Αποτέφρωση νεκρών και ιερατείο - Του Γιώργου Κ. Περπινιά

Εγκύκλιο, με την οποία επισημαίνει τις συνέπειες που θα υποστούν όσοι επιλέξουν να αποτεφρωθούν, εξέδωσε η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Μάλιστα το ακούσαμε κι αυτό. Προσέξατε η εγκύκλιος αναφέρει συνέπειες, δηλαδή τιμωρίες.

Φοβέρα στους θρησκόληπτους μήπως χάσουν τον Παράδεισο αν πάνε αδιάβαστοι, λες και αυτό είναι το διαβατήριο της εισόδου. Η ηγεσία της εκκλησίας της Ελλάδος ζει σε μια άλλη εποχή, ονειρεύεται Βυζάντιο κι επιμένει σε παλαιές και ξεπερασμένες εποχές, αν και γνωρίζει την τύχη του Βυζαντίου κι εκτός αυτού πάλι παραβιάζει θρησκευτικούς κανόνες, όπως έχω γράψει επανειλημμένως κι έχω τεκμηριώσει με βιβλικά εδάφια, από εντολές του Χριστού και κανόνες που έχει θεσπίσει ο απόστολος των εθνών Παύλος. Η απόφαση λέγει πως όποιος αποφασίσει αποτέφρωση η εκκλησία δεν επιτρέπει νεκρώσιμον ακολουθίαν και ιερόν μνημόσυνον. Η δικαιολογία; Ότι το ανθρώπινο σώμα είναι ναός του Αγίου πνεύματος κι επλάσθει κατ’ εικόναν και ομοίωσην του Θεού. Έως εδώ η άποψη του ιερατείου και τώρα η σκέψη. Στην ανθρώπινη ιστορία που κυριαρχείται από πολέμους, εγκλήματα, απάτες, κλοπές, πορνεία, ψεύδος, εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, αποικιοκρατία, καταστροφή του περιβάλλοντος, ζωικού και φυτικού βασιλείου, δηλαδή παραβίαση όλων των θρησκευτικών κανόνων, συμπεριλαμβανομένου και του δεκαλόγου της Παλαιάς διαθήκης. Αντιλαμβάνεται κανείς σε όλ’ αυτά την ύπαρξη Αγίου Πνεύματος; Και εικόνα του Θεού δεν μπορεί να είναι το σώμα γιατί ο Θεός είναι πνεύμα άυλο.  Αν είναι κάτι που μπορούσε να είναι όμοιο του Θεού, είναι το ανθρώπινο πνεύμα κι όχι το σώμα. Αλλά και στο πνεύμα όπως εκδηλώνεται, έχει καμία σχέση με τον Θεό της τελειώτητος και της αγάπης; Όσο για το τελετουργικό της κηδείας και του μνημοσύνου, να δούμε τι γράφει η Αγία Γραφή. Ο ευαγγελιστής Ιωάννης στο βιβλίο της αποκαλύψεως κεφ. Κ. 12-13 γράφει. «Και είδον τους νεκρούς, μικρούς και μεγάλους, ισταμένους ενώπιον του Θεού και βιβλία ηνοίχθησαν΄ και βιβλίον άλλο ηνοίχθη, το οποίον είναι της ζωής΄ και εκρίθησαν οι νεκροί εκ των γεγραμμένων εν τοις βιβλίοις κατά τα έργα αυτών. Και έδωκεν η θάλασσα τους εν αυτή νεκρούς και ο θάνατος και ο άδης έδωκαν τους εν αυτοίς νεκρούς και εκρίθησαν έκαστος κατά τα έργα αυτών». Ο ευαγγελιστής Ματθαίος στο κεφ. ΙΒ. 36-37 γράφει τον λόγον του Ιησού και λέγει. «Σας λέγω δε ότι διά πάντα λόγον αργόν, τον οποίον ήθελον λαλήσει οι άνθρωποι, θέλουσιν αποδώσει λόγον δι’ αυτόν εν  ημέρα κρίσεως. Διότι εκ των λόγων σου θέλεις δικαιωθή και εκ των λόγων σου θέλεις καταδικασθή». Πάλι επαναλαμβάνεται, εν ημέρα κρίσεως. Αφού η Θεϊκή κρίση θα είναι κατά τα έργα του ανθρώπου, προς τι η κηδεία και το μνημόσυνο; Σε τι ωφελείται ο νεκρός αφού θα κριθεί κατά τα έργα του κι αν δεν ωφελείται ο νεκρός, ποιος ωφελείται; Ο νοών νοείτω. Όσοι έχουν χαθεί σε ναυάγια, σε πολέμους σε ανατινάξεις, σε πυρκαγιές, η θάλασσα, ο θάνατος και ο άδης θα δώσουν τους νεκρούς τους. Προς τι λοιπόν μόνον η ταφή και η φύλαξη των οστών μετά την εκταφή;

Τα κείμενα είναι αυθεντικά, χωρίς μετάφραση και για του λόγου το αληθές ρίξετε μια ματιά στην Καινή Διαθήκη, το βιβλίο της πίστεως.

Γιώργος Κ. Περπινιάς .    1/11/14