Σταύρος Δήμας: Ενας τζέντλεμαν της πολιτικής - Του Γιώργου Λακόπουλου

Η διαδρομή του, η προσωπικότητά του και τα νέα δεδομένα που φέρνει η υποψηφιότητά του στον πολιτικό βίο της χώρας.

Θα μπορούσε να είχε γίνει αρχηγός της ΝΔ στις δεκαετίες του 1980 και του 1990, όπως θα μπορούσε να γίνει και Πρωθυπουργός τον Νοέμβριο του 2011.

Τελικά στα 73 του χρόνια ο Σταύρος Δήμας μπορεί να γίνει ο 7ος πρόεδρος της Γ' Ελληνικής Δημοκρατίας -ο πρώτος που θα έχει ταυτόχρονα και γιο βουλευτή...

Ανεξάρτητα όμως από την έκβαση της υποψηφιότητάς του, είναι ο καλύτερος τρόπος για να ολοκληρώσει μια πολιτική σταδιοδρομία με σημαντικά αξιώματα, αλλά πρωτίστως με αναγνώριση του πολιτικού ύφους των ήπιων τόνων και του προσωπικού ήθους που τον διέκριναν από τότε που μπήκε στο δημόσιο βίο ως βουλευτής Κορινθίας. Αυτά τα χαρακτηριστικά προφανώς οδήγησαν στην  υποψηφιότητά του.

Τζέντλεμαν της πολιτικής

Ο Σταύρος Δήμας είναι ένας τζέντλεμαν της πολιτικής που συγκεντρώνει τις προϋποθέσεις που πρέπει να έχει ο ρυθμιστής του πολιτεύματος: Ωριμος και καλλιεργημένος άνθρωπος, ευγενής στις σχέσεις του, με νομικές και οικονομικές σπουδές και διεθνή κυκλοφορία στο παρελθόν, ενώ τα αξιώματα που υπηρέτησε με ευπρέπεια και επιτυχία ως τώρα τον εξοπλίζουν με πολιτική εμπειρία. Εξελέγη δέκα φορές βουλευτής, ορίσθηκε πολλές φορές υπουργός, ήταν επίτροπος Περιβάλλοντος στην Ευρωπαϊκή Ενωση και έκλεισε την ενεργό πολιτική δράση του ως υπουργός Εξωτερικών μιας κυβέρνησης συνεργασίας -από τον Νοέμβριο του 2011 μέχρι τον Μάιο του 2012.

Τι άλλο χρειάζεται κάποιος για να προσωποποιεί τη συναίνεση που πρέπει να εκφράζει ο ανώτατος άρχων σε μια δημοκρατική πολιτεία -άσχετα αν δεν θα επαναληφθεί το φαινόμενο του Κωστή Στεφανόπουλου και του Κάρολου Παπούλια που υπερψηφίστηκαν από την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση;

Ως πολιτική προσωπικότητα ο Δήμας δεν μπορεί να δεχθεί επικρίσεις και ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί να συνεχίσει την παράδοση του Στεφανόπουλου και του Παπούλια, οι οποίοι χωρίς να παραβιάσουν τα συνταγματικά όρια του ρόλου τους, δεν υπήρξαν βουβά πρόσωπα. Οταν χρειάστηκε, παρενέβησαν στον δημόσιο χώρο και σε κάθε περίπτωση εξέφρασαν την ομοψυχία του έθνους με σύνεση και αποφασιστικότητα -και γι αυτό εγκαταστάθηκαν στο ρετιρέ της δημοτικότητας.

Η «ιστορική» αυτοσυγκράτηση στην επίθεση της Μαρίκας Μητσοτάκη

Ο κυβερνητικός υποψήφιος γνωρίζει να ισορροπεί τα πράγματα χωρίς να κάνει εκπτώσεις στο ρόλο του, αλλά και χωρίς να βλάπτει το αξίωμα του. Ως παράδειγμα αναφέρεται ο τρόπος που χειρίσθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1990 την επίθεση που δέχθηκε στη Μόσχα από την αείμνηστη Μαρίκα Μητσοτάκη. Η σύζυγος του τότε Πρωθυπουργού έκανε παρατήρηση στον υπουργό Βιομηχανίας γιατί δεν ήταν αρκούντως περιποιητικός προς τους επιχειρηματίες που τους συνόδευαν και η αντίδραση του τότε έδειξε ότι είναι άνθρωπος με αυτοσυγκράτηση -επίσης προσόν για το ρόλο για τον οποίο προορίζεται.

