Η απειλή της ΟΛΜΕ - Του Άγγελου Στάγκου

Η ΟΛΜΕ, το συνδικάτο των εκπαιδευτικών, απειλεί πάλι με απεργίες κατά τη διάρκεια των Πανελληνίων Εξετάσεων, όταν δηλαδή τα παιδιά που εδώ και δύο χρόνια μοχθούν νυχθημερόν θα έχουν φτάσει στην κορύφωση της αγωνίας τους. Αυτή τη φορά το πρόβλημά τους είναι η αύξηση κατά δύο των ωρών που έχουν υποχρέωση να διδάσκουν στα γυμνάσια και τα λύκεια. Από 21 ώρες την εβδομάδα οι νεότεροι σε 23 και από 16 ώρες οι παλαιότεροι σε 18. Τρομερή επιβάρυνση για έναν κλάδο που «ξεκουράζεται» αρκετούς μήνες κάθε χρόνο, λόγω των διακοπών του ακαδημαϊκού έτους...

Ενα σοβαρό επιχείρημα του αντίλογου είναι αναμφίβολα ότι οι μισθοί των εκπαιδευτικών είναι πολύ χαμηλοί πλέον. Αυτό ισχύει, αλλά στην Ελλάδα της κρίσης όλοι οι μισθοί και οι συντάξεις είναι χαμηλοί και αναγκαστικά έτσι θα πορευθούμε. Η συντεχνιακή λογική δεν μπορεί πια να ξεπερνάει την πραγματικότητα και κυρίως δεν είναι ανεκτό η συνδικαλιστική πρακτική να απειλεί με ομηρία τους μαθητές για να διεκδικήσει, να απειλήσει, να εκβιάσει ή και να εκδικηθεί. Αν φτάσει σε τέτοιο σημείο, καθώς απαιτείται πλειοψηφία τριών τετάρτων στη γενική συνέλευση των εκπροσώπων για να πραγματοποιηθεί η απεργία κατά τη διάρκεια των εξετάσεων και απλή πλειοψηφία για να γίνει απεργία κατά τη διόρθωση των γραπτών.

Η ουσία, όμως, είναι ότι η ΟΛΜΕ επιμένει να αντιδρά σε κάθε προσπάθεια εκλογίκευσης της εκπαιδευτικής λειτουργίας. Το αποδεικνύει με κάθε ευκαιρία. Δεν θέλει την αξιολόγηση, δεν ενδιαφέρεται για την ποιότητα και τις επιδόσεις των καθηγητών, δεν επιθυμεί τη συγχώνευση σχολείων, όπου αυτή επιβάλλεται για διαφόρους λόγους και κυρίως γιατί είναι πολλά τα σχολεία σε περιοχές με λίγους σχετικά μαθητές, λέει «όχι» σε κάθε πρωτοβουλία προσαρμογής της σχολικής εκπαίδευσης στις ανάγκες των καιρών. Από την άλλη πλευρά, ανέχεται την παραπαιδεία και ενδιαφέρεται μόνο για τα στενά συμφέροντα των μελών της. Κατ’ αυτήν, σύμφωνα με τη γενική νοοτροπία των συντεχνιών στο Δημόσιο και τους δημόσιους φορείς, τα σχολεία υπάρχουν και λειτουργούν για να βολεύονται με κάθε τρόπο οι διδάσκοντες και όχι για να προσφέρουν εκπαίδευση στα παιδιά.

Στο μεταξύ, εκείνο που παρατηρείται τις τελευταίες ημέρες είναι ότι προβάλλονται θέματα και κυκλοφορούν φήμες που είναι σίγουρο ότι προωθούνται από κύκλους οι οποίοι θέλουν να δημιουργήσουν αναταραχή και αντιδράσεις στον χώρο της εκπαίδευσης. Σαν ένα είδος αντιπερισπασμού, προφανώς. Οπως ότι οι εκπαιδευτικοί θα μετακινούνται υποχρεωτικά, σαν να μην ίσχυε κάτι τέτοιο ώς τώρα, τουλάχιστον για όσους δεν είχαν τις κατάλληλες προσβάσεις. Ή ότι συγχωνεύονται και άλλα σχολεία και άρα μειώνονται οι θέσεις εργασίας. Ή, τέλος, ότι η αύξηση των υποχρεωτικών ωρών διδασκαλίας κατά δύο θα επεκταθεί και στους δασκάλους.

Οι κυνικοί τονίζουν ότι δεν θα έπρεπε να αναμένεται κάτι διαφορετικό από την ΟΛΜΕ ως αντίδραση. Αλλωστε, προσθέτουν, η συμπεριφορά της βρίσκεται σε πλήρη αρμονία με το μέτριο επίπεδο ενός πολύ μεγάλου αριθμού των εκπαιδευτικών σήμερα. Ισως δεν έχουν άδικο.

Η Καθημερινή