Το μεταναστευτικό πρόβλημα - Του Γιώργου Κ. Περπινιά

Στον τόπο μας ποτέ δεν μας έλειψαν τα μεγάλα προβλήματα και οι εξαιρετικά δύσκολες στιγμές, η αγαπητή καραμέλα που χρησιμοποιούσαν και συνεχίζουν να χρησιμοποιούν οι πολιτικοί μας. Ένα πραγματικά πολύ σοβαρό πρόβλημα που δεν μπορέσαμε να ξεπεράσουμε, μέχρι σήμερα, είναι το θέμα του εμφυλίου. Το συντήρησαν δεόντως κι αυτό οι πολιτικοί, ένθεν κακείθεν, δι’ ίδιον όφελος, συντηρώντας τον διχασμό τόσα χρόνια, εις βάρος της εξέλιξης και της πραγματικής προόδου.
Αυτός είναι και ο λόγος της χρήσης των τίτλων, η δεξιά, η αριστερά που κατ ανάγκην δημιούργησαν το κέντρο και τα παρακλάδια του, κεντροαριστερά και κεντροδεξιά. Τον τίτλο της δημοκρατικής παράταξης τον οικειοποιήθηκε το ΠΑΣΟΚ και συνεχίζει να τον χρησιμοποίει κακώς ο Βενιζέλος, ως παράτυπος κληρονόμος ενός διαλυμένου κόμματος και της προσπάθειάς του να φτιάξει ένα νέο, με παλαιά φθαρμένα και μερικά διεφθαρμένα υλικά του. Αν του το επιτρέψουμε, με την αρχομανία που τον διακρίνει, θα το πληρώσουμε πολύ ακριβά, ακόμη μία φορά. 

Δεύτερο πρόβλημα είναι ο αφελληνισμός, ο οποίος σκοπίμως μας έχει επιβληθεί και δυστυχώς όχι μόνον τον έχουμε αποδεχθεί, αλλά τον σπεκουλάρουμε συνειδητά με την θέλησή μας, αρνούμενοι την γλώσσα και τις παραδόσεις μας. Ξένες επιγραφές στα καταστήματα, από το πολυκατάστημα μέχρι το σουβλατζίδικο, από τον γιατρό μέχρι τον περιπτερά. Από τον χαιρετισμό μεταξύ μας, το τραγουδάκι των γενεθλίων, την ευχή  καλά Χριστούγεννα κι ευτυχισμένο το νέο έτος στην Αγγλικήν. Τους διαφόρους όρους που χρησιμοποιούν οι δημοσιογράφοι στον έντυπο και τηλεοπτικό τύπο, την ξενική ονομασία εφημερίδων περιοδικών και τηλεοπτικών διαύλων και πολλά άλλα, που θα μπορούσα να γεμίσω σελίδες να τα περιγράψω. Έχουμε την πλουσιότερη γλώσσα του κόσμου, που διδάσκεται κυρίως η αρχαία της, στα μεγάλα ξένα πανεπιστήμια κι εμείς αρνούμεθα να την μιλάμε και τα παιδιά να την γράφουν στο διαδίκτυο. Σε κανέναν από τους άλλους λαούς της ΕΕ δεν θα το δούμε να συμβαίνει αυτό, είναι αποκλειστικά δικό μας ιδίωμα και το θεωρούμε προοδευτισμό. Δεν γνωρίζω αν ο ξενικός τίτλος προσελκύει ευκολότερα έναν πελάτη στον επαγγελματία ή αν η αδυναμία του να τον διαβάσει, τον απομακρύνει για να μην δείξει την άγνοιά του.

Τρίτο πρόβλημα είναι το γλωσσικό των διαφόρων εθνοτήτων. Έχουμε τους Τουρκόφωνους της Θράκης, τους αποκαλούμενους Σλαβομακεδόνες της Μακεδονίας και τέλος τους Αλβανόφωνους, που είναι διάσπαρτοι σε όλη την επικράτεια. Ένας Ελληνόφωνος της Κωνσταντινούπολης, θέλουμε να λέγεται Έλληνας, ένας Τουρκόφωνος της Θράκης δεν θέλουμε να λέγεται Τούρκος, αλλά ‘Έλληνας μουσουλμάνος. Ακολουθούν αρκετές μικρότερες μειονότητες, όπως Βούλγαροι, Ρουμάνοι, Πολωνοί, Ουκρανοί, Γεωργιανοί, Ρώσοι, Λετονοί, Μολδαβοί και Φιλιπινέζοι. Αυτοί έως εδώ και είναι αρκετά ανεκτοί πολλά χρόνια από την Ελληνική κοινωνία.

