«Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου!» - Του Θεόδωρου Μεσσηνέζη

Παρακολουθώντας χθες τη πορεία προς τιμήν της μνήμης της 17ης του Νοέμβρη του 1974 , καθώς και τα εν συνεχεία αυτής γεγονότα, αυθόρμητα μου ήρθε στο νου το παραπάνω Λαϊκό ρητό!  Γιατί αυτός ο «εορτασμός»;  Ένδειξη τιμής στους νεκρούς του Πολυτεχνείου;  Οι νεαροί αυτοί νεκροί, ωθούμενοι από Πατριωτικά αισθήματα , αλλά και υπό το κράτος του ενθουσιασμού και του αυθορμητισμού, θυσιάστηκαν για να απαλλαγή η Χώρα μας από την επταετή χούντα, για να μπορέσει να ζήσει πιο ελεύθερη, πιο ειρηνικά και πιο αποδοτικά!   Πραγματοποιήθηκε το όνειρό τους; Ας είμαστε απόλυτα ειλικρινείς! Όχι! Μόνον μερικώς. Ήτοι να απαλλαγούμε από τη χούντα! Ως προς τα υπόλοιπα που βρισκόμαστε;  Μάλλον σε χειρότερη κατάσταση από τότε. Πού είναι το ψωμί, η παιδεία, η υγεία, η ελευθερία; Μήπως ως Κράτος έχομε  ελευθερία κινήσεων και αποφάσεων; Όχι! Η υγεία ασθενεί βαρύτατα!  Η δε Παιδεία παραπαίει από χρόνο σε χρόνο για να μην πω από μήνα σε μήνα! Και ποιοι είναι αυτοί που κρατούν τα ηνία των τομέων αυτών; Μήπως μερικοί , σήμερα ανδρωθέντες από τους τότε ανιδιοτελείς και αυθόρμητους νεαρούς του πολυτεχνείου; Αυτό όμως είναι ένα άλλο θέμα που χρειάζεται τη γνώση ψυχολόγου και δεν ξέρω και ποιου άλλου για να μας εξηγήσουν πως μπορεί να προήλθε προς σχεδόν όλους αυτούς αυτή η αλλαγή. Μήπως η αιτία είναι η επάρατος νόσος του «κομματισμού;»

Αλλά ας επιστρέψω στα χθεσινά συμβάντα. Όλη αυτή η «φιέστα» η κινητοποίηση, η πορεία, οι κραυγές οι κομματικές σημαίες και τα λάβαρα και εν συνεχεία τα όπως κάθε χρόνο απαράδεκτα έκτροπα , στα οποία θέλοντας και μη συμμετέχουν ακούσια αθώοι πολίτες και εντεταλμένοι αστυνομικοί . Έτσι μάθαμε να τιμούμε τους νεκρούς μας που έπεσαν για τη δική μας ευημερία;  Από ό,τι γνωρίζω σε τέτοιες περιπτώσεις τηρείται ενός ή δύο λεπτών απόλυτη σιγή για να μπορέσει ο νους απερίσπαστος να τρέξει πίσω, σ΄ αυτά τα παιδιά που έπεσαν και ενδόμυχα, με τη ψυχή του ο καθένας να τα τιμήσει νοερά! Με τις πορείες ,τις κραυγές και τα έκτροπα, τα τιμούμε , ή υποβαθμίζουμε τη θυσία τους; Φοβάμαι δυστυχώς ότι έχουμε χάσει τη πραγματική έννοια το ορθού ή του καλού! Και απλώς εκμεταλλευόμενοι την ευκαιρία, άλλοι ωθούμενοι από κομματικά συμφέροντα και άλλοι από ατομικές μεγαλομανίες και επίδειξη, ξεσηκώνουμε τη σημερινή νεολαία, δυστυχώς από παιδάκια του νηπιαγωγείου και άνω, τους μεγαλοποιούμε ένα όντως ιερό για τη Χώρα μας γεγονός και τα ρίχνουμε στους δρόμους ώστε με τον αυθορμητισμό τους και τη ζωντάνια τους να εξυπηρετηθούν τα δικά μας ενδιαφέροντα, παραβλέποντας και έναν άλλο βασικό παράγοντα, τους «αντιεξουσιαστές» που περιμένουν την ευκαιρία να δράσουν ασχέτως αν θα προκαλέσουν καταστροφές, τραυματισμούς, ακόμη και φρικιαστικούς θανάτους όπως το 1912 με τον εμπρησμό της Μαρφίν  και το κάψιμο τριών αθώων θυμάτων και ενός αγέννητου ακόμη μωρού και άλλων 45 καταστημάτων στην Αθήνα! Τι ζητούν οι αντιεξουσιαστές;  Να αναλάβουν την εξουσία ; Αυτοί που την αποποιούνται, οποιαδήποτε και αν είναι; Οπότε γιατί κάνουν ότι κάνουν; Ή μήπως για να διευκολύνουν , κατά καιρούς άλλους που θέλουν πάση θυσία να γίνουν «χαλίφηδες στη θέση του Χαλίφη;»

Υπάρχουν και άλλες πρόσφατες Ιερές ημερομηνίες , πολύ πιο ουσιώδεις από αυτήν της 17ης του Νοέμβρη ! Είναι αυτή της 12ης του Οκτώβρη του 1944 που η Αθήνα απηλλάγη από τη Γερμανική επί τετραετία  κατοχή που κόστισε εκατοντάδες θυμάτων , τα περισσότερα τελείως αθώα!  Γιατί δεν τιμούμε με τον ίδιο τρόπο και αυτή την Ιερή μέρα;  Ίσως γιατί αυτή η μέρα δεν θα αποφέρει τα προσδοκούμενα  πάσης φύσεως κέρδη!

Ας σοβαρευτούμε λοιπόν.  Αν οι νεκροί του Πολυτεχνείου σηκωνόντουσαν από τους τάφους τους και βλέπανε το τι ζημιά και δυσφήμιση κάνουμε, όλοι μαζί στη Χώρα μας, με τις δήθεν προς τιμή τους εκδηλώσεις, όπως η χθεσινή και κάθε χρόνο, θα ρίχνανε φωτιά να μας κάψουν για την εγωιστική εκμετάλλευση που τους κάνουμε! Φτάνει πια. «Αιδώς Αργείοι!»  Ας συνεχίσουμε να τους τιμούμε όπως πρέπει και να μην ευτελίζουμε τη θυσία τους γκρεμίζοντας και τα όνειρά τους που τους οδήγησαν στη θυσία αυτή. Για την πραγμάτωση των ονείρων τους η Χώρα χρειάζεται σύνεση , σωφροσύνη, συνεννόηση μετριοπάθεια , και όχι έξαλλες κραυγές και αντεγκλήσεις και πρωτίστως ολόψυχη αγάπη προς την Ελλάδα! Δεν ωφελούν οι άσκοποι και επικίνδυνοι θεατρινισμοί!

Θ.Σ.Μ.-Αθήνα.- 18/11/2014