Η αλλαγή της αλλαγής - Του Γιώργου Κ. Περπινιά

Όλα τα είχαμε, ένα νέο κόμμα μας έλειπε. Φαίνεται πως κάποιοι κατάλαβαν την έλλειψη και προσπαθούν να καλύψουν το κενό. Η συγκέντρωση των 58 με αρκετούς ξέμπαρκους πολιτικούς και πρώην αποτυχημένους. Ορισμός, το κέντρο, τι άλλο; Στο κέντρο χωράνε όλοι. Κεντροαριστεροί, κεντροδεξιοί και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις. Το λίγο από εδώ και λίγο από εκεί, μου θυμίζει το «ολίγον έγκυος» Ελληνικές εφευρέσεις και ορισμοί θέσεως κομμάτων, προς εξαπάτηση αφελών ψηφοφόρων. Επίσημη δήλωση θέσεως της κίνησης η κεντροαριστερά, απαραίτητο συμπλήρωμα η προοδευτική. Συμπαθής ό όρος προοδευτικός, σε όλο τον χώρο της αριστεράς. «Ελιά» ο τίτλος της προσπάθειας, ωραίος και αγαπητός καρπός στους γηγενείς, ως βασικό προϊόν της Ελληνικής γης. Παρόντες ο πρώην πρωθυπουργός κ. Σημίτης, ο νύν πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κι ευελπιστών μελλοντικός πρωθυπουργός κ. Βενιζέλος. Ο δήμαρχος Αθηναίων κ. Καμίνης, ο εκ των παλαιών κ. Απόστολος Κακλαμάνης, αυτός δεν λείπει από πουθενά, ο κ. Παρασκευάς Αυγερινός, ο πανταχού παρών κ. Μπίστης κι ο κ. Ψαριανός. Μεγάλη ελπίδα του κ. Σημίτη ο κ. Τάσος Γιαννίτσης, ο οποίος μάλλον δεν έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον. Μεγάλος απών ο κ. Κουβέλης με την ΔΗΜΑΡ, βλέπετε αυτός συνεργάσθηκε με τους συντηρητικούς της δεξιάς και μάλιστα πρόσφατα. Θα περιμένει να ξεχαστεί λίγο το θέμα κι εδώ είμαστε, υπάρχει και η προεδρία της Δημοκρατίας το 2015.

Συμπαράσταση από την ναυαρχίδα της ΔΟΛ του κ. Ψυχάρη εφημερίδα το Βήμα, με δημοσίευμα πως θετικά είδαν το 46,6% των ερωτηθέντων, την κίνηση αυτή της κεντροαριστεράς, είδατε το ολίγον; Ένα νέο οικοδόμημα δεν κτίζεται με παλαιά υλικά κατεδάφισης. Στην χώρα των εκπλήξεων όμως τα πάντα είναι δυνατά. Με πολυκομματισμό είναι δύσκολη η αυτοδυναμία ενός κόμματος σε μελλοντικές εκλογές, κάτι που μπορεί να είναι για καλό, αλλά δύσκολη η εταιρική συνεργασία Ελλήνων πολιτικών, κάτι που μας χαρακτηρίζει από την αρχαιότητα. Αυτό βέβαια το επιθυμούν τα μεγάλα τζάκια των Αθηνών και των άλλων αστικών κέντρων, των λεγομένων και Νταβατζήδων, για να ελέγχουν με περισσότερη ευκολία την κατάσταση, με την βοήθεια των ΜΜΕ. Αυτοί θα θέσουν τους όρους κι εμείς τα γνωστά υποζύγια, θα δώσουμε την έγκριση και την ευχή μας. Έτσι γίνεται εδώ και πολλά χρόνια, μας έχει γίνει συνήθεια. Δεν θα μείνουμε εδώ, μας περιμένουν σύντομα κι άλλες εκπλήξεις. Ο λόγος είναι πως και στα δύο συνεργαζόμενα κόμματα υπάρχουν μεγάλες τριβές και αντιδράσεις, όχι γιατί τους ενοχλούν τα μέτρα πού διαρκώς επιβάλλονται στους δυστυχείς ιθαγενείς αυτού του τόπου, (κάτι που έκανε και πολλούς μετανάστες εκ των ομόρων χωρών, να επιστρέψουν στην εστία τους, αυτό θα ήταν καλό αν δεν υπήρχαν οι Ασιάτες και οι Αφρικανοί).

