Ούτε ενός γαϊδάρου γνώση;! - Του Θεόδωρου Μεσσηνέζη

Κάποτε ρώτησαν έναν γάιδαρο τι θα προτιμούσε, να βαδίζει σε μια «ανηφοριά» ή σε μια «κατηφοριά» και ο γάιδαρος, χωρίς να χρειαστεί να σκεφτεί, τους απάντησε : «Καλά βρε παιδιά, χάθηκε κομμάτι ίσωμα ;»  Και εμείς, σαν λίγο πιο νοήμονες απ’ το συμπαθές τετράποδο γιατί δεν πάμε απ’ τον ίσιο δρόμο μόνον προσπαθούμε από μονοπάτια και δύσβατες ανηφοριές ή  επικίνδυνες κατηφοριές να βγούμε απ’ το λαβύρινθο της κρίσης που βρισκόμαστε ; Και είναι ένας πολύ επικίνδυνος λαβύρινθος αυτός ο δικός μας! Είναι σαν μια «βραδυφλεγής βόμβα, που μπορεί κάποια στιγμή να σκάσει και τότε «ζήτω που καήκαμε!» Δεν μας έφτανε η φτώχεια μας, ,η εξαθλίωση μας, η ανεργία μας και τα χιλιάδες λουκέτα, μόνον, να σου και μας προέκυψε κι ένας απρόβλεπτος μποναμάς, που καιρό μας στριφογύριζε . Ένα αυγουλάκι, που στην αρχή δεν μπορούσες να πεις αν ήταν αυγό αετού ή φιδιού! Άσε που και τα δυό προέρχονται από όντα αρπακτικά, ή μάλλον το δικό μας από «ψόφιο» αρπακτικό κι ας  ήταν και «χρυσό!» Στην αρχή κανένας δεν του έδωσε σημασία. «Άφησε το , θα κλουβιάσει μόνο του» , πολλοί είπαν. Αμ δε; Αυτό όλο και μεγάλωνε και όλο πιο φανερό γινόταν το σουλούπι του. Μεγάλωνε γιατί κανένας δεν νοιάστηκε απ’ την αρχή να το τσακίσει αλλά  και περσότερο γιατί εύρισκε πολύ εύφορο και κατάλληλο έδαφος για να αναπτυχτεί. Αυτά τα αυγουλάκια , ό,τι χρώμα κι αν έχουν, παρουσιάζονται και αναπτύσσονται όπου υπάρχει φτώχεια, κακομοιριά, γρίνια και εξαθλίωση και πρωτίστως ανίκανη Δημοκρατία. Ανίκανη στο να καταλάβει το πόνο και τις ανάγκες του Λαού της και να προσπαθήσει να τις γιατρέψει. Αν δε, η Δημοκρατία αυτή είναι και αναίσθητη και αντί να γιατρεύει το πόνο του Κοσμάκη τον πολλαπλασιάζει με χαράτσια και φόρους εξοντωτικούς, τότε είναι σα να χουχουλιάζει το αυγουλάκι για να ανοίξει γρηγορότερα και να βγει από μέσα του το τερατάκι, που κύριος είδε τι λαχτάρες θα της προκαλέσει. Το κακό είναι ότι πολλοί που δεν πάει το μυαλό τους στο τι μπορεί να κρύβεται μέσα σ’ αυτό το αυγουλάκι, το βλέπανε και «λιγουρευόντουσαν». «Στην αναβροχιά καλό και το χαλάζι» λέει μια παροιμία. Έτσι κι αυτοί, μέσ’ τη πείνα και τη φτώχεια τους αυτό σκεφτήκανε πιστεύω . Αυγουλάκι είναι σου λένε, Κάτι τόπο θα πιάσει κι’ αυτό! Και το πλησίασαν, ενώ η κυρία Δημοκρατία φαινόταν να κοιμάται τον ύπνο του δικαίου.

Κι ένα βράδυ ξαφνικά, με δυό αναπάντεχες μαχαιριές  το αυγουλάκι έσκασε και τότε όλοι ….ξύπνησαν!....και τρεχάτε όλοι γιατί χανόμαστε!

