Η μεγάλη απάτη στην Κύπρο - Του Βασίλη Βιλιάρδου

Οι ευρωπαϊκές τράπεζες κερδοσκοπούσαν εις βάρος των κυπριακών, με χρήματα που δανείζονταν με μηδενικό επιτόκιο από την ΕΚΤ - όταν το βρώμικο παιχνίδι τους έμοιαζε να τελειώνει, εξασφάλισαν τον απαραίτητο χρόνο για να μην ζημιώσουν, με τη βοήθεια της ΕΚΤ...

“Ο εν ψυχρώ βιασμός και η εκ προμελέτης δολοφονία της Κύπρου, δεν θα ήταν δυνατόν να συμβούν, εάν δεν υπήρχαν «Εφιάλτες» εντός των τειχών της. Η επιμονή των πολιτών της όμως να συνεχίσουν να μένουν στο ίδιο σπίτι με τους βιαστές και δολοφόνους τους, είναι σίγουρα μαζοχιστική – αφού είναι πολύ πιθανόν ότι θα συνεχίσουν να βιάζονται, καθώς επίσης να δολοφονούνται, για πολλά από τα επόμενα χρόνια".

Αρκετοί αναρωτιούνται σχετικά με το μέλλον της Ευρωζώνης, διαισθανόμενοι προφανώς ότι κάτι δεν πηγαίνει καλά - επί πλέον στα λάθη και στις παραλείψεις, οι οποίες έχουν δυστυχώς διαπιστωθεί κατά καιρούς.

Εν τούτοις, είναι κάτι εντελώς διαφορετικό το να δημιουργείται κάποιο πρόβλημα από ένα λάθος, σε σχέση με το να είναι σκόπιμο - πόσο μάλλον όταν πρόκειται για μία πολύ μεγάλη απάτη, όπως διαπιστώνεται στην περίπτωση της Κύπρου (σύμφωνα με τα ξένα ΜΜΕ). Ειδικότερα τα εξής:

Τόσο πριν, όσο και μετά τη διαγραφή χρέους της Ελλάδας (PSI), η κυπριακή κυβέρνηση τόνιζε συνεχώς ότι, η συγκεκριμένη διαδικασία θα απειλούσε τις τράπεζες της χώρας της - ενώ τα προβλήματα του χρηματοπιστωτικού τομέα της Κύπρου ήταν σε πολλούς γνωστά (άρθρο μας).

Σε κάθε περίπτωση, το αργότερο στις αρχές του 2012, οι δύο μεγάλες κυπριακές τράπεζες (Λαϊκή, Τράπεζα Κύπρου), έπρεπε (α) είτε να χρεοκοπήσουν (κατά το παράδειγμα της Ισλανδίας), (β)  είτε να διασωθούν, μέσω κάποιου πακέτου στήριξης - να αναδιαρθρωθούν, να ανακεφαλαιοποιηθούν ή να ληφθούν οποιαδήποτε άλλα ανάλογα μέτρα, αφού οι ζημίες στους ισολογισμούς τους υπολογίζονταν στα 11 δις € (ποσόν που αντιστοιχεί με το 60% περίπου του ΑΕΠ της χώρας).

Εάν όμως συνέβαινε κάτι τέτοιο, εάν δηλαδή αντιδρούσε σωστά και έγκαιρα η Ευρωζώνη, τότε θα δημιουργούνταν μεγάλα προβλήματα σε άλλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα της - επειδή στις αρχές του 2012 οι τράπεζες της Ευρωζώνης, κυρίως οι γερμανικές και οι γαλλικές, είχαν ακόμη καταθέσεις στις κυπριακές τράπεζες ύψους 20 δις.

Στο Διάγραμμα Ι, η μαύρη γραμμή αφορά τις τοποθετήσεις των γερμανικών και των γαλλικών τραπεζών στην Κύπρο, οι οποίες απέσυραν μαζικά τα χρήματα τους το 2011. Η κόκκινη γραμμή αφορά τις καταθέσεις των Κυπρίων - επιχειρήσεων και ιδιωτών. Τέλος, η κίτρινη αφορά τις καταθέσεις των Ρώσων, ενώ η πράσινη τις τοποθετήσεις τραπεζών εκτός Ευρωζώνης. Όπως φαίνεται καθαρά, μόνο η μαύρη γραμμή εμφάνισε απότομη μείωση των τοποθετήσεων - ενώ οι άλλες είτε παρέμειναν σταθερές, είτε αυξήθηκαν ελαφρά.

Συνεχίζοντας, η Ευρωζώνη θα έπρεπε ήδη το 2012 να συμφωνήσει είτε να διασώσει την Κύπρο (Bailout), είτε να αναδιαρθρώσει τις κυπριακές τράπεζες - επειδή το κυπριακό χρηματοπιστωτικό σύστημα ήταν ετοιμοθάνατο. Όμως, αυτό θα ζημίωνε τόσο τις γαλλικές, όσο και τις γερμανικές τράπεζες - οι οποίες θα υποχρεώνονταν να συμμετέχουν στην "δήμευση" των καταθέσεων.

Στα πλαίσια αυτά είναι φανερό πως η Τρόικα καθυστέρησε τη διάσωση της Κύπρου, το "Bailout" δηλαδή, έως ότου να γίνει υποχρεωτικά "Bail-in" - όπως αποκαλείται η συμμετοχή των μετόχων, των ομολογιούχων, καθώς επίσης των καταθετών, στη διάσωση των τραπεζών.

