Δεν έχουν δικαίωµα να µη συνοµιλούν - Του Νίκου Χατζηνικολάου

Ενα από τα µεγαλύτερα προβλήµατα της πολιτικής µας ζωής σήµερα είναι η αδυναµία των εγχώριων κοµµάτων και των ηγεσιών τους να συνεννοηθούν στοιχειωδώς, ακόµη και για τα αυτονόητα. Τελευταίο και πιο χαρακτηριστικό παράδειγµα η κατάθεση στη Βουλή, από τα κόµµατα της αντιπολίτευσης, πέντε διαφορετικών προτάσεων για τη διεξαγωγή δηµοψηφίσµατος µε θέµα την πώληση της λεγόµενης «µικρής» ∆ΕΗ. Αν και γνώριζαν ότι ο µόνος τρόπος για να αναγκάσουν την κυβερνητική πλειοψηφία να «ανοίξει» το Κοινοβούλιο, ώστε να συζητηθεί η συγκεκριµένη αποκρατικοποίηση στην Ολοµέλειά του, ήταν να συγκεντρώσουν 120 υπογραφές βουλευτών κάτω από µια ενιαία πρόταση, οι επικεφαλής των κοµµάτων της αντιπολίτευσης «οχυρώθηκαν» πίσω από τους «µικρούς» προσωπικούς και πολιτικούς τους εγωισµούς και υπολογισµούς και κατέθεσαν ξεχωριστές προτάσεις. Εδωσαν έτσι στην κυβέρνηση τα τυπικά επιχειρήµατα που προφανώς αναζητούσε προκειµένου να αποφύγει την ουσιαστική κοινοβουλευτική συζήτηση και αντιπαράθεση, για ένα εξαιρετικής σηµασίας και κρισιµότητας ζήτηµα.

ΑΥΤΟ, ΟΜΩΣ, δεν είναι το µόνο παράδειγµα για την αδυναµία συνεννόησης των πολιτικών δυνάµεων στη χώρα µας. Υπάρχουν πολλά ακόµη και δυστυχώς πολύ σοβαρότερα, καθώς αφορούν θέµατα υψίστης σηµασίας για την πορεία της χώρας µας. Για παράδειγµα, την άνοιξη του 2009, λίγο πριν από τις ευρωεκλογές, ο τότε πρωθυπουργός Κ. Καραµανλής κάλεσε τον τότε αρχηγό της αξιωµατικής αντιπολίτευσης Γ. Παπανδρέου, καθώς και τους αρχηγούς των άλλων κοµµάτων και ζήτησε τη συναίνεσή τους για τη λήψη µέτρων προκειµένου να σταθεροποιηθεί η κλυδωνιζόµενη εθνική µας οικονοµία. Κανένας τους δεν ανταποκρίθηκε. Και µερικούς µήνες αργότερα ο Καραµανλής οδήγησε πρόωρα τη χώρα σε εθνικές κάλπες, επικαλούµενος τον εκλογικό εκβιασµό του Παπανδρέου ενόψει της προεδρικής εκλογής του Μαρτίου του 2010, αντί να προχωρήσει, ως όφειλε, στην άµεση λήψη των µέτρων που απαιτούσαν οι κρίσιµες οικονοµικές περιστάσεις, αδιαφορώντας για το πολιτικό κόστος, προσωπικό και κοµµατικό. Αντίθετα, παρέδωσε τα αναµµένα κάρβουνα στον πολιτικό του αντίπαλο, για να αποσυρθεί ανακουφισµένος στη Ραφήνα... Οσο για τις «αλήθειες» που είπε στη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας, απέναντι στο «λεφτά υπάρχουν» του Παπανδρέου, ήταν µισές... Χάθηκε έτσι πολύτιµος χρόνος για τη χώρα.

