EUROVISION 2013: Νενικήκαμεν; Ας πούμε: ΠΕΡΙΠΟΥ! - Του Θεόδωρου Μεσσηνέζη

Αφού πιάσαμε την 6η θέση , δηλαδή παρά τρίχα να είμαστε στη πρώτη πεντάδα. Κάτι είναι και αυτό! Τι κερδίζουμε όμως ; Αν εξαιρέσουμε το 2005 που με την Παπαρίζου ήρθαμε πρώτοι, όλες τις άλλες χρονιές, από το 2003 μέχρι το 2013 μόνον δυο φορές μπορέσαμε να μπούμε στη πρώτη πεντάδα, ήτοι το 2004 και το 2007 που και τις δυο αυτές χρονιές πιάσαμε τη Τρίτη θέση στη βαθμολογία. Αλλά και τότε τι κερδίσαμε ; Νομίζω μόνον χειροκρότημα! Τίποτα παραπάνω. Μας έμεινε μόνον το κόστος της συμμετοχής. Αλλά και το 2005 που ήρθαμε πρώτοι και πάλι τι κερδίσαμε : Μόνον μια εφήμερη δόξα και ένα γερό ξεπουπούλιασμα αμέσως την επόμενη χρονιά, το 2006, με το να διοργανώσουμε εδώ στην Αθήνα την επόμενη ΦΙΕΣΤΑ όπως τη  λέγω εγώ , και κύριος είδε πόσα μας κόστισε, και που από τη πρώτη πέσαμε στην 9η θέση της βαθμολογίας! Αλλά τότε « ΕΙΧΑΜΕ  ΛΕΦΤΑ !» και ξοδιάζαμε ΑΒΕΡΤΑ, Σήμερα όμως όχι μόνον δεν έχουμε , αλλά μας υποχρεώνουν  να πληρώνουμε ΑΒΕΡΤΑ και τα δανεικά με τα οποία τότε κάναμε το κέφι μας. Μην βιαστείτε να μου πείτε ότι είμαι ένας γέρο-γκρινιάρης! Από την ώρα που είπανε ότι θα συμμετέχουμε και φέτος στη φιέστα αυτή, είπα : «Μωρέ μας περισσεύουν τα λεφτά για να τα πετάμε στα « ντίρλι ντίρλι»;   Ή μήπως άλλος είναι ο στόχος δηλαδή να επαληθευτεί η Λαϊκή ρήση ότι «στην αναμπαμπούλα και στα αμέτρητα χαίρεται ο λύκος» ;    Καλλίτερα όμως να σταματήσω εδώ.......................

Όταν προχθές τα μεσάνυχτα παρακολουθούσα την εκφώνηση της βαθμολογίας, στην Τρίτη ή τέταρτη ανακοίνωση, πάγωσα ακούγοντας ότι βρισκόμασταν στη πρώτη θέση. «Παναγιά μου,» σκέφτηκα, «αν μείνουμε σ’ αυτή τη θέση μέχρι τέλους, καήκαμε!  Τι κάνουμε που θα πρέπει του χρόνου να διοργανώσουμε πάλι εμείς αυτή τη φιέστα» ; «Με τι λεφτά»;  «Ποιος θα μας δανείσει πάλι για να τα πετάξουμε στα «ζήτω»; Θα γίνουμε για άλλη μια φορά ρεζίλι» ! Πως ξεκινήσαμε λοιπόν να πάμε «ξυπόλυτοι στ’ αγκάθιά;  Μα και μόνον η συμμετοχή μας και τα όσα θα πρέπει να ξοδιάσουμε γι’ αυτήν είναι αρκετή αιτία για να μας κοροϊδέψουν φίλοι και γνωστοί και να μας κακολογήσουν.  Δέστε τη Πορτογαλία. Κι αυτή η κακομοίρα στην ίδια περίπου θέση με μας  βρίσκεται. Σκεφτόμενη όμως λογικά και με σύνεση είπε « Γιατί να πετάξω λεφτά σε εφήμερες φιέστες» ; Και δεν πήρε μέρος φέτος στη τρέλα αυτή Κάνοντας αυτές τις σκέψεις, στο νου μου ήρθε μια άλλη εποχή, στη Μυτιλήνη, που θα την καταλάβουν όσοι νεαροί τω 75 και άνω, χρόνων την ακούσουν . Και τότε, όπως και τώρα Γερμανική κατοχή είχαμε. Πείνα και εξαθλίωση όπως και τώρα , είχαμε!

