Έστωσαν υπ' όψιν όλα αυτά - Του Σάββα Καλεντερίδη

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές ο κ. Βενιζέλος ετοιμάζει τις αποσκευές του, ενώ όταν τις διαβάζετε θα ζούμε για 39η χρονιά το ασήκωτο βάρος της βάρβαρης εισβολής του Ατίλλα στην Κύπρο και της συνεχιζόμενης κατοχής του 38% του νησιού από ό,τι πιο αιμοβόρο και καταστροφικό έχει γνωρίσει αυτή η ιστορική περιοχή. Ελπίζουμε, πάντως, να μην «παρέσυραν» τον Ελληνα αξιωματούχο σε καμία δεξίωση της επετείου της «Επιχείρησης Ειρήνης» οι Τούρκοι διπλωμάτες και ο ομόλογός του που του απηύθυνε την πρόσκληση, όπως «παρέσυραν» άλλους Ελληνες πολιτικούς στο παρελθόν για να αποτίσουν φόρο τιμής και να καταθέσουν στεφάνι στο μαυσωλείο του σφαγέα Μουσταφά Κεμάλ, εκ των διδασκάλων του Αδόλφου Χίτλερ στο μάθημα της γενοκτονίας «ενοχλητικών λαών».

Το πιο πιθανό είναι η επίσκεψη του ασυγκράτητα πληθωρικού Ελληνα ΥΠΕΞ να συνδέεται με διαδικασίες που βρίσκονται σε εξέλιξη και σχετίζονται με τα ζητήματα εκμετάλλευσης των υποθαλάσσιων κοιτασμάτων φυσικού αερίου της Κύπρου, που σε συνδυασμό με την πορεία των διαπραγματεύσεων για το άνοιγμα κεφαλαίων με την Ε.Ε. και την εξαιρετικά δεινή θέση που βρίσκεται η Τουρκία σε όλους ανεξαιρέτως τους τομείς της εξωτερικής πολιτικής ίσως δημιουργούν ευνοϊκές συνθήκες για την επίλυση του Κυπριακού, που θα ξεκινήσει με την απόδοση της Αμμοχώστου στους δικαιούχους της!

Ελπίζουμε, λοιπόν, ο κ. Βενιζέλος και οι συν αυτώ να έχουν υπ’ όψιν τους τα εξής:

Το θεμέλιο του οικοδομήματος της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής ήταν η ιστορική συνεννόηση της Αγκυρας με τους Κούρδους και η ίδρυση ενός νέου κράτους στο οποίο θα συνυπήρχαν Τούρκοι και Κούρδοι. Με βάση το μεγαλεπήβολο σχέδιο του διδύμου Ερντογάν - Νταβούτογλου, το κράτος αυτό θα ήταν νησίδα σταθερότητας στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και πρότυπο στον αραβικό κόσμο, ενώ το οικονομικό του μέγεθος, σε συνδυασμό με το στρατηγικό του βάθος (sic), θα του επέτρεπε να χρησιμοποιεί την ήπια ισχύ του και ως κληρονόμος να κυριαρχεί στα όρια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας!

Με βάση το ως άνω σχέδιο, η Αγκυρα και η Κωνσταντινούπολη θα ήταν κέντρα βάρους της περιοχής από τη Βαγδάτη μέχρι τη Λιβύη και από το Σουδάν και τη Σομαλία μέχρι τον Καύκασο, τη Θεσσαλονίκη και το Σεράγιεβο, στην οποία περιοχή τα σύνορα θα είχαν πλέον συμβολική σημασία!

Ενώ μέχρι πριν από έναν χρόνο όλα έβαιναν καλώς και θα λέγαμε ότι, μετά τη συμφωνία Οτζαλάν - Ερντογάν για την πολιτική επίλυση του Κουρδικού, από τις 21 Μαρτίου 2013, με την ανακήρυξη εκεχειρίας από πλευράς του ΡΚΚ, το «νερό μπήκε στ’ αυλάκι», το σχέδιο άρχισε να παρουσιάζει προβλήματα στην εφαρμογή του. Το πρώτο πρόβλημα παρουσιάστηκε στη Συρία, όπου ο Ασαντ, βοηθούμενος από τη Ρωσία, το Ιράν και την Κίνα, κατάφερε να σταθεί στα πόδια του και να αντισταθεί στη βαρβαρότητα των εγκληματικών ομάδων των ισλαμιστών τρομοκρατών που δρουν στο έδαφος της χώρας αυτής. Η κατάσταση επιδεινώθηκε ακόμα περισσότερο για την Τουρκία από τότε που οι Κούρδοι που κατοικούν στο Δυτικό Κουρδιστάν (ΒΔ Συρία) πήραν τον έλεγχο των πόλων και των δομών του κράτους, βάζοντας πλώρη για τη δημιουργία δικού τους κράτους, την ανακήρυξη αυτονομίας και τον σχηματισμό κυβέρνησης μέχρι το φθινόπωρο του 2013. Και λέμε επιδεινώθηκε γιατί η δημιουργία αυτού του κράτους στο μαλακό της υπογάστριο ισχυροποιεί τη διαπραγματευτική θέση του ΡΚΚ όσο συνεχίζονται οι διαδικασίες επίτευξης τελικής συμφωνίας με το τουρκικό κράτος.

Ενώ συμβαίνουν αυτά και η Τουρκία προσπαθεί να μη βουτηχτεί στον «βάλτο» της Συρίας, σαν να υπάρχει κάποιο χέρι που συντονίζει τα πράγματα, εμφανίζονται οι διαδηλώσεις στην πλατεία Ταξίμ της Κωνσταντινούπολης, που ταρακουνούν το βάθρο του επί δεκαετία αήττητου Ερντογάν, στη συνέχεια ακολουθεί η παραίτηση του εμίρη του Κατάρ σεΐχη Χαμάντ, βασικού υποστηρικτή της Μουσουλμανικής Αδελφότητας στην Αίγυπτο, για να καταλήξουμε στην ανατροπή από τον στρατό του Μόρσι, ο οποίος κατά τα φαινόμενα έχασε πλέον κάθε στήριξη από τις ΗΠΑ, τη Σαουδική Αραβία, το Κουβέιτ και τα Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα.

Τη στιγμή που ο Ερντογάν προσπαθούσε να αντιληφθεί αν η δυναμ(η)ική που ανέτρεψε τον Μόρσι μπορεί να ανατρέψει και τον ίδιο, την Τετάρτη 17 Ιουλίου σήμανε κόκκινος συναγερμός στην Αγκυρα, επειδή οι Κούρδοι της Συρίας, που ετοιμάζονται να ανακηρύξουν την αυτονομία τους, έδωσαν ένα καθοριστικό χτύπημα στην ισλαμική τρομοκρατική οργάνωση Αλ Νούσρα, παρακλάδι της Αλ Κάιντα στη Συρία, και κατέλαβαν τη συνοριακή πύλη και τα συνοριακά φυλάκια που βρίσκονται απέναντι στην πόλη Τζεϊλάνπιναρ. Ηταν μάλιστα τόσο κρίσιμη η κατάσταση, που ο πολύς κ. Νταβούτογλου κάλεσε το Συμβούλιο Ασφαλείας των Η.Ε. να αναλάβει τις ευθύνες του!

Με άλλα λόγια, η κατάσταση μοιάζει σαν κάποιος να «έβγαλε από την πρίζα» τον Ερντογάν και το σύστημά του.

Εστωσαν υπ’ όψιν όλα αυτά κατά τις συζητήσεις στην Αγκυρα και όχι μόνο.

Σάββας Καλεντερίδης

Πηγή: δημοκρατία