Εδώ περνάμε στο τέταρτο και μεγαλύτερο πρόβλημα, που έχει σχέση με τον τίτλο του κειμένου μου.
Μετά των όσων αναφέρω, κάποια στιγμή άρχισε η μη ελεγχόμενη πλέον αθρόα και παράνομη μετανάστευση Ασιατών και Αφρικανών στην Ελλάδα. Σήμερα κανείς δεν γνωρίζει τον πραγματικό αριθμό τους, εκτός ίσως από τις αρμόδιες αρχές. Κανείς δεν γνωρίζει πως σιτίζονται οι μαντρωμένοι ποιος πληρώνει τα τσιγάρα, τα τηλεφωνήματα στις πατρίδες τους, την ιατρική τους περίθαλψη και την ένδυσή τους. Επίσης δεν γνωρίζουμε μέχρι που θα φτάσει αυτός ο αριθμός και τι θα γίνει μετά. Γνωρίζω πως θα χαρακτηριστώ ρατσιστής με αυτά που γράφω αλλά μην βιαστείτε, μέχρι να το διαβάσετε όλο. Θυμηθείτε τον βίαιο διαμελισμό που έκαναν οι δυτικοί στην πρώην Γιουγκοσλαβία. Τι τους χώριζε; Το γλωσσικό εθνικιστικό και η θρησκευτική διαφορά. Τι βλέπουμε σήμερα στην Ουκρανία και τι φαντάζεσθε πως θα επακολουθήσει; Ποιες είναι οι εμφανείς αιτίες; Το εθνικιστικό, το δογματικό και το ανακάτεμα των δυτικών στο υπογάστριο της Ρωσίας. Την συνέχεια θα την δούμε με πρώτους εμάς ή την Τουρκία. Η σειρά δεν παίζει κανέναν ρόλο. Το αποτέλεσμα μετράει. Η τύχη μας θα είναι κοινή και αποφασισμένη.

Εμείς έχουμε την υπογεννητικότητα, την μετανάστευση των μορφωμένων νέων, την υπερχρέωση της χώρας, την σταδιακή κατάργηση της δημόσιας παιδείας και της περίθαλψης των γερόντων, τον μεγάλο αριθμό των ανέργων και παράλληλα των συνταξιούχων, το αδιαχώρητο στις φυλακές, την φορολογική καταπίεση, την κατάργηση της τραπεζικής πίστης με το δικαίωμα της κατάσχεσης, την ασύμφορη δωρεά των γονέων προς τα τέκνα, την ακρίβεια της αγοράς, τις αυξήσεις των διοδίων ακόμη και μεταξύ των ομόρων χωριών και ότι άλλο μας περιμένει ακόμη.
Παράλληλα ακολουθούν οι γνωστές σε μας προστριβές, το «διαίρει και βασίλευε» το νέο φρούτο. Μνημονιακοί  και αντιμνημονιακοί, άλλος ένας λόγος διχόνοιας, ακολουθούμενος από κομματικό  φανατισμό ποδοσφαιρικού τύπου. Αποκλείεται σε άλλη χώρα τρείς μήνες πριν τις δημοτικές κυρίως εκλογές να γίνονται τόσες πολλές συζητήσεις και δημοσκοπήσεις. Ένας οργανωμένος φανατισμός χωρίς κανέναν σοβαρό λόγο. Ποιος περιμένει πως οι νέοι δήμαρχοι να κάνουν ότι δεν έκαναν οι απερχόμενοι; Ποιος γνωρίζει ποιοι είναι οι κατάλληλοι για την ευρωβουλή; Ό,τι ακριβώς κάνουν οι αθλητικές εφημερίδες προ των αγώνων, το ίδιο κάνουν οι πολιτικές, με πρωτοστάτες τα κανάλια και τις καθημερινές άσκοπες συζητήσεις των πολιτικών αστέρων, να πωλούν την πραμάτεια τους στους αφελείς αγοραστές. Αυτή την διαίρεση θα την πληρώσουμε, όπως ακριβώς έγινε κι άλλες φορές στην πρόσφατη ιστορία μας. Ό,τι μας ετοιμάζουν οι μεγάλες δυνάμεις που κανονίζουν τις σφαίρες επιρροής, πάντα με την βοήθεια των δικών μας εγκαθέτων, το ίδιο θα γίνει πάλι κι εμείς ή όσοι επιζήσουν θα βρίζουμε τους ξένους και τους δικούς μας πολιτικούς, κατόπιν εορτής όμως.

