Εκλογικά ατοπήματα - Του Γιώργου Κ. Περπινιά

Πλησιάζουν οι δημοτικές, περιφερειακές και ευρωβουλευτικές εκλογές. Καλόν είναι οι ψηφοφόροι να γνωρίζουν κάποια πράγματα και κυρίως να σκεφθούν τι θα πράξουν, δηλαδή να ψηφίσουν με γνώμονα το συμφέρον της πατρίδος, της πόλεως και τελικά το δικό τους. Να μην επικρατήσουν οι κομματικές θέσεις και τα προβεβλημένα από την τηλεόραση ονόματα. Να επιλέξουν με αξιοκρατικά κριτήρια κι όχι αυτούς που μας υποδεικνύουν τα κόμματα. Καιρός είναι να επιδείξουμε ωριμότητα, να μη μας χειραγωγούν οι πολιτικοί, σαν να είμαστε παιδιά κι εκείνοι κηδεμόνες. Ένας δήμαρχος δεν είναι απαραίτητο να έχει κομματική ευλογία, αλλά ικανότητα να λύσει τα αμέτρητα προβλήματα της πόλης που εκλέγεται. Έχουμε πάρει μαθήματα από το παρελθόν, πως φαντακτερά ονόματα  κατέβηκαν στις δημοτικές εκλογές εγκαταλείποντας την βουλευτική έδρα για να πάρουν τον δήμο, να καυχηθεί το κόμμα για την νίκη και μετά εγκατέλειψαν τον δήμο σε έναν αντιδήμαρχο κι επέστρεψαν στην βουλευτική ή υπουργική τους θέση. Δεν μας χρειάζεται ένας τέτοιος δήμαρχος, για να πάρουμε την χαρά πως βοηθήσαμε να επιδείξει  την δύναμη του το κόμμα στο οποίο πιστεύουμε.

Το ίδιο για τον περιφερειάρχη και για τον ευρωβουλευτή. Για τον δεύτερο, καλό είναι να δούμε από το βιογραφικό του, την μόρφωσή του, τις ξένες γλώσσες που μπορεί να μιλάει και τις δυνατότητες που πρέπει να έχει για να σταθεί επάξια, γιατί εκπροσωπεί εμάς τους πολίτες στο ευρωκοινοβούλιο και όχι το κόμμα από το οποίο προέρχεται. Δεν ψηφίζουμε ποδοσφαιριστές μπασκετμπολίστες και ηθοποιούς μόνον γιατί είναι δημοφιλείς. Ας κρατήσουν την δημοτικότητα τους για το θέατρο, το γήπεδο, την τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Εκτός αν θέλουμε το ταλέντο των ηθοποιών στη χρήση του λόγου και μόνον, για το βήμα του εθνικού κοινοβουλίου. Αυτά βέβαια ισχύουν και για τις βουλευτικές εκλογές, που μπορεί σύντομα ν’ ακολουθήσουν αυτές που θα γίνουν τώρα.

