«Η παρτίδα», Κατερίνα Κατράκη (Ιωλκός) - Κριτική του Σπύρου Σεραφείμ
Συνήθως, αποφεύγω να διαβάζω νέους ποιητές, με έχουν απογοητεύσει αρκετοί. Διάβασα και αυτό το βιβλίο -για το οποίο γράφω σήμερα- και το διάβασα ξανά...
Όχι, δεν έκανα καμία προσπάθεια να ερμηνεύσω τα κρυμμένα νοήματα της σειράς ποιημάτων που υπάρχουν στο βιβλίο της Κατερίνας Κατράκη. Απλώς, ήθελα να έρθω ξανά σε επαφή με το καθημερινό, αυτό που βιώνουμε όλοι μας στην καθημερινότητά μας. «Η παρτίδα» είναι η κοινή πατρίδα που ζούμε όλοι μας, η ζωή μας έχει ποίηση, απλώς δεν έχουμε πάντα την ίδια ματιά στα πράγματα γύρω μας για να μπορέσουμε να κάνουμε την αντιστοιχία τους σε ρίμες. Πιθανώς επειδή ακριβώς δεν χρειάζονται καμία αντιστοίχιση, καμία ομοιομορφία, όπως είναι άλλωστε και τα ποιήματα σε αυτό το βιβλίο. Μην περιμένεις να βρεις βαθιά κουλτούρα και σύγχυση -ευτυχώς- οι στίχοι εδώ είναι λαξευμένοι από την ίδια τη ζωή, από αυτά που έχεις ζήσει, από δαύτα που έχεις δοξαστεί ή έχεις φάει ανελέητα στραπάτσα. Και έλα να κάνουμε χάι φάιβ, βγήκες πιο... δυνατός. Δεν υπάρχουν, λοιπόν, δευτερότριτες σκέψεις για σένα. Διαβάζεις δυο σειρές και, αυτομάτως, γίνεσαι κοινωνός της κατάστασης που βιώνει η γράφουσα, παίζεις στο ίδιο έργο μαζί της. Να θυμάσαι, όμως, ότι σε αυτές τις σελίδες δεν θα έρθεις τετ α τετ με το σώμα του αυτονόητου. Ανήκει στην ποίηση.
Στο καλωσόρισμά της η κα Κατράκη γράφει: «Καλώς ήρθες, καταδύτη της ποίησης. Ο εξοπλισμός μικρός κι η εξάρτυσή σου ελαφρά. Έχεις μόνο μια ανάσα.».
Πράγματι, με μια ανάσα το διάβασα το βιβλίο της – και όχι μόνο λόγω λίγων σελίδων. Με αναμμένο το πορτατίφ δίπλα στο κρεβάτι μου, ήρθα αντιμέτωπος σε σελίδες με ακτίνες που σαρώνουν κορμιά, εκεί που φύονται γέλια, αλλά εκεί που υπάρχουν κι ανοιχτές πληγές – άουτς, λέμε. Αλλά μην τρελαίνεσαι, «Ποτέ δεν είναι αρκετή η παύση ανάμεσα σε λέξεις που πονούν».
Βιαζόμουν να διαβάσω τους επόμενους στίχους για να πλάσω μια νέα ιστορία στο μυαλό μου, να μπορέσω να βιώσω το συναίσθημα που κουβαλάνε όλες οι λέξεις και να το εξηγήσω, να το αποκωδικοποιήσω. Εκεί, μια φωνή μου επεσήμανε: «Μη βιάζεσαι να καταλάβεις το ποίημα. Ίσως σε καταλάβει πρώτο». Βλέπεις, ο ποιητής διανυκτερεύει. Κι αν μέσα στη νύχτα χρειαστείς κάτι;
Προς το παρόν δεν χρειάζομαι κάτι παραπάνω, ας μείνουν μόνες τους, γυμνές οι ερωτήσεις, δεν με νοιάζει. Επειδή κλείνω αυτό το βιβλίο ντυμένος εικόνες...
Εκδόσεις Ιωλκός
Αριθμός Σελίδων: 80
ISBN: 978-960-426-795-8
Δείτε καρέ-καρέ τη σφαγή στο Κοντομαρί Χανίων από τους Γερμανούς - Η ιστορία του Franz Peter Weixler
- Δημοφιλέστερα