Τότε στη Μυτιλήνη , στις γειτονιές κυκλοφορούσαν διάφοροι ρακένδυτοι τύποι που ζητιάνευαν για να κρατηθούν στη ζωή . (καλή ώρα όπως και τώρα). Μεταξύ αυτών υπήρχε κάποιος ονόματι «Θαράπς» . Κρατούσε ένα άδειο τενεκεδάκι από κονσέρβα κι ένα κουτάλι και φώναζε « Κυράδες ω κυράδες . Τενεκούδ έχου, κουτάλ(ι) έχου. Φαγί δεν έχου ! Ποια θα μι δώς κουμμάτ»;       Σκεφθείτε τώρα τι θα συνέβαινε και τι θα του λέγανε αν τον βλέπανε να μπαίνει το βράδυ στολισμένον στο τότε χορευτικό κέντρο της Μυτιλήνης τη FEMINA ή στο εξ’ ίσου πολυτελές της τότε εποχής καφεζαχαροπλαστείο του ΒΑΛΑΚΗ ;! «Βρε  ψευταρά, βρε απατεώνα !  Μήπως το ίδιο δεν θα λέγανε και λένε τώρα και για εμάς, που απ’ τη μια τρέχουμε να δανειστούμε και ξεπουλάμε τα πάντα για να πληρώσουμε τα δανεικά της Ολυμπιάδας ενώ συγχρόνως περιμένουμε τα νέα δανεικά (τις δόσεις όπως τις λένε) ασθμαίνοντες , ενώ  απ’ την άλλη  τα πετάμε στις φιέστες και δεν  τα διαθέτουμε για να ταΐσουμε μερικά παιδάκια που πάνε νηστικά το πρωί στο σχολειό γιατί η μάνα τους δεν έχει , όχι γάλα, αλλά ούτε ψωμάκι να τα δώσει και λιγοθυμάνε στη τάξη τους ; Δεν θα πουν ότι είμαστε « ΑΜΥΑΛΟΙ» και επιπόλαιοι ;  Αλλά είπαμε : Η δόξα είναι γλυκιά σαν μέλι και πως να το κάνουμε, ο Λαός λεει ότι όποιος είναι κοντά στο μέλι όλο και θα γλύψει τα δαχτυλάκια του  Οπότε ;.......

Αλήθεια Πόσο μας κόστισε φέτος αυτή η φιέστα ; ποιος θα μας το πει με πάσα ειλικρίνεια ; Ταξίδια, ξενοδοχεία, διαφημιστικά , αμοιβές εκτελεστών και κομπάρσων,  Τσούρμο ολάκερο .Έξοδα σκηνής, δεξιώσεις και εδώ και στο εξωτερικό και κύριος οίδε πόσα άλλα ; Μας περισσεύανε ; Κι αν όχι που θα τα βρούμε ; Μη μου πείτε μόνον ότι θα τα βρείτε  « από εκεί που τα βρίσκετε κάθε φορά»! Δηλαδή από αφαίμαξη  των συνταξιούχων! Δεν λέγω « των εργαζομένων» γιατί οι εργαζόμενοι είναι πια λίγοι, πιο λίγοι κι απ’ τους συνταξιούχους .

Έρεε! ‘ΟΧΙ κύριοι ! Στο χωριό μου λένε ότι τα «φαρδομάνικα είναι για τους παπάδες και τους αρχοντάδες!  Κι εμείς ούτε παπάδες είμαστε ούτε αρχοντάδες!  Ένας Λαός ταλαιπωρημένος και «ξεζουμισμένος» είμαστε. Δεν αντέχουμε άλλο. Το μόνο που κατ’ ανάγκη αντέχουμε, είναι να κάνουμε αιματηρή οικονομία στα πάντα,  ακόμα και στο φαγητό των παιδιών μας. Είναι λοιπόν, αν όχι εγκληματικό πάντως σίγουρα προκλητικό , ο Λαός να πεινά και άλλοι για μια εφήμερη δόξα, για ένα χειροκρότημα ή και για χάρη ορισμένων ημετέρων να σπαταλούν λεφτά για φιέστες και να μην τα διαθέτουν έστω και για λίγο γάλα στα παιδάκια που κοντεύουν ,πολλά απ’ αυτά, να ξεχάσουν τη γεύση του.

Ξέρω  ότι σε  πολλούς αρέσουν οι φανταχτερές φιέστες . Και σε μένα θα άρεσαν, αν μπορούσα να τις χαρώ χωρίς να σκέφτομαι ότι κάποιος άλλος συνάνθρωπός μου  την ίδια στιγμή υποφέρει, ενώ θα μπορούσε ,με τα λεφτά που εγώ θα ξόδευα γι αυτές , αυτός να έχει έστω και ένα ψήγμα  ανακούφισης .

Τα λέγω λοιπόν ξεκάθαρα και πέστε μου ότι είμαι ένας γερο-παράξενος. Δεν με νοιάζει! .-

Θ.Σ.Μεσσηνέζης.-Αθήνα.-20/05/2013