Μην πιστεύετε στις δημοσκοπήσεις, γιατί γίνονται για την χειραγώγηση της μάζας των ανενημέρωτων πολιτών, που έχουν την τάση ασυναίσθητα, να οδηγούνται προς τους φαινομενικά νικητές, που διαθέτουν και  την βοήθεια της τηλεόρασης. Οι δημοσκοπικές εταιρίες δεν είναι φιλανθρωπικά ιδρύματα, κάνουν επάγγελμα και δεν μπορεί να δημοσιεύουν αποτέλεσμα που ίσως να μην εξυπηρετεί τον πελάτη, που σε τελική ανάλυση αυτός πληρώνει. Επίσης ως επί το πλείστον είναι τηλεφωνικές και με την καχυποψία που διακατέχει τους ερωτώμενους, που ξέρουν ότι οι ερωτώντες γνωρίζουν το όνομα του συνδρομητή του τηλεφώνου, μάλλον δεν λένε την αλήθεια. Στις διπλές εκλογές του Μαΐου και του Ιουνίου του 2012 έπεσαν παντελώς έξω, εκτός κι αν σκοπίμως έδιναν άλλο αποτέλεσμα, από αυτό των μετρήσεων. Και να μην ξεχνάμε την ερώτηση «ποιος είναι ο καταλληλότερος πρωθυπουργός» η απάντηση είναι πάντα αυτός που κυβερνά. Πως λοιπόν μετά τον αλλάζαμε και βάζαμε τον ακατάλληλο; Θυμηθείτε ότι όλοι όσοι μας κυβέρνησαν, από τον Σημίτη μέχρι τον Σαμαρά, ήταν οι καταλληλότεροι. Αυτά όλα στην νεοελληνική, ονομάζονται  μάρκετινγκ κι επειδή σήμερα τα πάντα πωλούνται και είναι οργανωμένα με τους κανόνες της αγοράς, οι διαφημιστές και οι δημοσκόποι πρέπει να έχουν για τον πελάτη το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Κάτι ακόμη, τελευταίως πολλά σκάνδαλα βλέπουν το φώς της δημοσιότητος και παίρνουν τον δρόμο της δικαιοσύνης. Είναι πολλά δεν είναι λίγα για να τα παρακολουθούμε αδιάφοροι. Ποιοί τα έκαναν; δεν πρέπει να τους ξεχνάμε. Πρέπει να μην εμπιστευόμαστε την τύχη μας από εδώ και πέρα στους χώρους από τους οποίους προήλθαν, αλλά και που οι χώροι αυτοί τα συγκάλυψαν. Κάποιοι εκμεταλλεύτηκαν την εμπιστοσύνη που τους δήξαμε. Δεν πρέπει να γινόμαστε σε κάθε νέα εκλογή, η κολυμβήθρα του Σιλωάμ και να τους δίνουμε την ευκαιρία να συνεχίζουν το θεάρεστο έργο τους.
Ακόμη και τον θεσμό των ΜΚΟ οι εφευρετικοί τον έκαναν έναν ακόμη χώρο απάτης και λαμογιάς.
Ο γενικός επιθεωρητής δημόσιας διοίκησης κ. Ρακιτζής μας πληροφόρησε πως στην Ελλάδα οι ΜΚΟ είναι περισσότερες από 3000, μη σας ξενίζει ο αριθμός, φανταστείτε τι έχουμε πληρώσει και πόσες απ’ αυτές παρήγαγαν έργο. Ποιούς και ποιόν να εμπιστευθούμε, όταν γνωρίζουμε πως και στο παρελθόν ειδικώς στον χώρος της τοπικής αυτοδιοίκησης, έχουν γίνει πολύ μεγάλες ρεμούλες. Είναι χώρος κατ εξοχήν αμαρτωλός στο έπακρον.

Και τώρα ο πρωθυπουργός ο οποίος με διάγγελμα δήλωσε, πως με την βοήθεια του Θεού και της Ορθοδοξίας, η Ελλάδα θα βγεί από την μεγάλη κρίση που μας βασανίζει. Πώς να το ερμηνεύσουμε αυτό; Δεν έχει σχέδιο; δεν μας έχει πει πως θα γίνουν επενδύσεις; πως θα απορροφηθεί η ανεργία; πως θα αξιοποιηθούν όλες οι πηγές της παραγωγής; της καλλιέργειας της γής και ότι άλλο παράγει πλούτο; Τώρα τα περιμένει όλα από την βοήθεια του θεού; Γι αυτό πήγε στο Άγιον όρος, να μας δείξει πως είναι ευσεβής έναντι του κ. Τσίπρα που δεν είναι; Όχι κύριε δεν είναι ευσέβεια αυτή.
Όταν πηγαίνετε στο προσκύνημα με τηλεοπτικό συνεργείο, με κάμερες, προβολείς, μικρόφωνα, με μεγάλη συνοδεία δημοσιογράφων και πολιτικών για να μας πείτε το «Πάτερ υμών» από τον δεσποτικό θρόνο, στον οποίο μόνον αρχιερείς και μητροπολίτες ιερουργούντες μπορούν να κάθονται. Τι άλλο ήταν αυτό, εκτός από επικοινωνιακή συμπεριφορά; Και οι μοναχοί πως το δέχθηκαν; Μήπως έχει σχέση με τις απαλλαγές των μονών από κάθε μορφή φορολόγησης;
Ο κύριος Σαμαράς, αν ήταν πράγματι ευσεβής και γνώριζε τα περί θρησκείας, θα έπρεπε να σκεφθεί πως ο ταπεινός Ιησούς, κατηγόρησε τους Φαρισαίους μέσα στον ναό, ακριβώς για την ίδια συμπεριφορά. Την επιδεικτική προβολή μπροστά στο εκκλησίασμα, «εγώ είμαι ο ένας ο μοναδικός και κανένας άλλος ενοποιών μου». Αυτό το προσκύνημα, άραγε πόσο στοίχισε στον βαριά φορολογούμενο, άνεργο ή συνταξιούχο; Η μετάβαση, παραμονή και εστίαση τόσων ανθρώπων, για να κάνει ο κ. Σαμαράς την προσευχή του; Θέλουμε δεν θέλουμε, όλα πρέπει να τα σκεπτόμαστε. Μακάριοι οι οπαδοί κομμάτων. Είναι οι μόνοι που κοιμόνται ήσυχοι. Δεν προβληματίζονται τι θα ψηφίσουν. ‘Έχουν εμπιστοσύνη στο κόμμα στο οποίο πιστεύουν και θα κάνουν αυτό που θα τους πει η ηγεσία του. Στραβό, ίσιο, κανένα πρόβλημα. Γι αυτούς υπάρχει ακόμη αριστερά και δεξιά, με όλα τα παρακλάδια τους. Πέραν αυτών, ουδέν.

