Χάρβαρντ – Μπαϊρακτάρης: Χ - Της Έλενας Ακρίτα

Ενα πλοίον ταξιδεύον με υπέροχον καιρόν/

αιφνιδίως εξοκείλει ανοιχτά των Αζορών.

Τους στίχους του μεγάλου Μποστ μου θύμισε η δήλωση Προβόπουλου. Είχε ενημερώσει, λέει, τους πολιτικούς αρχηγούς από το 2008 ότι το «πλοίον» πάει για φούντο. Οτι μπάζει νερά από παντού. Οτι βουλιάζει. Οτι οι σωστικές λέμβοι είναι τρύπιες και τα σωσίβια σάπια. Εν ολίγοις, ότι θα σκυλοπνιγούμε. Το είπε, πριν από έξι ολόκληρα χρόνια, σε έναν εν ενεργεία κι έναν μελλοντικό πρωθυπουργό. Κι αυτοί, αντί να πιάσουν τους κουβάδες, αραχτοί στις ξαπλώστρες του καταστρώματος ρεμβάζανε τη θάλασσα.

Αλλά φθάνοντος χειμώνος και μη φθάνοντος βαπόρι / Απεβίωσεν ο νέος και απέθανεν η κόρη

Το 2008 ήταν πρωθυπουργός ο Καραμανλής. Το έλλειμμα είχε πιάσει ταβάνια, ο Παυλόπουλος διόριζε όποιον έβρισκε μπροστά του, ο Χατζηγάκης έδινε μια 500άρα εκατομμύρια στους αγρότες (ασχέτως που η γύφτισσα, η Κομισιόν, τα ζητούσε μετά πίσω). Η απόσταση από το ιδεατό Σάνγκρι Λα στην υπαρκτή εξαθλίωση - ένα τσιγάρο δρόμος. Και τι έκανε ο Καραμανλής; Τίποτα. Τί-πο-τα.

Κι ύστερα κι ύστερα - μα δεν υπάρχει ύστερα - βγήκαν υποτακτικοί και παρακοιμώμενοι να μας πουν «το δήλωσε μετά παρρησίας ο Πρόεδρος προεκλογικά». Το δήλωσε μετά παρρησίας ο Πρόεδρος προεκλογικά για να πετάξει την καυτή πατάτα από πάνω του. Για να χάσει στις εκλογές και να βγάλει ο άλλος το φίδι από την τρύπα. Από το 2004 που έκατσε στην καρέκλα μέχρι το 2009 - που «κουράστηκε» να κάθεται - προτίμησε να καταστραφεί η χώρα, παρά να πάρει μέτρα και να τσαλακώσει το προφίλ του. Ο Καραμανλής τζούνιορ. Ο ανεψιός που κληρονόμησε το συμβολαιογραφείο του θείου.

Και τώρα πάλι κάθεται. Σαν τον γκουρού. Να τον αποθεώνουν οι μικρόνοες, να τον χειροκροτούν οι πανηλίθιοι, να υποκλίνονται οι «επίγονοι». Αντί να τον πιάσουν από το πέτο και να του χρεώσουν το μερίδιο που ΚΑΙ αυτός έχει στην τραγωδία αυτού του τόπου. Και συζητιέται ακόμη και για Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ποιος; Αυτός που έχει συνυπογράψει  μαζί με τον επόμενο μια Εθνική Γενοκτονία!

Και πάμε στον επόμενο. Πάμε από τον ανεψιό στον γιο. Που κι αυτός κληρονόμησε του μπαμπά το συμβολαιογραφείο. Και που επίσης ήξερε από τον Προβόπουλο για τον επερχόμενη καταστροφή. Αλλά προτίμησε, βλέπεις, πιο εύηχες, πιο μελωδικές φωνές. Σαν το «Πρόεδρε, λεφτά υπάρχουν» της Λούκας Κάτσελη - παρεμπιπτόντως, να τη χαίρεστε εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ βρε!

Ο Γιος άρπαξε τη βραστή πατάτα που σουτάρισε ο Ανεψιός. Κι εκεί που λες «δεν πάει πιο κάτω - τον πιάσαμε τον πάτο» - ο Παπανδρέου έκανε ΤΗΝ ανατροπή: τα κακά χειρότερα. Τα οποία χειρότερα τα υπερασπίζεται ακόμη και σήμερα. Οτι τα χειρίστηκε όλα τέλεια, μη βλέπεις που αυτό δεν είναι ορατό διά γυμνού οφθαλμού.

Κατηραμένη νήσος, νήσος των Αζορών/

Που καταστρέφεις νέων και θάπτεις των κορών.

Οι πρωθυπουργοί στην Ελλάδα είναι ό,τι οι ιερές αγελάδες στην Ινδία. Δεν τις αγγίζουμε ποτέ. Απλά η αγελάδα πόσες ευθύνες να έχει το ζωντανό; Ενώ αυτοί; Και οι δύο εκλεγμένοι βουλευτές - άφαντοι από το ελληνικό Κοινοβούλιο. Ο ένας στου Μπαϊρακτάρη, ο άλλος στο Χάρβαρντ - και οι δύο στην κοσμάρα τους.

Κι όταν πας να ρωτήσεις «τι έγινε, καλά μου παιδιά; Δεν θα λογοδοτήσει ποτέ κανένας τους;». Σου απαντάνε αυλικοί και κόλακες:«Σεβασμός στο αξίωμα». Ννννναι. Δεν σεβάστηκαν αυτοί το αξίωμα και θα το σεβαστώ εγώ;

Και όχι δεν μιλάω για κρεμάλες στο Σύνταγμα! Δεν μιλάω για μούντζες, γιαούρτια και δυο αβγά Τουρκίας. Μιλάω για ενδελεχή, λεπτομερή έρευνα. Μιλάω για άπλετο φως σε «κρυμμένα μυστικά και ντοκουμέντα». Μιλάω για ήρεμη, συγκροτημένη, συντεταγμένη απόδοση ευθυνών. Οποιος έχει, όσες έχει. Να κοστολογηθούν. Να πληρωθούν. Και κάποιοι επιτέλους να τις χρεωθούν. Ανεψιοί, γιοι, μπατζανάκηδες, δεν ξέρω και δεν με ενδιαφέρει.

Και στην τελική, δεν σέβομαι κανέναν πολιτικό που δεν με σέβεται ως πολίτη:

n Ο Καραμανλής μονίμως στο απυρόβλητο! Από την αξιωματική αντιπολίτευση δεν τον αγγίζει πο-τέ κανείς. Κι από ΑΝΕΛ μεριά μια ζωή τον αποθεώνουν.

n Ο Παπανδρέου το ίδιο! Στις εκλογές φτάσανε και ούτε ανήμερα δεν στήριξε το κόμμα του ο αθεόφοβος. Και το ίδιο βράδυ δεν βρέθηκε ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ από το ΠαΣοΚ να του τα χώσει. Ολοι κάτι ψελλίσανε. Μισόλογα, υπονοούμενα, αιχμές.

Να πέσει τιμωρία από τον ουρανόν/

Να λείψουν απ' τους χάρτας και των ωκεανών.

Και για να τελειώνουμε: ο Προβόπουλος έκρουσε τον κώδωνα από το 2008. Κι όταν λέει πως δεν ήξερε με τι νόμισμα θα ξημερώσουμε - ξεκαθαρίζει πια το τοπίο για τον ιστορικό του μέλλοντος:

Η Εθνική Γενοκτονία έχει ονοματεπώνυμα!

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ

TA NEA