Επανέρχομαι από την παρένθεση. Τους απασχολεί η επανεκλογή τους, γιατί γνωρίζουν πως θα ψάχνουν ακόμη και τις ψήφους των συγγενών τους. Αυτό για τους μικροβουλευτές, γιατί οι πρωτοκλασάτοι έχουν κάνει το κουμάντο τους, όπως συνήθως (βλέπε το πόθεν έσχες). Υπάρχουν οι οπαδοί, οι βολεμένοι, οι ελπίζοντες να βολευτούν και οι αφελείς. Θα μου κάνετε το ερώτημα, τι πράττουμε τώρα; Προσωπικώς δεν πιστεύω πως υπάρχει σωτηρία από το σημερινό πολιτικό κατεστημένο. Παρήκμασε παρασύροντας μαζί του και την χώρα. Καλό είναι ν’ αναζητήσουμε κάτι νέο, αν υπάρχει, αν μπορούμε να το βρούμε. Γνωρίζω πως είναι δύσκολο, γιατί έχουμε συνηθίσει με τα γνωστά ονόματα οικογενειών πολλά χρόνια τώρα, αλλά πρέπει να το τολμήσουμε, δεν έχουμε άλλο σωσίβιο, αν πετύχει έχει καλώς, αν αποτύχει τι έχουμε να χάσουμε; Η πολιτική Σαμαρά Βενιζέλου διέλυσε την μεσαία αστική τάξη, τον στυλοβάτη της εθνικής οικονομίας. Από αυτήν αντλούσαν την δύναμή τους και τώρα παραμένει πολιτικά άστεγη, οικονομικά διαλυμένη, με βιοτεχνίες χρεοκοπημένες, βιομηχανίες ανύπαρκτες, με περιουσία σε ακίνητα χωρίς πραγματική αντικειμενική αξία, για να μπορούν να την ρευστοποιήσουν και βαριά φορολογημένη.

Πολλοί επαγγελματίες έχουν φυλακιστεί για χρέη προς το δημόσιο από το οποίο έχουν να λαμβάνουν. Υπάρχουν και τα δάνεια, επαγγελματικά, στεγαστικά, καταναλωτικά. Που θα στραφεί ο κόσμος της; Στην αριστερά λιγάκι δύσκολο. Τι της μένει; Οι διστακτικοί, σε μία από τις δύο «ολίγον έγκυες» οι εκδικητικοί που αλλού, στην Χ.Α, γι αυτό τα ποσοστά της από τις δημοσιευόμενες δημοσκοπήσεις, τις οποίες προσωπικά δεν πιστεύω, παραμένει τρίτο κόμμα, παρά τις κατηγορίες και τα διάφορα video που προβάλουν συνεχώς τα κανάλια, επιδιώκοντας την φθορά της. Οι μεσαίοι στον ΣΥΡΙΖΑ, εκεί θα δώσουν την ψήφο διαμαρτυρίας τους και δεν θα το πουν σε κανέναν. Αναξιόπιστο δημόσιο, χρωστάει παντού, δεν πληρώνει πουθενά αλλοίμονο αν του χρωστάς και μιλάει για πρωτογενές πλεόνασμα. Τα δύο συγκυβερνώντα κόμματα χρωστούσαν στην μακαρίτισσα Αγροτική Τράπεζα 250 εκατομμύρια. Πάνε αυτά, ποιος τα ζήτησε; Ποιος τα πλήρωσε; Ποιος άλλος;

Και τώρα το μεγάλο ερωτηματικό. Τι θα γίνει με τον ΣΥΡΙΖΑ και τον πρόεδρό του; Την άποψή μου την έχω ξαναγράψει. Όταν λέω πως το πολιτικό μας σύστημα έχει χρεοκοπήσει, δεν εξαιρώ κανένα  κόμμα, ακόμη κι αυτόν τον νέο άνθρωπο. Αν δεν έχει εξασφαλίσει βοήθεια από μεγάλη δύναμη, δεν θα μπορέσει να σταθεί. Θα μπορούσε να γίνει ένας νέος Ανδρέας Παπανδρέου, αλλά δεν έχει αυτό το χάρισμα της λαοφιλίας και της δημοκοπίας. Περισσότερο φέρνει προς τον Γιώργο Παπανδρέου, όχι ως προς τα ψέματα, που στον τομέα αυτόν ξεπέρασε τον πατέρα του. Μόνον που είχε βραχύ πρωθυπουργικό βίο, αλλά κατόρθωσε να μας χώσει βαθιά σε σχετικά μικρό χρονικό διάστημα. Αλλού είναι η ομοιότητα. Πιστεύω πως του φτιάχνουν το μέλλον, όπως ακριβώς έκαναν και στον Γιώργο. Πρώτα πρόεδρος του κόμματος ο ένας και μετά πρόεδρος της Σοσιαλιστικής διεθνούς.  Το ίδιο κι ο δεύτερος. Πρόεδρος κόμματος πρώτα και μετά της Ευρωπαϊκής αριστεράς. Η σειρά των αξιωμάτων δεν είναι ίδια, το αποτέλεσμα όμως είναι. Άλλο ένα κοινό, η ανακήρυξη τους στους 100 άνδρες που προσέφεραν στην διανόηση. Ο πρώτος το 2010 κι ο δεύτερος το 2013. Μας δουλεύουν; Μάλλον. Τι μένει μετά; Η θέση του πρωθυπουργού. Αφού έγινε ο Γιωργάκης μπορεί να γίνει ο καθένας. Και μόνον που τον βρίζουν σχεδόν όλα τα κόμματα, αυτό σημαίνει πως τον φοβούνται. Σε περίπτωση εκλογών, υπάρχουν πολλές πιθανότητες να είναι το πρώτο κόμμα.

