Γιατί ρε γαμώτο; - Του Φιλοκτήτη Διακομανώλη

Διάβασα στον “Παλμογράφο” το πρόσφατο άρθρο της κας Χριστιάννας Λούπα (Ζητείται αξιοπρέπεια), το οποίο βρήκα πολύ ενδιαφέρον, ρεαλιστικό και δυστυχώς … διαχρονικά επίκαιρο.

Το άρθρο αυτό επισημαίνει, συγκρίνει, καυτηριάζει και νουθετεί, χωρίς όμως ν΄απαντάει εκείνο το αμείλικτο: «Γιατί ρε γαμώτο;».

Γιατί ο πολυπράγμων και πολυμήχανος απόγονος του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη, του Περικλή και του Αριστείδη, του Σοφοκλή και του Αριστοφάνη, σέρνεται ουραγός πίσω από τις σύγχρονες κοινωνίες;

Γιατί ρε γαμώτο, ο νεοέλληνας είναι απογοητευτικά αγενής; Ξεδιάντροπα διεφθαρμένος, ασεβής οδηγός, φυγόπονος υπάλληλος, αντιπαραγωγικός επαγγελματίας, τεμπέλης δημόσιος υπάλληλος και εκ πεποιθήσεως φοροφυγάς;

Γιατί ρε γαμώτο, δεν ανακυκλώνει τα σκουπίδια και βολεύεται με χωματερές; Γιατί παράγει ρεύμα με λιγνίτη και αγνοεί την πλουσιοπάροχα διαθέσιμη ελληνική ηλιοφάνεια;

Τι συνέβη λοιπόν και μείναμε τόσο πίσω, κοινωνικά, πολιτικά και πολιτιστικά σ’ αυτή τη χώρα;

Η απάντηση είναι ότι χάσαμε τις μεγάλες πολιτικές και πολιτισμικές εξελίξεις της Ευρώπης. Χάσαμε το διαφωτισμό σε όλες του τις εκφάνσεις. Τότε που ο άνεμος των κοινωνικών αλλαγών σάρωνε, απ’ άκρου σε άκρο, την Ευρώπη και ξεσήκωνε συνειδήσεις, εμείς υπομέναμε τον Τούρκο κατακτητή. Τότε που η διανόηση επαναπροσδιόριζε την παιδεία στην Ευρώπη, εμείς μαθαίναμε ανάγνωση και γραφή από τον αγράμματο παπά. Τότε που η διακίνηση των ιδεών στην Ευρώπη αποτελούσε κοινωνικό αγαθό, εμείς στενάζαμε κάτω απ’ την απειλή του τούρκικου βούρδουλα. Κι΄όταν πια οι κοινωνίες της Ευρώπης δομούσαν τη μεσαία τάξη ως ραχοκοκαλιά, εμείς υπομέναμε την αυταρχικότητα και την αναλγησία, των βολεμένων κοτζαμπάσηδων και προεστών.

Ο διαφωτισμός αποτέλεσε τη μεγάλη κολυμπήθρα της εξέλιξης των ευρωπαϊκών λαών. Των καταπιεσμένων λαών, που βίωσαν όλες τις μορφές εξουσίας, από την άτεγκτη θεοκρατία και αυταρχική μοναρχία ως τη φεουδαρχική αριστοκρατία. Δεν βίωσαν όμως την πολιτική υπανάπτυξη της καθ’ ημάς Ανατολής. Τον αναχρονισμό της οθωμανικής βίας και το σύνδρομο υποταγής του υπόδουλου ραγιά. Έτσι μπόρεσαν να οδηγήσουν την Ευρώπη στον τελικό προορισμό της, δηλαδή σε μια δίκαιη δημοκρατία. Στο πολίτευμα που εμείς εφεύραμε και εξάγαμε στα πέρατα της γης.

Απ’ την άλλη, για τετρακόσια ολόκληρα χρόνια ζήσαμε, ως λαός, μέσα σε περιβάλλον υποταγής, με πάντα σκυμμένο το κεφάλι. Κι’ έτσι αναπτύξαμε το ραγιαδισμό σε όλο του το μεγαλείο. Καταγράφηκε στο DNA μας η κουτοπονηριά, το ψέμα, η διαφθορά και η κλεψιά. Υιοθετήσαμε την αγένεια και την κακοτροπιά και ενσταλάχτηκε μέσα μας το ρουσφέτι της Ανατολής ως αυτονόητος αντιπραγματισμός της ψήφου μας.

Όταν οι διαφωτιστές γράφανε την εγκυκλοπαίδεια, εμείς, με την πλουσιότερη γλώσσα στον κόσμο των δύο εκατομμυρίων λεξίτυπων, υιοθετούσαμε τη νέα ελληνοτουρκική διάλεκτο.

Όταν οι ευρωπαϊκές εξελίξεις πραγματώνονταν σε πλαίσια σχεδιασμού, κρατικής μέριμνας και εφαρμογής θεσμών, εμείς αντιγράφαμε την ανατολίτικη ευνοιοκρατία.  Καταγράφαμε στο γενετικό μας κώδικα επίκτητα χαρακτηριστικά ωχαδερφισμού και ανατολίτικου ραχατιού. Επιβεβαιώναμε, στην πράξη, τη θεωρία του Λαμάρκ περί της κληρονομικότητας των επίκτητων χαρακτηριστικών του ζώου/άνθρωπος. Διαβιβάζαμε, δηλαδή, από γενιά σε γενιά, όλα τα χαρακτηριστικά του απόλυτου εκτουρκισμού μας.

Φιλοκτήτης Διακομανώλης