Να, η ευκαιρία! - Του Θεόδωρου Μεσσηνέζη

Λυπηρά και επικίνδυνα  τα νέα που μας έρχονται από προχθές από τη γειτονική μας Τουρκία. Για όσους δεν παρακολουθούν συστηματικά τα πολιτικά τεκταινόμενα στη Χώρα αυτή, ήταν και ξαφνικά. Απρόσμενα θα μπορούσε να πει κανείς. Πράγματι ποιος θα μπορούσε να σκεφτεί ότι η χώρα αυτή, η μεγάλη, η ευημερούσα, η χώρα που ούτε λίγο ούτε πολύ, εκτός από το ότι επιθυμούσε να γίνει ενεργό μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δηλαδή, να γίνει και να λογίζεται ως μία πολιτισμένη  κι αυτή Ευρωπαϊκή Χώρα , λόγο του μεγέθους της και της δυνάμεώς της και των φιλοδοξιών της να θεωρεί τον εαυτό της  ως ηγέτιδα χώρα της Ασίας και των γύρο περιοχών , που όλοι έπρεπε να υπολογίζουν, δε ήταν παρά μια σαπουνόφουσκα, που οι νεαροί κάτοικοί της δεν μπόρεσαν να αντέξουν σε κάτι περιορισμούς που θέλησαν να τους επιβάλουν, πράγματα που σε άλλες χώρες θεωρούνται αυτονόητες ελευθερίες, όπως η ελεύθερη χρίσης του αλκοόλ και  το φιλί μεταξύ δυο ερωτευμένων νέων σε δημόσιο χώρο, καθώς και κάτι παρόμοιες  άλλες στενοκεφαλιές και, εν «μιά νυκτί» , τη ξεφούσκωσαν. Πάνε χάθηκαν οι κομπασμοί περί ανόδου του πολιτιστικού επιπέδου της και της ελευθερίας κινήσεως των ανθρώπων της.  Μία παλλαϊκή συγκέντρωση/ διαμαρτυρία στη πλατεία Ταξίμ της Κωνσταντινούπολης και η πρωτοφανής σε σκληρότητα  παρέμβαση της Αστυνομίας, ήταν αρκετά για να διαλύσουν το πέπλο που σκέπαζε όλη τη χώρα και έκρυβε από κάτω του τη πραγματικότητα, μια πραγματικότητα που κάθε άλλο έχει  να κάνει με τους αθώους περιορισμούς αλλά  που οι ρίζες του χάνονταν μέσα στα τρίσβαθα της ψυχής των κατοίκων της , μιας ψυχής φορτωμένης με την ιστορία αυτής της χώρας , που ειλικρινά δεν μπορεί να καυχάται για το πολιτιστικό και πολιτισμένο παρελθόν της. Λέξεις όπως σφαγή , εξισλαμισμός, Τσέτες, κρεμάλα, διωγμός, αίμα δεν  διαγράφονται εύκολα ούτε από το λεξικό ούτε από τις ψυχές όσων τα έζησαν και τυχαίως δεν χάθηκαν κι αυτοί τότε. Το αίμα ακόμη κοκκινίζει τις ακρογιαλιές του Βοσπόρου, τις ρεματιές της ενδοχώρας και τα καλντερίμια της Πόλης!  Όσοι τα έζησαν και τα είδαν από κοντά τότε, δεν μπορούν να τα ξεχάσουν και τα θυμούνται σαν έναν τρομερό εφιάλτη που πέρασε . Υπάρχουν όμως και αυτοί που τ έζησαν, αλλά όχι σαν θύματα αλλά σαν θύτες.  Κι αυτοί τα θυμούνται αλλά διαφορετικά και κομπάζουν και καμαρώνουν και γιορτάζουν τα τότε έργα τους .

Τι σημαίνει αυτό το τελευταίο; Ότι μέσα στο βάθος της ψυχής τους παραμένει ακόμη, έστω κι αν σιγοκαίει η φωτιά της «αγριότητας».

Απόδειξη η αγριότητα με την οποία οι δυνάμεις ασφαλείας  επετέθησαν κατά των διαδηλωτών, ήτοι  κατά των δικών  τους.