Η κατάσταση είναι μη αναστρέψιμη, οπότε δεν θ’ αλλάξει τίποτα μέχρι τις Ευρωεκλογές που θα γίνουν τον ερχόμενο Μάιο. Αν δεν βγάλει το ΠΑΣΟΚ κανέναν βουλευτή, ποια θα είναι η θέση του στην κυβέρνηση; Θα είναι μεγάλη η αποδοκιμασία. Ακόμη και η καρέκλα του προέδρου δεν θ’ αντέξει, όχι από το βάρος του, αλλά από την αμφισβήτηση των κομματικών στελεχών. Θα παραμείνουν έτσι; Θα πέσουν; Όλα μπορεί να συμβούν. Αν αρχίσουν οι κατασχέσεις σπιτιών τι θα επακολουθήσει. Σήμερα διάβασα στον τύπο πως στη Χίο, δύο δικαστικοί επιμελητές θα περάσουν πειθαρχικό, γιατί αρνήθηκαν να εκτελέσουν διαταγές  έξωσης σε οικογένειες με μικρά χρέη, που αδυνατούσαν να εξυπηρετήσουν. Τι θα γίνει με αυτό που συζητείται για το κούρεμα των καταθέσεων σε περίπτωση χρεοκοπίας τραπεζών; Όταν οι διοικήσεις έδιναν τρελά δάνεια και υπερχρεωμένες κάρτες, ποιόν ρώτησαν; Αν έχασαν να πληρώσουν οι διοικήσεις και οι μέτοχοι. Όχι οι καταθέτες, εκτός κι αν έκαναν κι αυτοί δανεισμό. Γιατί η κυβέρνησή μας εκτελεί  κάθε εντολή της τρόικας; Μήπως μας οδηγούν στην εξαθλίωση; Τι κάνουν για την ανεργία; Που είναι οι επενδύσεις; Χάνονται συντάξεις με τις αυξήσεις των ορίων ηλικίας. Ποια γυναίκα θα παραμείνει στην εργασία της για την συμπλήρωση των ορίων, όταν υπάρχουν νέες κοπέλες διαθέσιμες με χαμηλά ημερομίσθια και ακαθόριστο ωράριο; Χάνουμε περίθαλψη, συγχωνεύονται σχολεία για οικονομία, δεν έχουμε πετρέλαιο μέσα στο καταχείμωνο, κι όλ’ αυτά η κυβέρνηση τα ονομάζει θυσίες. Έχει χάσει η λέξη το νόημά της. Μέχρι που θα πάνε τους μισθούς για να θεωρούνται ανταγωνιστικοί; Έχει βάση αυτό που λέγεται μισθοί επιπέδου Βουλγαρίας;

Πόσα ερωτήματα μπορούμε να κάνουμε ακόμη; Ατελείωτα. Πραγματικά ατελείωτα. Όποιοι μπορούν να ησυχάζουν με όσα συμβαίνουν, μου θυμίζουν το λεχθέν από τον Ιησού. «Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι». Μόνον αυτοί. Τελειώνοντας θα πω το εξής. Οι δύο τελευταίοι πρωθυπουργοί υπέκλεψαν την εξουσία, λέγοντας ψέματα στον λαό. Δεν είχαν εντολή για τέτοια μέτρα. Είναι παραβάτες του συντάγματος, και του όρκου τους. Ερωτώ. Ποιο πρέπει να είναι το πολιτικό μέλλον του Αντώνη; Τι του πρέπει; Θέλετε απάντηση; Αυτό που έχει σήμερα ο Γιώργος. Δεν τρέχει τίποτα, το κατάπιαμε και μπορεί να τον ψηφίσουμε πάλι. Δύο εκλογές, δύο λάθη. Θα παραφράσω το ρηθέν υπό των αρχαίων προγόνων. «Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρών σοφών εστί».

Γιώργος Κ. Περπινιάς                                     16/12/13