Ωστόσο, προκαλεί εντύπωση ότι ο Αντώνης Σαμαράς επέλεξε να προτείνει ένα πρόσωπο από τη δική του παράταξη -και ο Βαγγέλης Βενιζέλος το απεδέχθη- με αποτέλεσμα, αν εκλεγεί, να ξανακλείσει μετά από πολλά χρόνια το κύκλωμα εξουσίας: Για ένα διάστημα τουλάχιστον πρόεδρος και πρωθυπουργός θα προέρχονται από την ίδια παράταξη.

Αυτό διακόπτει μια παράδοση συγκατοίκησης που έχει καθιερωθεί από το 1985 και την οποία σεβάσθηκαν όλοι οι πρωθυπουργοί έκτοτε, προτείνοντας για το ανώτατο πολιτειακό αξίωμα πρόσωπα από την άλλη πλευρά. Αν αυτό δεν υποδηλώνει κυβερνητική παραίτηση από το ενδεχόμενο εκλογής, δημιουργεί νέα δεδομένα στον πολιτικό βίο της χώρας -παρότι ουδείς αμφιβάλει ότι ο Σταύρος Δήμας θα επιτελούσε άψογα το ρόλο του τόσο με κυβέρνηση Σαμαρά, όσο και με κυβέρνηση Τσίπρα.

Η στάση του ΣΥΡΙΖΑ

Ενα συναφές ερώτημα είναι γιατί το Μέγαρο Μαξίμου και η Χαριλάου Τρικούπη έκαναν στον Αλέξη Τσίπρα -σε περίπτωση που πάρει την πρωθυπουργία - δώρο και... την προεδρία της Δημοκρατίας. Πιο απλά, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα έχει κανένα εμπόδιο -εφόσον γίνει Πρωθυπουργός και συνεπώς έχει εξασφαλισμένη την πλειοψηφία της Βουλής- να οδηγήσει σε εκλογή προέδρου από τη δική του παράταξη, αν το κρίνει σκόπιμο, αξιοποιώντας αυτό το προηγούμενο. Σε αυτή την περίπτωση η σημερινή κυβέρνηση έχει θέσει σε κίνδυνο περισσότερα από τη συνταγματική αναθεώρηση.

Εν πάση περιπτώσει, για να επιστρέψουμε στην υποψηφιότητα του Σταύρου Δήμα είναι προφανές ότι αν υπήρχε κάποιος που θα μπορούσε να επιχειρήσει με καλές προϋποθέσεις να κλείσει το χάσμα ανάμεσα στους 155 ψήφους του Προϋπολογισμού και τους 180 που χρειάζεται η προεδρική εκλογή, είναι ο πρώην επίτροπος.

Ορισμένοι ανεξάρτητοι βουλευτές προερχόμενοι από τη ΝΔ, όπως ο Βύρων Πολύδωρας για παράδειγμα, θα δυσκολευτούν να αρνηθούν την ψήφο τους σε κάποιον που γνωρίζουν από παλιά. Αντίθετα θα τους διευκόλυνε να προταθεί κάποιος από την άλλη πλευρά, για να δικαιολογήσουν στο εκλογικό σώμα στο οποίο προσβλέπουν την άρνηση τους να τον ψηφίσουν.

Από αυτή την άποψη η υποψηφιότητα Δήμα μπορεί να προστατεύσει την πολιτική ζωή από πολλές εντάσεις που θα προέκυπταν με άλλο πρόσωπο. Αν μη τι άλλο, γιατί ο καθένας αντιλαμβάνεται ότι ο συγκεκριμένος υποψήφιος δεν θα επιθυμούσε να συνδεθεί η διαδικασία για την εκλογή του με ιστορίες παρασκηνίου, σαν αυτές που καταγγέλλει η αντιπολίτευση. Αλλωστε από μόνη της η υποψηφιότητά του αποτελεί δικαίωση για τη διαδρομή του.

TheToc.gr