Τώρα «τρεχάτε γιατί χανόμαστε;» Τόσο καιρό που ήταν ακόμη κλειστό μεσ’ το καβούκι του, τι κάνατε; Τώρα σας έπιασε ο πόνος ή ο πανικός;

Κάνατε ό,τι κάνατε για να μαζέψετε τα αμάζευτα. Τελειώσατε όμως ή κάνετε μισές δουλειές; Μαζέψατε τα τσόφλια, αλλά το περιεχόμενο έμεινε χυμένο πάνω σ’ ένα έδαφος που διψά, που λαχταρά, που περιμένει να δείξετε λίγο ενδιαφέρον και γι’ αυτό, να το δροσίσετε κι αυτό λιγάκι. Να αφήσετε να τρέξει πάνω του λίγη δροσιά από μισθούς, συντάξεις, επιδόματα. Μη κλείνετε τη στρόφιγγα και τα κόβετε όλα αυτά. Όταν μ’ αυτά δροσιστεί και ανασάνει κάπως αυτό το έδαφος που λέγεται Λαός, τότε μόνο του θα εξαφανίσει κάθε ίχνος και υπόλοιπο απ’ το χυμένο αυγουλάκι. Εσείς όμως τι κάνετε; Όχι μόνον δεν κάνετε καμιά προσπάθεια να δροσίσετε αυτό το πολύτιμο έδαφος, αυτό το Λαό στον οποίο υποτίθεται ότι στηρίζεστε, αλλά προσπαθείτε να το αποξεράνετε πέρα για πέρα, με νέους φόρους και νέες περικοπές και μοναδικές αυξήσεις μόνο στο πετρέλαιο. Πως λοιπόν σε τόσο κατάλληλο έδαφος να μην αναπτυχτεί κι ο σπόρος που έπεσε απ’ το ανοιγμένο αυγουλάκι;  Κι εσείς για να το μποδίσετε ν’ αναπτυχθεί , το κατηγορείτε, το βρίζετε, το κυνηγάτε. Ξεχνάτε φαίνεται τη γνωστή θεωρεία για τη «διαφήμιση» ότι πολλές φορές η «αρνητική διαφήμιση» είναι πιο ισχυρή και αποτελεσματική από τη θετική. Εσείς και όλα σχεδόν τα κανάλια, μάλλον με υπόδειξή σας, απ’ το πρωί ως το άλλο πρωί δεν κάνετε τίποτα άλλο παρά να ασχολείσθε με το θέμα αυτό, με τ’ αυγουλάκι αυτό που άνοιξε και να μας το θυμίζετε μη τυχόν και το ξεχάσουμε. Αλλά εσείς ξεχνάτε φαίνεται τη κρητικιά μαντινάδα που λέει: «Λέγε λεγε το κοπέλι κάνει  τη κοπελιά να θέλει.» Φρένο λοιπόν, μη και κάνετε  κι εσείς το Λαό, σιγά σιγά με το δικό σας « λέγε λέγε» κάποια στιγμή να το….θέλει! Γιατί τότε θα είναι πολύ αργά για…..κλάματα.

Καταλάβετέ το, ο δρόμος που ακολουθείτε είναι κατηφορικός και γλιστερός και υπάρχει φόβος να γλιστρήσετε για καλά και ποιος σας σώζει τότες; Αλλά για εσάς, σας το ομολογώ . Καρφάκι δεν μου καίγεται. Αυτό που με νοιάζει είναι μην πάρετε κι εμάς μαζί σας κάτω στο γκρεμό. Αυτό συλλογισθείτε λίγο και ακολουθήσετε τη σκέψη του συμπαθούς τετράποδου. Πιάστε το «ίσωμα» δηλαδή τον ίσιο, τον σωστό δρόμο. Ανακουφίστε λίγο τον κόσμο που ασφυκτιά κάτω από τα βάρη που τον φορτώνετε. Αφήστε τον λίγο να ανασάνει και αυτός. Δεν αντέχει άλλο. Η εποχή που ικανοποιείτο με άρτο και θεάματα, πέρασε. Σήμερα χρειάζεται «Άρτο και δουλειά! Δώσετε τα. Τότε θα διαπιστώσετε ότι οι άρχοντες ενός Λαού ευτυχισμένου θεωρούνται απ’ το Λαό αυτό «θεόπεμπτοι ηγέτες, ενώ οι ηγέτες ενός καταπιεσμένου και δυστυχισμένου Λαού, θεωρούνται Τύραννοι, απ’ τους οποίους όλοι εύχονται με κάθε κόστος να απαλλαγούν.

Λίγη σκέψη και λίγο μυαλό, λίγο περισσότερο απ’ του γαϊδάρου, χρειάζεται και μπορείτε να απαλλαγείτε και από τους κίνδυνους που προκαλεί το ανοιγμένο αυγουλάκι αλλά κι από την δικαιολογημένη δυσανασχέτηση και κατακραυγή του Λαού. Ακολουθήστε το σωστό δρόμο πλησιάζοντας το Λαό. Αυτόν στηρίξτε μια και Αυτός είναι ο μοναδικός που μπορεί  και να σας στηρίξει .

Θ.Σ.Μεσσηνέζης.-Μήθυμνα.-08/10/2013