Που, να μην ήσαν και δικοί τους! Αυτό και μόνο αρκεί για να αποδείξει ότι ο διαφημιζόμενος πολιτισμός , πόρο απέχει από την πραγματικότητα , τη διακοσμημένη με πολυτελή και μεγάλα ξενοδοχεία, πολυτελείς λουτροπόλεις σε περιποιημένες πλάζ,  με  προσωπικό πρόθυμο μέχρι δουλικότητας αρκεί το «μπαξίσι να είναι ικανοποιητικό!

Δεν λέγω ότι κακώς υπάρχουν αυτά. Αντιθέτως ! Αλλά αυτά δεν προϋποθέτουν ότι σε μια ανάποδη στιγμή η ασφάλεια οιουδήποτε ξένου επισκέπτη δεν θα κινδυνεύσει. Γι’ αυτό δεν με εκπλήσσει το γεγονός ότι αμέσως μόλις ξέσπασαν οι ταραχές στη Γείτονα, Η Αγγλία, που τους γνωρίζει καλά, καθώς και άλλες πολλές χώρες, (μέχρι και η Συρία αν αληθεύει), εξέδωσαν «ταξιδιωτικές οδηγίες προτρέποντας τους υπηκόους των  ή να αποφεύγουν την επίσκεψή τους στη Χώρα αυτή ή αν θα πάνε  να είναι πολύ προσεκτικοί και να αποφεύγουν τις πόλεις όπου γίνονται ταραχές. Το πρόβλημα όμως για πολλούς είναι διττό !  Είναι γνωστό ότι πολλοί Ευρωπαίοι, και φέτος πολλοί από το βορρά, (Ρωσία κ.τ.λ.) προγραμμάτιζαν να περάσουν εκεί τις διακοπές του. Ποιες πόλεις να προσέξουν και να αποφύγουν, τη στιγμή που μέχρι σήμερα οι ταραχές έχουν απλωθεί σχεδόν σ’ όλες τις πόλεις ακόμη και σ’ αυτές των δυτικών παραλίων της χώρας που γειτνιάζουν με τα νησιά μας του Αιγαίου; Τι θα κάνουν; ή μάλλον τι θα σκεφτούν; «Πάμε για διακοπές όπου ζητάμε ΗΡΕΜΙΑ,ΚΑΛΟΠΕΡΑΣΗ και ΑΣΦΑΛΕΙΑ.» «Εν τάξει για τη καλοπέραση ! Αλλά Τι γίνεται με την ηρεμία και την ασφάλεια;»  «Μήπως επιβάλλεται σαν λογικοί άνθρωποι να αλλάξουμε ρότα, ιδίως αν έχομε μαζί μας και παιδιά;»  Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να επεκταθώ παραπάνω. !

Να η ΕΥΚΑΙΡΙΑ για εμάς. Να η ευκαιρία, τα 17 εκατομμύρια Τουριστών, που μας λένε ότι περιμένουμε για το καλοκαίρι, να γίνουν  20 εκατομμύρια! Μη γελάτε ειρωνικά! Είναι στο χέρι μας.

Ας φανούμε κι εμείς μια φορά στα είκοσι χρόνια «έξυπνοι, καπάτσοι»! Φτάνει πια το κουκούλωμα και το σκύψιμο . Ας Πεταχτούμε κι ας φωνάξουμε όλοι μας απ’ το Πρόεδρο της Δημοκρατίας  ώς το τελευταίο λιμενεργάτη και ξωμάχο προς  όλους αυτούς που ψάχνουν για «ήλιο, γαλανό ουρανό, καθάρια θάλασσα, ηρεμία, ασφάλεια, ξεκούραση, ανεμελιά και πρωτίστως «καλωσόρισμα». Ότι  η Ελλάδα με τα υπέροχα νησιά της και τις ονειρεμένες της ακρογιαλιές και το «γλυκόπιοτο ούζο της  (που αλλού το απαγορεύουν) τους προσκαλούμε και τους περιμένουμε για να περάσουν τις πιο αξέχαστες καλοκαιρινές διακοπές της ζωής τους.-

Θ.Σ.Μ.-Αθήνα.-04/06/2013