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ είναι γνωστή... Μόλις έξι µήνες κράτησε η πολιτική διαδροµή της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ από τον προεκλογικό «παράδεισο» των υποσχέσεων του προέδρου της µέχρι το Καστελόριζο και την ξαφνική αναγγελία της εισόδου µας στην «κόλαση» των µνηµονίων. Τι έφταιξε; Επρόκειτο άραγε για σκόπιµη µεθόδευση, όπως πολλοί υποστηρίζουν, ή απλώς και µόνο για το αποτέλεσµα απύθµενης και εποµένως επικίνδυνης πολιτικής βλακείας του διδύµου Παπανδρέου - Παπακωνσταντίνου; Ευτυχώς, µετά τις τελευταίες αποκαλύψεις της Realnews για τα «µαγειρέµατα» των στοιχείων της ΕΛΣΤΑΤ, που αφορούσαν το έλλειµµα του 2009 και που µας οδήγησαν µια ώρα αρχύτερα στην αγκαλιά του ∆ΝΤ, η ∆ικαιοσύνη αποφάσισε -προς τιµήν της- να προχωρήσει την έρευνά της µέχρι τέλους! Αν και η Βουλή αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και προχωρήσει επιτέλους στη σύσταση της µίας και µόνης εξεταστικής επιτροπής, που έχει υποσχεθεί προεκλογικά η Ν.∆., για το ποιοι και πώς µας οδήγησαν στα µνηµόνια, είναι πολύ πιθανό να µάθουµε τµήµα έστω της αλήθειας για όσα συνέβησαν στο προσκήνιο και στο παρασκήνιο της πολιτικής µας ζωής κατά την κρίσιµη αυτή περίοδο... Και βέβαια, η έρευνα πρέπει να περιλάβει τα πεπραγµένα όλων των κυβερνήσεων της τελευταίας 15ετίας!

ΣΗΜΕΡΑ Η ΧΩΡΑ είναι και πάλι σε µια εξαιρετικά κρίσιµη καµπή της πορείας της. Το φθινόπωρο θα ξεκινήσει η πιο σηµαντική εθνικά διαπραγµάτευση των τελευταίων ετών, η διαπραγµάτευση του χρέους. Και το αποτέλεσµά της θα επηρεάσει καταλυτικά την πορεία της χώρας και τη ζωή των πολιτών της για τις επόµενες -πολλές- δεκαετίες. Τι περιµένουν λοιπόν τα πολιτικά µας κόµµατα και οι ηγεσίες τους για να συνεννοηθούν και να οµονοήσουν σε µια κοινή, εθνική γραµµή διαπραγµάτευσης; Τι περιµένουν για να ενώσουν τις δυνάµεις τους απέναντι στις συνεχείς προκλητικές απαιτήσεις των δανειστών; Αλλη µία εθνική ήττα; Αλλη µία εθνική καταστροφή; Η ελληνική κοινωνία στη συντριπτική της πλειονότητα -69,2%, σύµφωνα µε την τελευταία µέτρηση της MRB- επιθυµεί τη διεκδίκηση µιας γενναίας µείωσης, ενός γενναίου «κουρέµατος» του χρέους και τη θέσπιση ρήτρας ανάπτυξης για την αποπληρωµή του υπολοίπου. Και θεωρεί επίσης στη συντριπτική της πλειονότητα -63,3%, κατά την ίδια έρευνα- ότι αυτή είναι η πλέον ρεαλιστική λύση. Το πλαίσιο, λοιπόν, υπάρχει. Η πολιτική βούληση των κοµµάτων και των ηγεσιών τους απουσιάζει. Και ιδίως των δύο µεγαλύτερων: της Ν.∆. και του ΣΥΡΙΖΑ. Οι κ.κ. Σαµαράς και Τσίπρας ∆ΕΝ ΕΧΟΥΝ ∆ΙΚΑΙΩΜΑ να µη συνοµιλούν και να µη συνεννοούνται στοιχειωδώς για τα µείζονος σηµασίας εθνικά θέµατα! Είναι εθνική τους υποχρέωση! Ας το συνειδητοποιήσουν και ας πράξουν επειγόντως τα δέοντα! Η ώρα είναι τώρα!

Real.gr