Ένας νόμος που έπρεπε να έχει ψηφιστεί - Του Θεόδωρου Μεσσηνέζη

Ένας νόμος που έπρεπε να έχει ψηφιστεί πριν αρχίσουν το παιχνίδι της κολοκυθιάς με την  ΥΓΕΙΑ!

Ήταν οι τελευταίες μέρες του περασμένου Γενάρη. Ένα από τα φάρμακα που παίρνω τελείωνε. Προσπάθησα να πιάσω έναν από τους πενταψήφιους τηλεφωνικούς αριθμούς να κλείσω ραντεβού με το γιατρό μου να μου το γράψει. Μετά από αρκετή ταλαιπωρία, το κατάφερα. Αφού πέρασα τη πρώτη ανάκριση για τον αριθμό μητρώου του ΙΚΑ και τον ΑΜΚΑ, άρχισε η ανάκριση του ονόματος μου, του ονόματος του πατέρα μου, της μητέρας μου, το πότε γεννήθηκα, της διεύθυνσής μου, και  του αριθμού του ή των τηλεφώνων μου . Όλα αυτά βέβαια συμπεριλαμβάνονται στο ΑΜΚΑ μου, οπότε μάλλον περιττή ήταν η περισσότερη ανάκριση. Όταν ανέφερα το όνομα του γιατρού που ήθελα, άρχισε μια νέα ανάκριση, αυτή τη φορά πιο κατανοητή. Τι ειδικότητας γιατρός είναι και που υπηρετεί . Τους τα είπα όλα. Περιμένετε ήταν η απάντηση της δεσποινίδας. Μετά από αρκετά λεπτά μου δίνει ένα ραντεβού για μέσα Φεβρουαρίου. «Μα δεσποινίς μου, της λέγω, μέχρι τότε τι θα κάνω χωρίς το φάρμακό μου.» «σας καταλαβαίνω, μου κάνει . Περιμένετε μια στιγμή ακόμη.» Σε λίγο μου ανακοινώνει ότι υπήρχε ένα ραντεβού ελεύθερο για τη μέρα αυτή που μιλούσαμε, αλλά είκοσι λεπτά αργότερα . Μπράβο, σκέφτηκα, ήμουν πολύ τυχερός! Ξαμολιέμαι τρέχοντας, παίρνω το αυτοκίνητό μου και οδηγώντας σαν τρελός φθάνω στο ΙΚΑ μερικά λεπτά πριν την ώρα του ραντεβού. Ασθμαίνοντας, φθάνω στη πόρτα του γιατρού. Κλειστή. Μήπως έφυγε πιο νωρίς σκέφτηκα και ρωτώ στο γραφείο δίπλα. Όχι, μου λένε . Απεργεί! Από πότε έως πότε, τους ρωτώ. Από προχθές μου απαντούν στο πρώτο , αλλά για το δεύτερο, δεν ξέρουμε έως πότε. Φεύγω σαν βρεγμένη γάτα. Πάω σπίτι μου και ξαναπαίρνω το πενταψήφιο νούμερο. «Πριν μισή ώρα μου κλείσατε για σήμερα ένα ραντεβού με τον τάδε γιατρό» τους λέγω αφού έχουμε επαναλάβει εξ ολοκλήρου την ήδη γνωστή ανάκρίση. «Πλην όμως ο γιατρός αυτός από  προχθές απεργεί» της συμπληρώνω. «Και η απάντηση της δεσποινίδος που έκλεινε τα ραντεβού μέσον του κομπιούτερ της μου έρχεται σαν κεραμίδα! «Και ήθελες να το ξέρω εγώ ;» μου απαντά. Αν η υπηρεσία της που κλείνει τα ραντεβού δεν γνωρίζει τέτοιες λεπτομέρειες που καταλήγουν να ταλαιπωρούν ηλικιωμένους και αρρώστους, ποιος έρεπε να το ξέρει; Μια νέα της όμως συμπληρωματική απάντηση ήταν χειρότερη από την πρώτη! Δεν ήταν κεραμίδα. Ήταν τούβλο. Ήταν τσιμεντόλιθος. « Αφού βιάζεστε , πηγαίνετε σε έναν εξωτερικό γιατρό του ΕΟΠΠΥΥ!» «Ευχαριστώ αλλά πρέπει να είναι της ειδικότητας που ζητώ γιατί άλλης ειδικότητας δεν το γράφουν αυτό το φάρμακο» της λέω. «παρακαλώ μπορείτε να μου πείτε έναν τέτοιον από τις λίστες που έχετε εδώ για τη περιοχή που βρισκόμαστε;» τη ρωτώ « Όχι κύριε. Θα πάτε στο κατάστημα του ΙΚΑ που υπάγεστε ή σε κάποιο άλλο, εκεί υπάρχουν λίστες και θα βρείτε έναν»μου απαντά βαριεστημένη απ’ τις ερωτήσεις μου.