Όταν έρθει αυτή η ώρα που εύχομαι να κάνω λάθος, τότε θα παίξουν σπουδαίο ρόλο οι μετανάστες.
Το πώς θα τους χρησιμοποιήσουν, καλύτερα να μην το φανταστώ. Δεν μπορώ να βλέπω όμως αδιάφορα αυτήν την αλόγιστη αύξηση του πληθυσμού τους. Ο προηγούμενος υπουργός με την αστεία ονομασία του υπουργείου «προστασίας του πολίτη» έφτιαξε τον περίφημο φράκτη στον Έβρο, μάλλον για να βολευτεί κάποιος εργολάβος. Δεν είδαμε να ελαττωθούν οι καθημερινές αφήξεις των ξένων επισκεπτών, που εξελίσσονται σε μονίμους κατοίκους και που στο τέλος θα τους προσμετράμε μαζί με τους τουρίστες.
Οι λιμενικοί έχουν γίνει ναυαγοσώστες και πρόσφατα υπέστησαν έναν διασυρμό από τα μέσα, που παρέσυραν και τους πρόθυμους σε κατηγορίες συμπολίτες μας. Κανείς δεν θέλει να σκεφθεί. Ο ρόλος του λιμενικού σώματος είναι η διαφύλαξη των συνόρων, γι αυτό διαθέτουν και οπλισμό. Δεν είναι για να γίνονται διασώστες και να νομιμοποιούν τους παράνομους μετανάστες. Δεν μένει παρά να μας βάλουν έναν νέο φόρο υπέρ των δεινοπαθούντων μεταναστών, να δούμε με πόση προθυμία θα τον πληρώσουν όσοι κόπτονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα και το δικαίωμα να ψηφίζουν και ν’ αποφασίζουν για τις τύχες μας. Για το τελευταίο ιδίως, ξέρουμε και μόνοι μας να βγάζουμε τα μάτια μας, δεν έχουμε ανάγκη από την δική τους βοήθεια. Έχει αλλοιωθεί πληθυσμιακά ο αριθμός των κατοίκων των νησιών του ανατολικού Αιγαίου. 

Το κακό είναι πως ακόμη και το κόμμα που όπως φαίνεται βρίσκεται κοντά στην εξουσία, λόγω των  αριστερών του καταβολών περί Ουμανισμού και διεθνισμού, υπερασπίζεται αυτά τα δικαιώματα, με αποτέλεσμα ότι ίσως αυτό να του στερήσει την εξουσία ή να βρεί το πρόβλημα μπροστά του αν ο λαός του την δώσει. Αν δεν το θέλουν οι δημιουργοί της τύχης των λαών, έναν σπινθήρα θα δώσουν  και δεν θέλει πολύ να γίνει κι εδώ της Ουκρανίας όπως το λέμε τώρα.
Μπορείτε λοιπόν αλόγιστα να μου δώσετε τον τίτλο του ρατσιστή, αν έτσι σας έχουν μάθει και να με στείλετε στο πύρ το εξώτερο. Έτσι συνηθίζεται σε όποιον τολμήσει να δεί πέρα από την μύτη του ή σε όποιον βλέπει κάτι άλλο από αυτό που επιτρέπει το σύστημα. Πριν από μένα το γεύθηκαν οι λιμενικοί. Αυτοί προστατεύθηκαν, εγώ όχι. 

Γιώργος Κ. Περπινιάς    10/3/14