Για τον εκλογικό νόμο έχω να πω μερικά πράγματα. Στην χώρα μας ποτέ δεν είχαμε πάγιο εκλογικό σύστημα. Όλοι οι εκλογικοί νόμοι που έχουν ισχύσει στο παρελθόν, ήταν το μενού των εκλογικών μαγειρείων των μεγάλων κομμάτων. Κάθε κόμμα που ήταν στην κυβέρνηση, έφτιαχνε εκλογικό νόμο που θα το βόλευε στις επόμενες εκλογές. Έτσι νοθευόταν η λαϊκή ετυμηγορία. Πάγια θέση είχε μόνο το ΚΚΕ που ζητούσε την απλή αναλογική, σύστημα που απαιτεί το 51% των ψηφισάντων για να αναδειχθεί ένα κόμμα νικητής των εκλογών και να οργανώσει κυβέρνηση. Δεν το δέχθηκε κανένα κόμμα και μόνον ο Ανδρέας Παπανδρέου το υποσχέθηκε πριν πάρει την εξουσία, και το ξέχασε αμέσως όταν την πήρε, μαζί με πολλά άλλα. Ο νόμος που ισχύει σήμερα, έγινε επί κυβερνήσεως Κ. Σημίτη τον Φεβρουάριο το 2004 με εισηγητή τον Κ. Σκανδαλίδη. Είναι αναλογικό σύστημα και έδινε τότε μπόνους 40 έδρες στο πρώτο κόμμα. Νέα αλλαγή έγινε από τον  Π. Παυλόπουλο το 2008 επί κυβερνήσεως Κ. Καραμανλή αυξάνοντας τις 40 σε 50 έδρες στο πρώτο κόμμα, που με 40% μπορεί να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Έτσι σήμερα ο Α. Σαμαράς κυβερνά με 29,66% μαζί με το ΠΑΣΟΚ που πήρε 12,28% στις εκλογές του 2012 σύνολο 41,94% δηλαδή ούτε τους μισούς ψήφους επί του συνόλου των ψηφισάντων, αλλά με το μπόνους των 50 εδρών, πλειοψήφησε και σχημάτισε κυβέρνηση με 129 έδρες η ΝΔ και 33 το ΠΑΣΟΚ σύνολο 162. Συνέπραξε στην αρχή και η ΔΗΜΑΡ με 17 έδρες κι αργότερα διαφώνησε κι αποχώρησε.

Αυτό μαζί με την λευκή ψήφο που θεωρείται άκυρη, νοθεύεται η λαϊκή βούληση. Η λευκή ψήφος δεν πρέπει να θεωρείται άκυρη, γιατί είναι συνειδητή ψήφος απαξίωσης του πολιτικού συστήματος.
Αν είναι εκ προοιμίου άκυρη, γιατί η επιτροπή δίνει λευκό ψηφοδέλτιο; Για να το μετρήσει μετά ως άκυρο; Τροποποίηση του νόμου για την λευκή ψήφο έγινε το 2006 παρ’ όλο που το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο με απόφασή του το 2005 είχε δεχθεί με πλειοψηφία 6 προς 5 πως αποτελεί ενάσκηση του εκλογικού δικαιώματος, γι' αυτό και θα πρέπει να λαμβάνεται υπ' όψιν και να προσμετράτε. Έτσι κερδίζονται οι εκλογές και μετά λένε πως ο κυρίαρχος λαός αποφάσισε. Γιατί τα κόμματα δεν την θέλουν; Γιατί αν προσμετρήσει θα επηρεάσει το εκλογικό μέτρο, εις βάρος του πρώτου κόμματος.
Θα καταλάβατε πόσο μας υπολογίζουν και πως μας χρησιμοποιούν. Όμως εμείς τους δώσαμε το δικαίωμα, με την αποδοχή της οπαδοποίησης, του καλλιεργημένου φανατισμού ποδοσφαιρικού τύπου, της ανοχής μας στα σκάνδαλα και στον γρήγορο πλουτισμό τους. Κι αν έρθουν άλλοι και είναι επαγγελματίες της πολιτικής, τα ίδια θα κάνουν, είναι πρόσφορο το έδαφος.

Γιώργος Κ. Περπινιάς     24/2/14