"Πώς ήθελα να είχα και ένα και δύο και τρία και..." - Του Θεόδωρου Μεσσηνέζη

Μάλιστα φίλοι μου! Το θυμάστε αυτό το ωραίο τραγούδι , με το οποίο η αξέχαστη μεγάλη Μελίνα Μερκούρη , η υπέροχη αυτή Ελληνίδα, τραγούδησε και κατά κάποιο τρόπο ύμνησε το Πειραιά και τον έκανε γνωστό σ’ όλο τον κόσμο, έναν Πειραιά που γνώριζαν στην ουσία μόνον οι ναυτικοί!     «Πώς ήθελα να είχα, και ένα και δύο και τρία και τέσσερα….»Τα λόγια αυτά, αυτού του τραγουδιού,  μεταλλαγμένα, τα άκουσα χθες βράδυ να λέγονται προς ένα φιλοθεάμον ακροατήριο που είχε γεμίσει το διαμάντι του Πειραιώς, το Δημοτικό του θέατρο, και που γελούσε και χειροκροτούσε το λαοφιλή καλλιτέχνη που τα έλεγε, χωρίς να συνειδητοποιεί ότι με τα νέα λόγια που είχε τροποποιήσει το τραγουδάκι , υποβίβαζε τη σοβαρότητα και την αξία του χώρου που τον φιλοξενούσε αλλά υποτιμούσε και το πνευματικό επίπεδο των ακροατών του, γελοιοποιώντας και το τραγούδι αλλά συγχρόνως και το Πειραιά!

Δεν θα ήθελα να συνεχίσω το στίχο όπως τον άκουσα χθες βράδυ από τη τηλεόραση, καθώς είχαν αντικατασταθεί «τα παιδιά» με «πουλιά (?) που όταν μεγαλώσουν να γίνουν σαν τα Νιγηριανά, αφού βέβαια είχε προηγηθεί από τον ίδιο καλλιτέχνη, σχετική ανάλυση πως είναι τα Νιγηριανά… «πουλιά και τι διαστάσεων. Μα , για το θεό, όλο σ’ αυτή περίπου  την ίδια ανατομική περιοχή πρέπει να αναφέρονται τα αστεία του για να προκαλούν γέλιο;  Τον έχω ακούσει κι άλλες πολλές φορές να χρησιμοποιεί την ίδια αυτή , απρεπή και χαμηλού, επιπέδου συνταγή και να προκαλεί το ξεκαρδιστικό γέλιο του ακροατηρίου του , μεταξύ του οποίου υπήρχαν και ανήλικα παιδιά διαφόρων σχολείων, τα οποία ο εν λόγω καλλιτέχνης «ηθοποιός»παρουσίαζε , αναφέροντας και την καταγωγή τους!

Καλλιτέχνης «ηθοποιός» είπα. Μα «ηθοποιός νομίζω ότι σημαίνει αυτός που καλλιεργεί και ανεβάζει το πνευματικό μας επίπεδο. Όχι αυτός που το ¨κουρελιάζει και το κάνει θυσία σε άλλες θεμιτές ή μη επιδιώξεις!

Βέβαια, όλα αυτά τότε τα …ευφυέστατα αστεία, μαζί με πλήθος πολιτικής κριτικής , κάτι αποδεκτό, αλλά και ανεπίτρεπτης κριτικής και σχολιασμού απόντων από τη σκηνή ατόμων, τα έλεγε τότε από ένα «τσαντίρι!», που δεν υπήρχε φόβος να υποβιβασθεί η προσβληθεί η υπόστασή του. Χθες όμως τα έλεγε από το Δημοτικό Θέατρο Πειραιώς, ένα από τα πιο γνωστά και άξια να παρουσιάζουν σοβαρές και υψηλού πνευματικού επιπέδου καλλιτεχνικές και ηθικοπλαστικές παρουσιάσεις στην Ελλάδα, όπως το θέατρο του Μιλάνου, η πασίγνωστη Σκάλα! Αν τολμούσε κάποιος να σκεφθεί να κάνει μια τέτοια προσβολή της Σκάλας, πρώτον, οι αρμόδιοι δεν θα του το επέτρεπαν , αλλά και το κοινό θα τον είχε ,αν όχι γιουχαΐσει, αλλά και εξωπετάξει!

Γιατί φίλοι μου έχουμε πέσει τόσο χαμηλά να δεχόμαστε και να διασκεδάζουμε με τέτοιου είδους θεάματα και ακροάματα; Εμείς είμαστε οι «περήφανοι Έλληνες των οποίων ο τράχηλος δεν υπομένει ζυγό;» Μάλιστα. Εμείς ! Και επειδή αυτό φαίνεται να μην άρεσε πολύ σε πολλούς άσπονδους φίλους μας, βάλθηκαν να μας «προσγειώσουν» Και ο μόνος τρόπος για να «προσγειωθεί» ένας Λαός, είναι να του μειώσεις το ηθικό και πνευματικό του επίπεδο! Και οι προσπάθειές τους, με τη βοήθεια των θαυμαστών και συνοδοιπόρων τους. προς τα εκεί τείνει και πάει να πραγματοποιηθεί! Προσοχή ας μη τους αφήσουμε να ολοκληρώσουν αυτό το καταστροφικό έργο τους που πρώτο και πιο προσιτό στόχο έχει τα νέα παιδιά μας , το ελπιδοφόρο μέλλον της Πατρίδας μας. Πρέπει να αντιδράσουμε συνειδητά και πολιτισμένα ,για να σώσουμε τουλάχιστον τη νεολαία μας!

Διαβάζοντας τις παραπάνω γραμμές ,αν τύχει και κάποιοι τις διαβάσουν, είμαι βέβαιος ότι πολλοί θα πούνε : «Νάτος Πάλι ο Γερογκρινιάρας, άλλο θέμα βρήκε να γκρινιάσει!» Πολύ σωστά φίλοι μου . Και γκρινιάρης και γέρος, αλλά γέρος ως προς τα χρόνια και το κορμί. Γερός όμως ως προς το μυαλό, τη ψυχή και τη καρδιά, μια καρδιά που μέσα της έχει γερά φυλαγμένη τη περήφανη Ελλάδα και περιμένει τη μέρα , που αυτός ή έστω τα παιδιά και τα εγγόνια του θα τη δουν να στέκει και πάλι όρθια και περήφανη!

Θ.Σ.Μεσσηνέζης. 24/09/2014