Κρατικό θέατρο Ελλάδος - Του Γιώργου K. Περπινιά

Όλοι γνωρίζουμε τα δύο μεγάλα κρατικά θέατρα της Ελλάδος. Το Εθνικό στην Αθήνα και το κρατικό Βορείου Ελλάδος. Ένα μας διαφεύγει. Έχει το μεγαλύτερο κτίριο, είναι το ακριβότερο, με τον μεγαλύτερο αριθμό ηθοποιών και υπαλλήλων, είναι αυτό της βουλής των Ελλήνων.

Διαθέτει μεγάλη σκηνή, δεν χρειάζεται αλλαγές σκηνικών, γιατί βασίζεται στην παρουσία και στην τέχνη του λόγου των ηθοποιών του. Στην κυρίως αίθουσα είναι καθορισμένες οι θέσεις των συμμετεχόντων στην παράσταση. Στο κέντρο της σκηνής είναι το προεδρείο, με τις θέσεις του προέδρου, των αντιπροέδρων, των στενογράφων και λοιπών βοηθών που μεταφέρουν έγγραφα, κάνουν αρχειοθέτηση και τελευταίος είναι ο νερουλάς. Μη γελάτε, είναι ο άνθρωπος που αλλάζει τα ποτήρια με το νερό κάθε φορά που αλλάζει στο βήμα ο ομιλητής. Παρένθεση, αυτός ο υπάλληλος μπορεί να έχει μεγαλύτερο μισθό από έναν καθηγητή, λόγω ειδικού μισθολογίου που έχουν οι προνομιούχοι υπάλληλοι του κοινοβουλίου.

Αριστερά είναι οι θέσεις των συμμετεχόντων στην κυβέρνηση και η πλατεία είναι γεμάτη με μεγάλο αριθμό ηθοποιών, μεγάλων και μικρών από πλευράς αξίας. Επίσης είναι οι μαθητευόμενοι, γιατί η βουλή έχει δική της σχολή παραγωγής αυριανών πρωταγωνιστών, οι οποίοι μεταξύ των άλλων, παίζουν και τον ρόλο των θεατών, αλλά και των χειροκροτητών και κλακαδόρων. Ο ρόλος τους είναι να χειροκροτούν όταν οι πρωταγωνιστές εξαπολύουν τις πατριωτικές τους ατάκες ή όταν υποτίθεται πως κατατροπώνουν με τους λάβρους λόγους, τους αντιπάλους των άλλων κομμάτων ή θιάσων,     καθώς και κατά την εμφάνιση των πρωταγωνιστών στην αίθουσα της παράστασης.

Στο πίσω μέρος ψηλά στα θεωρία υπάρχουν θέσεις για συγγενείς των ηθοποιών, όταν γίνονται πανηγυρικές παραστάσεις και πολλές φορές επισκέψεις μαθητών από διάφορα σχολεία.

Νομίζω πως έκανα αρκετή περιγραφή του χώρου, που στους περισσότερους είναι γνωστός από τις τηλεοπτικές μεταδώσεις του θεάματος. Καιρός είναι να πούμε και μερικά για την λειτουργία και των όσων συμβαίνουν στις κουίντες.

Υπάρχουν όλες οι κατηγορίες των ταλαντούχων ηθοποιών, ανδρών τε και γυναικών.                      Οι των δραματικών ρόλων, των κωμικών των ρητορικών αλλά και οι καρατερίστες, που μπορούν ανά πάσαν στιγμή, να παίξουν κάθε ρόλο που επιβάλει το σενάριο.

Γέλια, κλάματα, καυγάδες, πολλές φορές είναι απαραίτητη από τους θερμόαιμους και η ανταλλαγή ύβρεων. Εκεί παρατηρείται και το μεγαλύτερο χειροκρότημα.

Οι παραστάσεις γίνονται ανελλιπώς, είτε υπάρχει ακροατήριο, είτε όχι. Αντίθετα με τα ιδιωτικά θέατρα αυτό διακόπτει τις παραστάσεις του όλο το Καλοκαίρι, αρκετές ημέρες το Πάσχα και τα Χριστούγεννα. Οι αμοιβές καλές κι εξασφαλισμένες.

Οι προσλήψεις και οι αλλαγές των προσώπων γίνονται από τους πρωταγωνιστές που παίζουν τον ρόλο των αρχηγών. Πίσω τους όμως ευρίσκονται οι παραγωγοί, οι σεναριογράφοι και οι ομάδες συμφερόντων και χρηματοδοτών, που νέμονται τα κέρδη, τα προερχόμενα εκ των παραστάσεων. Στο τέλος τυπικά παίρνουν και την έγκριση των θεατών, (δηλαδή του λαού) μέσω των εκλογών.

Εδώ τελειώνουν τα αστεία, αν και δεν είναι αστεία, αλλά δυστυχώς η σκληρή πραγματικότητα.

Είναι κάτι που βλακωδώς το έχουμε αποδεχθεί επί σειρά ετών και συνεχίζουμε να τρέφουμε φρούδες ελπίδες σωτηρίας, από ανίκανους πολιτικούς, αλλά καλούς ηθοποιούς.

Οι ηθοποιοί μας δεν ασκούν την τέχνη της υποκριτικής, αλλά της υποκρισίας. Παράδειγμα στην σημερινή δραματική κατάσταση, ποιος είναι ο λόγος της ύπαρξής τους; Μήπως κυβερνούν; απλώς διεκπεραιώνουν τις αποφάσεις της τρόικας και στέκουν σε στάση προσοχής μπροστά στους σκληρούς υπαλλήλους της. Η μόνη προσπάθεια που καταβάλουν, είναι να περισώσουν ότι μπορούν περισσότερο για τα κόμματα και την διατήρηση της ύπαρξής τους, παρά την επιβίωση του λαού αυτής της έρημης και ετοιμοθάνατης πατρίδας.

