30 χρόνια μετά: Σισμανόγλειο (και όχι μόνο…) - Του Γιώργου Στάθη*

Πριν 30 χρόνια, τον Ιούνιο 1983, ανέλαβα καθήκοντα Γεν. Διευθυντή (ύστερα από προκήρυξη και επιλογή) του Νοσοκομείου «Σισμανόγλειο» στα Μελίσσια.

Τη δεύτερη ημέρα, από το παράθυρο της αίθουσας του Διοικητικού Συμβουλίου, είδα στον περίβολο έναν άνθρωπο ν΄ απομακρύνεται από το κτίριο, έχοντας στον ώμο του ένα μοσχαρίσιο μπούτι! Η πρώτη, αφελής σκέψη μου ήταν ότι κάποιος προμηθευτής αντικαθιστούσε ληγμένο κρέας, χωρίς βέβαια να τηρεί οποιαδήποτε αρχή χειρισμού τροφίμων. Ρώτησα την Αντιγόνη Σαντοριναίου, Γραμματέα Δ.Σ., αν επρόκειτο περί αυτού ή συνέβαινε κάτι άλλο.

Η ηλικιωμένη κυρία, με χαμηλωμένο βλέμμα, με ενημέρωσε:

- Ξέρετε, αρκετοί συνάδελφοι παίρνουν κάτι για το σπίτι τους, από το Νοσοκομείο. Άλλος ένα κομμάτι κρέας, άλλος κανένα κεφάλι τυρί, άλλος ένα τενεκέ λάδι…

Όταν συνήλθα, εκτός άλλων διοικητικών μέτρων, εκμεταλλεύτηκα το γεγονός ότι το «Σισμανόγλειο» ήταν ακόμη ΝΠΙΔ, δημοσίευσα μία προκήρυξη και μετά από 20 ημέρες προσέλαβα δύο διοικητικούς υπαλλήλους με την ιδιότητα του Ελεγκτή. Καθήκον τους ήταν να ελέγχουν στην έξοδο του νοσοκομείου τις τσάντες τροφίμων που έφευγαν κάθε μεσημέρι και βράδυ ή ακόμα και πορτμπαγκάζ ΙΧ αυτοκινήτων, αν έκριναν ότι υπήρχε εύλογη αιτία. Ακολούθησαν κάποιες «επιτυχίες» των Ελεγκτών, μεταξύ των οποίων θυμάμαι τις 28 μερίδες μπιφτεκιών, που ομολογήθηκε ότι προορίζονταν προς πώληση στη γειτονική ταβέρνα «Ο Ήλιος». Επιβλήθηκαν και κάποιες μικρές, προειδοποιητικές ποινές.

Ακολούθησε εξέγερση. Ο «σύντροφος» Παναγιώτης, Πρόεδρος του σωματείου εργαζομένων τότε και αείμνηστος προ πολλού, πιέσθηκε και συγκάλεσε γενική συνέλευση για «να φύγει ο φασίστας διευθυντής», που δεν άφηνε τους εργαζόμενους «να παίρνουν το κατιτίς τους». Χρειάσθηκε να απειλήσω με κλήση εισαγγελέα, για να λήξει η συνέλευση…

Υπηρέτησα ως Διευθυντής, Πρόεδρος Δ.Σ. και Διοικητής σε επτά νοσοκομεία της Αττικής και ήλθα αντιμέτωπος με καταστάσεις πολύ τραγικότερες, από την κλοπή νοσοκομειακών τροφίμων. Ωστόσο, ποτέ δεν μπόρεσα να ξεχάσω αυτή την πρώτη εμπειρία μου από τη γενικευμένη καταλήστευση του ΕΣΥ, που υπέθαλψε ο κομματισμός, η αναξιοκρατία, η ατιμωρησία, η λυσσαλέα αντίδραση στην εισαγωγή οποιουδήποτε μέτρου και αρχής επιστημονικής διοίκησης των κρατικών νοσοκομείων μας.

Είναι θλιβερό (αλλά προφανώς μοιραίο) ότι, 30 χρόνια μετά, μάθαμε πως η ιστορία επαναλαμβάνεται επακριβώς στο «Σισμανόγλειο» και όχι μόνο. Και σε άλλα νοσοκομεία της Αττικής και της Επαρχίας συμβαίνουν ίδια και πολύ χειρότερα. Για παράδειγμα, πληροφορηθήκαμε πρόσφατα την απομάκρυνση του ιδιόρρυθμου και με «απόλυτο τρόπο σκέψης και ακραίες απόψεις» Διοικητή του Νοσοκομείου Βόλου, αλλά κανείς δεν μας είπε λέξη για όσα αφορούν στους διώκτες του.

Είναι θλιβερό (αλλά προφανώς μοιραίο) ότι, 30 χρόνια μετά, πρόκειται σύντομα ν΄ «αξιολογηθούν» από αντικειμενική επιτροπή οι υποψήφιοι Διοικητές και Αναπλ. Διοικητές των κρατικών νοσοκομείων, οι θέσεις των οποίων -όμως- έχουν ήδη κατανεμηθεί, σε αναλογία 8-4-2, στα κυβερνητικά κόμματα, σύμφωνα με τον ημερήσιο τύπο.

Σαν να μην παρήλθαν ποτέ αυτά τα 30 χρόνια… Τι κρίμα για τους πολίτες αυτής της έρημης χώρας και ιδιαίτερα τους ασθενείς…

* Ο κ.  Γιώργος Ι. Στάθης είναι Πρόεδρος του Δ.Σ. της Ελληνικής Εταιρείας Management Υπηρεσιών Υγείας (ΕΕΜΥΥ)

ΤΟ ΒΗΜΑ