολιτικές κουτοπονηριές, αλλά ουδείς επισημαίνει το προφανές: η αδυναμία του πολιτικού συστήματος να καταπολεμήσει τη φοροδιαφυγή και το γεγονός ότι δεν υπάρχει εναλλακτικό σχέδιο ώστε να μην μπαίνει στον λογαριασμό της ΔΕΗ το «χαράτσι» οφείλονται ακριβώς στο γεγονός ότι το μάνατζμεντ της είσπραξης γίνεται από τους πολιτικούς. Λες και δεν υπάρχει η προηγούμενη εμπειρία των κ. Δ. Γεωργακόπουλου, Π. Οικονόμου και λοιπών που χαντάκωσαν την κυβέρνηση Παπανδρέου.

Ενα πράγμα δεν κατάλαβε η κυβέρνηση. Οι κουτοπονηριές, οι καθυστερήσεις, τα σούρτα-φέρτα κ.λπ. δεν είναι τζάμπα. Θα βγουν στον τελικό λογαριασμό, όσο καλή επικοινωνιακή πολιτική κι αν κάνει. Η συνεχιζόμενη κατάρρευση των φορολογικών εσόδων θα φέρει κι άλλα μέτρα, τα νέα μέτρα θα φέρουν δυσαρέσκεια και οργή, η οργή ΣΥΡΙΖΑ και Χρυσή Αυγή.

Μια κυβέρνηση που ξοδεύει τόσο πολύτιμο χρόνο για τους λογαριασμούς της ΔΕΗ δεν έχει πολύ μέλλον, όσο φιλολαϊκή κι αν το παίξει. Διότι στο τέλος οι πολίτες δεν θα μετρήσουν διακηρυγμένες προθέσεις. Θα δουν κατά πόσο οι εκλεκτοί τους προώθησαν τα μεγάλα και πόσο ο διοικητικός μηχανισμός κατάφερε τα μικρά. Ολα τα άλλα -ρουσφέτια, προώθηση κομματικών κ.λπ.- είναι συνταγή βέβαιης καταστροφής.

Η Καθημερινή