Σωτηρία από αυτούς δεν πρόκειται να υπάρξει. Επιδίωξή τους είναι να περισώσουν το δικό τους μαγαζί, για την διατήρηση της πηγής των καθόλου ευκαταφρόνητων εσόδων τους.

Έχουμε ανάγκη από πεπειραμένους τεχνοκράτες, και πατριώτες Έλληνες κι όχι από επαγγελματίες ηθοποιούς….. συγνώμη, πολιτικούς ήθελα να πώ.

Τους βλέπετε με την καθημερινή τους παρουσία στην τηλεόραση. Αυτή είναι η δουλειά τους; Απ’ εκεί θα εφαρμόσουν τα προγράμματα σωτηρίας; Βλέπετε πως το επάγγελμα του ηθοποιού κυριαρχεί περισσότερο μέσα τους, από αυτό του πολιτικού. Αυτοί που ομιλούν λιγότερο στο βήμα της βουλής είναι λαλίστατοι μπροστά στις κάμερες. Κι αν υπάρχουν κάποιες εξαιρέσεις ανάμεσά τους, χάνονται λόγω ελλείψεως προβολής.

Ένα επίκαιρο παράδειγμα θεατρικής, αλλά και κακοπαιγμένης παράστασης, είναι οι συνεδριάσεις της προανακριτικής επιτροπής για την λίστα Lagarde.

Ο πρόεδρός κύριος Μαρκογιαννάκης, πρώην εισαγγελέας, έμπειρος πολιτικός κι εξαίρετος ηθοποιός, είναι φανερό ότι θέλει να κλείσει την υπόθεση με τον γνωστό τρόπο που όλοι γνωρίζουμε, δηλαδή κουκούλωμα καθ’ ότι παίζουν μεγάλα ονόματα. Αντί λοιπόν να διευκολύνει το έργο των ανακριτών, αντίθετα προσπαθεί να προστατέψει τους μάρτυρες όταν έρχονται σε δύσκολη θέση. Το πρόβλημά του είναι μία βουλευτής κι έμπειρη νομικός, η κ. Κωνσταντοπούλου. Κάνει επίμονες ερωτήσεις στους μάρτυρες, τους φέρνει σε δύσκολη θέση, για να πέσουν σε αντιφάσεις κι εκεί παρεμβαίνει ο πρόεδρος, (εδώ χρειάζεται η πείρα του) συχνά λογοφέρουν και διακόπτει την συνεδρίαση λέγοντας πως η κυρία κάνει πολλές και άσκοπες ερωτήσεις.

Από πότε κύριε πρόεδρε επιτρέπεται να παρεμποδίζεται το έργο των ανακριτών; Υπάρχει χρονικό όριο στην ανάκριση; Όταν δημιουργηθεί επεισόδιο, την άλλη μέρα βγαίνει το πρωί στα κανάλια κι εκεί αναδεικνύει το μεγάλο υποκριτικό του ταλέντο, πως δεν αντέχει άλλο κι έχουν σπάσει τα νεύρα του, λες και τον πειράζει που αργεί η απόδοση δικαιοσύνης.

Είναι δε πολύ πιστικός, μόνο που δεν κλαίει, του έρχεται να παραιτηθεί μα δεν το κάνει. Προτιμά να  επικαλείται την βοήθεια του Θεού, για να μην πάθει τίποτα η υγεία του. Μετά τις επικλήσεις του κ. Σαμαρά για Θεϊκή βοήθεια, τώρα ακολουθεί και ο κύριος Μαρκογιαννάκης. Σε λίγο θα γίνει ζήτημα της κομματικής τριανδρίας. Δεν απομένει παρά να ζητήσουν μόνιμο Θεϊκό εκπρόσωπο, για να τα βγάζουν πέρα στο δύσκολο έργο τους. Η μόνη έννοια του Πανάγαθου, είναι οι ανάγκες του κ. Σαμαρά, και η υγεία του κ. Μαρκογιαννάκη. Αν δεν μπορεί ν’ αντέξει, να υποβάλει παραίτηση, να ζητήσει την απαλλαγή του, μην πάθει κάτι ο άνθρωπος και στερηθούμε τις καλές υπηρεσίες του.

Σημειωτέον ότι αυτές οι επιτροπές είναι περισσότερο για να κουκουλώνουν βουλευτικά σκάνδαλα, παρά για την απόδοση ευθυνών, αλλά και οι συμμετέχοντες σ’ αυτές έχουν έξτρα αμοιβές, για την εκεί παρουσία τους. Έτσι είναι όλοι ευχαριστημένοι.

Ο λαός καμία εμπιστοσύνη δεν τους έχει, όπως και τις περίφημες ΕΔΕ που αφορούν τις παρεκτροπές και τα σκάνδαλα των δημοσίων υπαλλήλων.

Αυτά λοιπόν για το μεγάλο θέατρο που χρόνια τώρα μας ταΐζει κουτόχορτο. Το έχουμε συνηθίσει και αν αλλάξει κάτι ασφαλώς θα μας λείψει.

Στο σημείο αυτό είχα τελειώσει το άρθρο μου, και από τις ειδήσεις μάθαμε τα αίσχη που έγιναν στην σημερινή συνεδρίαση της επιτροπής. Όλοι κάτι περιμέναμε, γιατί θα ανέκριναν τον αλαζόνα κ. Βενιζέλο, ο οποίος επιβεβαίωσε τα γραφόμενά μου. Δεν θα επαναλάβω τα όσα ακούστηκαν, θα τα ακούσατε στις ειδήσεις. Αυτή είναι η δημοκρατία μας.

Γιώργος Κ. Περπινιάς                                                 4/4/13