Στην Ελλάδα η διαδικασία διάσωσης ήταν πολύ πιο σύντομη, επειδή εδώ οι τράπεζες των δύο ηγετικών χωρών της Ευρωζώνης είχαν αποσυρθεί γρηγορότερα - αφού το 80% των δανείων, τα οποία δόθηκαν στην πατρίδα μας πριν από το PSI, οδηγήθηκε στις τράπεζες των έντιμων "εταίρων" μας.

Σε σύγκριση τώρα με το 2010, οι ευρωπαϊκές τράπεζες κατάφεραν να αποσύρουν συνολικά 50 δις € από την Κύπρο, πριν από τη "δήμευση" που αποφασίσθηκε - ένα ποσόν που χωρίς καμία αμφιβολία συνέβαλλε τα μέγιστα στην ασθένεια, καθώς επίσης στη μετέπειτα κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού συστήματος της Κύπρου.

Ενδεχομένως δε, τα υπόλοιπα 10 δις € που έχουν ακόμη απομείνει στην Κύπρο να μην υποστούν διαγραφή - επειδή πιθανότατα είναι τοποθετημένα στις άλλες τράπεζες και όχι στην Κύπρου ή στη Λαϊκή (η άλλη απάτη).

Εκτός αυτού, δεν είναι όλες οι ευρωπαϊκές τράπεζες εξίσου δικτυωμένες με την Πολιτική - οπότε ίσως κάποιες δεν είχαν την απαιτούμενη εσωτερική πληροφόρηση, με τη βοήθεια της οποίας θα απέσυραν έγκαιρα τα χρήματα τους.

Η ΑΙΤΙΑ ΤΩΝ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΕΩΝ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

Οι τράπεζες της Γαλλίας και της Γερμανίας, λόγω των χαμηλών επιτοκίων δανεισμού, δεν μπορούσαν να εξασφαλίσουν την απαιτούμενη κερδοφορία στις χώρες τους - μέσω της παροχής δανείων εκεί.

Εάν όμως τοποθετούσαν τα χρήματα τους στην Κύπρο, είτε σαν αποταμιεύσεις, είτε προθεσμιακά, με διάρκεια ενός έτους,μπορούσαν να επιτύχουν επιτόκια μεταξύ 2,8% και 4,9% - όταν το επιτόκιο στις χώρες τους ήταν μόλις 0,55% (Πίνακας Ι).

ΠΙΝΑΚΑΣ Ι: Επιτόκια καταθέσεων

Πηγή: mdbriefing.com

Πίνακας: Β. Βιλιάρδος

Βέβαια, για να κερδίσουν περισσότερα, θα έπρεπε πραγματικά να αφήσουν τα χρήματα τους στην Κύπρο, όπως φαίνεται από τον Πίνακα Ι - έτσι ώστε να πάρουν τους τόκους και να μην έχουν ζημίες. Επομένως, δεν μπορεί παρά να υποθέσει κανείς ότι, δεν απέσυραν όλες τις τοποθετήσεις τους αμέσως, επειδή δεν ήθελαν να χάσουν τα κέρδη τους - οπότε έπρεπε να περιμένουν ένα χρόνο.

Φυσικά, δεν θα μπορούσαν οι γερμανικές και οι γαλλικές τράπεζες να διακινδυνεύσουν κάτι τέτοιο, εάν δεν είχαν τη βοήθεια της κεντρικής τράπεζας της Ευρωζώνης (ΕΚΤ) - οπότε του διοικητή της, της κυβέρνησης της Γερμανίας, καθώς επίσης της Γαλλίας.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Συμπερασματικά, η διάσωση της Κύπρου δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία "αηδιαστική" ιστορία εσωτερικής πληροφόρησης και απάτης.

Σε γενικές γραμμές δε, οι ευρωπαϊκές τράπεζες κερδοσκοπούσαν εις βάρος των κυπριακών, με χρήματα τα οποία δανείζονταν με μηδενικό επιτόκιο από την ΕΚΤ. Αργότερα, όταν το βρώμικο παιχνίδι τους έμοιαζε να τελειώνει, εξασφάλισαν το απαραίτητο χρόνο για να μην ζημιώσουν - με τη βοήθεια της ΕΚΤ.

Εάν αυτό δεν είναι διαφθορά και διαπλοκή της χειρίστης μορφής, μπροστά στις οποίες η πολιτική διαφθορά στην Ελλάδα και στην Κύπρο φαίνονται παιδαριώδεις, τότε τι είναι; Γιατί θα πρέπει να πληρώσουν οι απλοί πολίτες της Κύπρου (της Ελλάδας, της Ιρλανδίας κλπ.) το λογαριασμό της απίστευτης αυτής απάτης;

Από την άλλη πλευρά, είναι δυνατόν ποτέ να ακολουθήσει η τραπεζική, η πολιτική και η δημοσιονομική ένωση τηςΕυρωζώνης, χωρίς την οποία είναι καταδικασμένο το ευρώ, υπό αυτές τις προϋποθέσεις;

Τέλος, πως θα μπορούσαμε να έχουμε "εταίρους", οι οποίοι συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο, εξαπατώντας αφενός μεν τους δικούς τους πολίτες, αφετέρου όλους εμάς τους υπόλοιπους Ευρωπαίους;

Βασίλης Βιλιάρδος

Αθήνα, 09. Απριλίου 2013

viliardos@kbanalysis.com

Σοφοκλέους 10