Τι να κάνω,; Πήγα , βρήκα λίστα, βρήκα γιατρό καιτο τηλέφωνό του και του τηλεφώνησα. Βεβαίως μου απαντά. Ελάτε αύριο το απόγευμα μετά τις τέσσερις. Την επομένη, την ώρα που μου είπε χτυπούσα το κουδούνι του ιατρείου του. Μου άνοιξε και με χαιρέτισε με χαμόγελο. « Να, σκέφτηκα ,έτσι πρέπει να μας φέρονται οι γιατροί και όχι όπως οι άλλοι του ΙΚΑ που μας βλέπουν σαν «επιβλαβή έντομα» Του είπα τι ήθελα και αμέσως μου το έγραψε. Δίνοντάς μου τη συνταγή για ένα μήνα, μου λέει « Δέκα ευρώ, τόσο κάνει η επίσκεψη» Κάτι είχα ακούσει και έτσι δεν τρόμαξα, αλλά σκέφτηκα , μια που πλήρωνα επίσκεψη ας μου έγραφε  μου έγραφε μια τρίμηνη συνταγή.  Του το είπα. «Ευχαρίστως μου είπε, αλλά θα σας κοστίσει τριάντα ευρώ. Τότε τρόμαξα. «Γιατί;» του κάνω « Μα σε κάθε επίσκεψη δεν μας επιτρέπουν να γράφουμε περισσότερο από ενός μηνός συνταγές για ένα φάρμακο» μου απαντά. Τομπολα Σκέφτηκα και παίρνοντας τη συνταγή πάω στο φαρμακείο . Παίρνω το φάρμακο που κοστίζει στην ελεύθερη αγορά 20 ευρώ και πληρώνω 25% συμμετοχή =5 ευρώ + 1 ευρώ για κάθε συνταγή που κρατά ο φαρμοκοποιός και αποδίδει στον ΕΟΠΠΥΥ  = 6 ευρώ = 10 ευρώ που πλήρωσα στο γιατρό = 16 ευρώ = 2,5 ευρώ τα τηλεφωνήματα στο πενταψήφιο = 18,5 ευρώ . Δηλαδή για το κόπο μου όλες αυτές τις ώρες που ξόδεψα έως ότου πάρω το φάρμακο και για τη βενζίνα που χάλασα για το πήγαινε έλα τι μου έμενα να κοστολογίσω,  «Μισό ευρώ;» Το ξανασκέφτηκα και κατέληξα στο συμπέρασμα, ότι αν και για τον επόμενο μήνα ακολουθούσα την ίδια τακτική , δικαίως θα έπρεπε να πιστέψω ότι είμαι ένας βλάκας και μισός , για να μην πώ κάποιο άλλο πολύ πιο εύχρηστο επίθετο των ημερών μας.

Αυτή είναι λοιπόν η δωρεάν ιατρική περίθαλψη για την οποία από το 1949 που άρχισα να δουλεύω μέχρι πριν τέσσερα χρόνια που αποσύρθηκα επιτέλους απ’ τη δουλεία πλήρωνα με ιδρώτα και αίμα ακόμη;  Αυτή είναι η φροντίδα της Πολιτείας μας για τους απόμαχους της ζωής; Εκεί τη φέρανε οι συνεχείς και αλληλοσυγκρουόμενοι φιλολαϊκοί νόμοι του κράτους μας ; Σκέψεις μαύρες! Σκέψεις που με αποκαρδιώνουν. Αραγε που θα καταλήξουμε;
Και με το που τελειώνω αυτό το σημείωμά μου , άκουω από την Τηλεόραση και τον Υφυπουργό Υγείας, ότι για ένα μήνα και βάλε, κλείνουν με νέο νόμο τον ΕΟΠΠΥΥ για να ξαναοργανώσουν την Υγεία!
Πότε ; Τώρα που έχουν λυσσάξει καθημερινά να μας λένε ότι η νέα γρίπη βρίσκεται σε έξαρση και ότι μέχρι στιγμής είχαμε τριάντα ή και περισσότερους θανάτους εξ αιτίας της; Τι μπορεί να πεί κανείς ; Μια απορία μου μένει μόνον : Γιατί δεν βγάζουν και έναν νόμο,  μέσα στους τόσους που ψηφίζουν , που να μας απαγορεύει να αρρωσταίνουμε και να γερνούμε ;  Αυτός θα λύσει το πρόβλήμα της υγειονομικής περίθαλψης και συνταξιοδοτήσεως ,  μία και δια παντός !!!

Θ.Σ.Μ. 15/02/2014